แนวทางการขับเคลื่อนสถานศึกษาไทยสู่ความเป็นเลิศตามมาตรฐานสากลอย่างยั่งยืน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการฉบับนี้มุ่งเสนอแนวทางการขับเคลื่อนสถานศึกษาไทยสู่ความเป็นเลิศตามมาตรฐานสากลอย่างยั่งยืน ท่ามกลางบริบทของการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ สังคม และเทคโนโลยีระดับโลก ซึ่งส่งผลให้ประเทศไทยจำเป็นต้องยกระดับคุณภาพการศึกษาเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขัน โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ผลการประเมินจากเวทีนานาชาติ เช่น PISA และ TIMSS สะท้อนถึงคุณภาพการศึกษาที่ยังอยู่ในระดับต่ำ โครงการ “โรงเรียนมาตรฐานสากล” ที่ริเริ่มโดยสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.) จึงเป็นกลไกสำคัญในการพัฒนาการจัดการศึกษา โดยใช้แนวทางการบริหารจัดการด้วยระบบคุณภาพ (OBECQA) ที่พัฒนาจากเกณฑ์รางวัลคุณภาพแห่งชาติ (TQA) ซึ่งมีกรอบแนวคิด 7 หมวดหลัก ได้แก่ การนำองค์กร การวางแผนเชิงกลยุทธ์ การมุ่งเน้นผู้เรียนและผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย การวัดและวิเคราะห์ผลการดำเนินงาน การมุ่งเน้นบุคลากร การมุ่งเน้นการปฏิบัติการ และผลลัพธ์ นอกจากนี้ยังเน้นการบูรณาการแนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs) เพื่อสร้างความสมดุลด้านเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม โดยมีเป้าหมายสูงสุดในการพัฒนาผู้เรียนให้มีศักยภาพเป็นพลโลก (World Citizen) และสร้างความเชื่อมั่นในระบบการศึกษาของไทยในระดับนานาชาติ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
• บทความทุกเรื่องได้รับการตรวจสอบทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 3 ท่าน ต่อ 1 เรื่อง จากภายในและภายนอกวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย
• การตีพิมพ์และเผยแพร่ของวารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเซียนี้ เนื้อหาบทความ ทรรศนะและข้อคิดเห็นใด ๆ ในวารสารถือว่าเป็นของผู้เขียน โดยเฉพาะทางกองบรรณาธิการวารสาร หรือวิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
เอกสารอ้างอิง
เกษร เกษมชื่นยศ. (2563). การพัฒนาของไทยตามเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารจันทรเกษมสาร, 26(1); 22–30.
จารุวรรณ พลอยดวงรัตน์. (2557). การบริหารจัดการโรงเรียนมาตรฐานสากลสู่ความเป็นเลิศ. วารสารบริหารการศึกษา มศว, 11(20).
ดรัญชิดา จุลรักษา. (2564). การศึกษาปัจจัยการพัฒนาองค์กรอย่างยั่งยืนที่มีผลต่อความพึงพอใจและความสำเร็จขององค์กรผ่านการรับรู้ได้ของพนักงานภายในบริษัท ไปรษณีย์ไทย จำกัด (สำนักงานใหญ่) ตามแนวคิดภาวะผู้นำอย่างยั่งยืน (Sustainable Leadership). สารนิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัญฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล.
นฤภพ ขันทับไทย. (2565). การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการโรงเรียนมาตรฐานสากลสู่ความยั่งยืน. Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology, 7(7); 163-180.
ภาสกร บุญคุ้ม และรัตนา ด้วยดี. (2565). การพัฒนาที่ยั่งยืน: การขับเคลื่อนเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนด้วยงานวิจัย. วารสารวิชาการ ปขมท, 12(1); 165–176.
ลักษิกา คำเวียง. (2566). การศึกษาปัจจัยการพัฒนาองค์กรอย่างยั่งยืนภายหลังสถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อโควิด 2019 ในประเทศไทย ตามแนวคิด Sustainable Leadership กรณีศึกษาบริษัทในอุตสาหกรรมโลจิสติกส์. สารนิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัญฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล.
รัญชิดา จุลรักษา. (2564). การศึกษาปัจจัยการพัฒนาองค์กรอย่างยั่งยืนที่มีผลต่อความพึงพอใจและความสำเร็จขององค์กรผ่านการรับรู้ได้ของพนักงานภายในบริษัท ไปรษณีย์ไทย จำกัด (สำนักงานใหญ่). สารนิพนธ์ปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล.
สิริกานต์ เอื้อธารากุล, ปพนสรรค์ โพธิพิทักษ์ และสุพัฒนา หอมบุปผา. (2566). การพัฒนากลยุทธ์การพัฒนาสถานศึกษาสู่โรงเรียนมาตรฐานสากล. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 11(2); 543–558.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2565). แนวทางการดำเนินงานโรงเรียนคุณภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2564). เป้าหมายในการพัฒนาอย่างยั่งยืน. [ออนไลน์]. Available: https://sdgs.nesdc.go.th/ (สืบค้นเมื่อ มิถุนายน 2568).
อณัส ซาดัดคาน, นิลรัตน์ นวกจิไพฑูรย์, บูรินทร์ภัฏ พรหมมาศ. (2565). การบริหารสถานศึกษาสู่โรงเรียนมาตรฐานสากลสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานครศรีธรรมราช. Journal of Buddhistic Sociology, 7(2); 223–237.
Gupta, J., & Vegelin, C. (2016). Sustainable development goals and inclusive development. International Environmental Agreements, 16, 433–448.
Sharma, M.P., Sadana, B.L., & Kaur, H. (2014). Public Administration in Theory and Practice. Allahabad: Kitab Mahal.
UNESCO. (1997). Education for a Sustainable Future: A Transdisciplinary Vision for Concerned Action. Thessaloniki: UNESCO & The Government of Greece.
United Nations in Thailand. (2025). Sustainable development in Thailand: Progress and challenges toward the 2030 Agenda. United Nations.