การวิเคราะห์เปรียบเทียบการเรียงลำดับคำของหน่วยขยาย ในภาษาจีนและภาษาไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ในการเรียนการสอนภาษาจีน นักศึกษาไทยมักจะพบปัญหาในการเรียงลำดับคำของหน่วยขยายในภาษาจีน เนื่องจากหน่วยขยายในภาษาจีนส่วนใหญ่มีการเรียงลำดับคำที่ไม่เหมือนกับภาษาไทย ดังนั้นผู้วิจัยจึงสนใจที่จะศึกษาตำแหน่งของหน่วยขยายในภาษาจีนเหล่านี้ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ คือ เพื่อวิเคราะห์เปรียบเทียบการเรียงลำดับคำของ定语 (หน่วยขยายคำนาม) 状语 (หน่วยขยายกริยาหรือคุณศัพท์) และ补语 (หน่วยเสริมกริยาหรือหน่วยเสริมคุณศัพท์) ในภาษาจีนและภาษาไทย เพื่อที่จะเป็นประโยชน์ให้กับนักศึกษาในการเรียนไวยากรณ์ด้านการเรียงลำดับคำในภาษาจีนต่อไป
ผลการวิจัยพบว่า ในด้านการเรียงลำดับคำของหน่วยขยายคำนามหลายข้อความขยายคำนามข้อความเดียว ตำแหน่งของหน่วยขยายคำนามในภาษาจีน คือ (1) คำนามหรือหรือสรรพนามที่แสดงสังกัด (2) คำบอกเวลาหรือคำบอกสถานที่ (3) คำบอกจำนวน/สรรพนามชี้เฉพาะ-ลักษณนามวลี (ซึ่งด้านหลังจะเป็นหน่วยขยายนามที่พรรณนาลักษณะของคำนาม) (4) ประธาน-กริยาวลี กริยา (วลี) หรือบุพบทวลี (5) คำบอกจำนวน-ลักษณนามวลี (ซึ่งด้านหน้าจะเป็นหน่วยขยายนามที่จำกัดขอบเขตของคำนาม) (6) คุณศัพท์ (วลี) หรือคำที่แสดงการพรรณนา (7) คุณศัพท์ที่ไม่ต้องใช้คู่กับคำว่า 的 หรือคำนามที่แสดงการพรรณนา แต่ตำแหน่งหน่วยขยายคำนามในภาษาไทย ได้แก่ (1) คำนามที่แสดงสังกัด (2) คำคุณศัพท์ หรือคุณศัพท์ (วลี) (3) ประธาน-กริยาวลี คำกริยาหรือกริยาวลี (4) คำบอกจำนวนหรือสรรพนามชี้เฉพาะ-ลักษณนามวลี (5) คำบอกเวลาหรือคำบอกสถานที่ (6) คำสรรพนามที่แสดงสังกัด
ในด้านการเรียงลำดับคำของหน่วยขยายกริยาหรือคุณศัพท์หลายข้อความขยายกริยาหรือคุณศัพท์ข้อความเดียว ตำแหน่งของหน่วยขยายกริยาหรือคุณศัพท์ในภาษาจีน คือ (1) คำบอกเวลา (2) คำที่แสดงน้ำเสียง (3) คำที่พรรณนาผู้กระทำ (4) คำที่แสดงจุดประสงค์ แหล่งอ้างอิง การเกี่ยวเนื่องกัน หรือการร่วมกันปฏิบัติ (5) คำที่แสดงสถานที่ หรือทิศทาง (6) คำที่แสดงกลุ่มเป้าหมาย (7) คำที่พรรณนาการกระทำ แต่ตำแหน่งหน่วยขยายกริยาหรือคุณศัพท์ในภาษาไทย ได้แก่ (1) คำที่พรรณนาการกระทำ (2) คำที่แสดงกลุ่มเป้าหมาย (3) คำที่แสดงสถานที่ หรือทิศทาง (4) คำที่แสดงจุดประสงค์ แหล่งอ้างอิง การเกี่ยวเนื่องกัน หรือการร่วมกันปฏิบัติ (5) คำที่พรรณนาผู้กระทำ (6) คำที่แสดงน้ำเสียง (7) คำบอกเวลา
ในด้านการเรียงลำดับคำของหน่วยเสริมกริยาหรือหน่วยเสริมคุณศัพท์ หากในประโยคไม่มีกรรม หน่วยเสริมกริยาหรือหน่วยเสริมคุณศัพท์ในภาษาจีนและภาษาไทยจะมีตำแหน่งที่เหมือนกัน กล่าวคือ จะวางไว้ด้านหลังกริยาหรือคุณศัพท์ เมื่อในประโยคมีกรรมมารองรับ หน่วยเสริมกริยาหรือหน่วยเสริมคุณศัพท์ในภาษาจีนและภาษาไทยจะมีตำแหน่งที่ต่างกัน เช่น ในภาษาจีน หน่วยเสริมกริยาหรือหน่วยเสริมคุณศัพท์ที่แสดงผล กรรมจะวางด้านหลังหน่วยเสริมบอกผล แต่ในภาษาไทย หน่วยเสริมกริยาหรือหน่วยเสริมคุณศัพท์ที่แสดงผล กรรมจะวางได้สองตำแหน่ง คือ จะวางไว้ด้านหน้าหรือด้านหลังหน่วยเสริมบอกผลก็ได้ เป็นต้น
Article Details
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
李燕华.(2015).泰国学生汉语作文中的语序偏误分析.江西师范大学硕士学
位论文.
刘月华等.(2004).实用现代汉语语法.北京：商务印书馆.
石庭瑞.(2014).俄语背景学生汉语学习中语序偏误问题探究---以汉语定
语、状语、补语为例.兰州大学硕士学位论文.
颜雪云.(2009).汉泰状语的比较.北京语言大学硕士毕业论文.
กำชัย ทองหล่อ. (2552). หลักภาษาไทย. กรุงเทพฯ : รวมสาส์น.
นมลรัตน์ แย้มวงศ์. (2559). An Analysis of Adverbial Structures in Chinese and
Thai Languages. วารสารจีนวิทยา มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ฉบับปีที่ 10 เดือน
สิงหาคม.
นววรรณ พันธุเมธา. (2554). ไวยากรณ์ไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
นิตยา กาญจนะวรรณ. (2542). การวิเคราะห์โครงสร้างภาษาไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์
มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เรืองเดช ปันเขื่อนขัติย์. (2552). ภาษาศาสตร์ภาษาไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณ์
ราชวิทยาลัย.
วิจินตน์ ภาณุพงศ์. (2530). โครงสร้างของภาษาไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัย
รามคำแหง.
วิเชียร เกษประทุม. (2557). หลักภาษาไทย(ฉบับสมบูรณ์). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ พ.ศ.
พัฒนา จำกัด.
