The relationship between "Daxue" and "Zhongyong" ความสัมพันธ์ระหว่างตำราต้าเสฺวียกับตำราจงยง
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The significance of Daxue and Zhongyong, as well as their relationship, will be discussed in three parts in this article. One is the link between "Daotong" discourse and "The Four Books." The Discourse creates the genealogy relation of "Daotong," and as a result of the Discourse, Daxue and Zhongyong become related, and "the Four Books" are created. The second is the connection between the contents of Daxue and Zhongyong. The contents of the two are similar, but the level of expression and keywords alter, but their essential ideas and meanings remain the same. The third is that Daxue and Zhongyong function in molding the Confucian Former King's image. This function elevates the image of the former king to the moral and political standard of Chinese monarchs throughout history.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
References
จตุวิทย์ แก้วสุวรรณ์. (2564). การศึกษาแนวคิดสำนักขงจื๊อในคัมภีร์จงยง. วารสารอักษรศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร, 43(2), 123-139.
ถาวร สิกขโกศล และกนกพร นุ่มทอง, ผู้แปล. (2562). คัมภีร์ต้าเสฺวีย (มหาศึกษา) และจงยง (ความเหมาะสมที่แน่นอน). สมาคมเผยแผ่คุณธรรม “เต็กก่า” จีจินเกาะ.
สยุมพร ฉันทสิทธิพร, ผู้แปล. (2563). อธิศาสตร์ (ตำราต้าเสฺวีย) และทางแห่งความพอดี (ตำราจงยง). แดเน็กซ์อินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.
Gardner, Daniel K. (1984). Principle and Pedagogy: Chu Hsi and The Four Books. Harvard Journal of Asiatic Studies, 44(1), 57-81.
Gardner, Daniel K. (2007). The Four Books: The Basic Teachings of the Later Confucian Tradition.Hackett Publishing.
Jame T.C. Liu. (1973). How Did a Neo-Confucian School Become the State Orthodoxy?. Philosophy East and West, 23(4), 483-535.
陈来. (1995). 宋明理学. 辽宁教育出版社.
刘泽华和葛荃. (2011). 中国古代政治思想史. 天津: 南开大学出版社.
师清芳. (2005). 简论《大学》、《中庸》的思想及其相互关系. 哈尔滨商业大学学报（社会科学版）, 81(2), 126-128.
汤一介和李中华, 主编. (2011). 中国儒学史宋元卷. 北京大学出版社.
严正. (2008). 王道理想与圣贤意识－论儒家《尚书》诠释的理论价值与影响. 河南社会科学 , 16(5) , 89-93.
张立文. 宋明理学研究. Kindle Book version. (2015). Retrieved from amazon.cn
赵思达和刘冬冰. (2010). 解读《中庸》之“诚”. 南京林业大学学报（人文社会科学版）, 9(1), 85-88.
朱熹. (2011). 四书章句集注. 中华书局.
朱修春. (2005). 四书学史研究. 中国文史出版社.