การศึกษาลักษณะและกลวิธีการแปลคำต้องห้ามในบทบรรยายใต้ภาพจากภาษาจีนเป็นภาษาไทยของซีรีส์วายจีน กรณีศึกษาซีรีส์วายจีนเรื่อง “ร้ายนักรักเสพติด”
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การแปลคำต้องห้ามในบทบรรยายใต้ภาพเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ กล่าวคือ นอกจากจะต้องรักษาความหมายเดิมของภาษาต้นทาง ลดช่องว่างความแตกต่างของวัฒนธรรมระหว่างสองภาษา เลือกคำแปลที่รักษาความรุนแรง ความหยาบคาย และอารมณ์ของตัวละครแล้ว ก็ยังต้องคำนึงถึงความเหมาะสมในการเผยแพร่สู่สาธารณะอีกด้วย บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะและกลวิธีการแปลคำต้องห้ามในบทบรรยายใต้ภาพจากภาษาจีนเป็นภาษาไทยของซีรีส์วายจีนเรื่อง “ร้ายนักรักเสพติด” ซึ่งเป็นซีรีส์แนวชายรักชายจีนที่มีถ้อยคำเกี่ยวเนื่องกับคำต้องห้าม และคำทางเพศค่อนข้างโจ่งแจ้ง โดยผู้วิจัยได้นำการจำแนกประเภทคำต้องห้ามของนันทวัฒน์ เนตรเจริญ (2558) และการแบ่งกลุ่มคำด่าของอรทัย ชินอัครพงศ์ (2557) มาประยุกต์เข้าด้วยกัน พร้อมทั้งจำแนกประเภทคำต้องห้ามที่พบเพิ่มเติม ทำให้สามารถแบ่งประเภทคำต้องห้ามในซีรีส์เรื่องดังกล่าวออกเป็น 3 ประเภท ดังนี้ (1) คำหยาบ (2) คำด่า คำสบประมาทและคำดูหมิ่น (3) คำที่เกี่ยวข้องหรือมีเจตนาสื่อออกไปในเชิงทางเพศ 18+ ซึ่งจากการวิเคราะห์ลักษณะการแปลของคำต้องห้ามประเภทต่าง ๆ ด้วยกลวิธีการแปลของของศุภกานดา ทองบุญรอด (2545) และซาราห์ ดาวูดี (Zarah Davoodi, 2009) ผู้วิจัยพบว่าซีรีส์วายจีนเรื่อง “ร้ายนักรักเสพติด” ได้ใช้กลวิธีการแปลคำต้องห้าม ดังนี้ การเทียบเคียงอารมณ์ (48.1%) การแปลตรงตามรูปภาษา (30%) การแปลคำธรรมดาด้วยคำต้องห้าม (8.1%) การเทียบเคียงจากรูปภาษาหรือการแปลตีความ (6.67%) การลดระดับความรุนแรงหรือการใช้คำรื่นหู (4.75%) และการแทนที่ (2.23%)
Article Details
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
เอกสารอ้างอิง
กุลชาติ ศรีโพธิ์. (2548). การสื่อสารผ่านการแปลคำสบถ และคำหยาบคายในภาพยนตร์ต่างประเทศ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุุงเทพมหานคร.
ชนัญชิดา เถาวัลย์. (2564). การศึกษาการแปลถ้อยคำต้องห้ามในบทบรรยายใต้ภาพชุดการ์ตูนแอนิเมชันสำหรับผู้ใหญ่เรื่่อง Big Mouth จากภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทย. วารสารภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม, 10(1), 1-26.
เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ (2554). พจนานุกรมจีน-ไทย ฉบับใหม่ พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: บริษัทรวมสาส์น (1997) จำกัด.
นันทวัฒน์ เนตรเจริญ และสุวัฒนา เลี่ยมประวัติ. (2558). “การแปลถ้อยคำต้องห้ามที่ใช้เน้นความหมายในวรรณกรรมเรื่อง The Catcher in the Rye”. วารสารสาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 8(3), 169-184.
พันศักดิ์ อัศววงศ์เกษม. (2561). เรื่องเพศกับการเซ็นเซอร์: การแปลภาษาต้องห้ามในนวนิยาย เรื่อง Fifty Shades of Grey ของ E. L. James. วารสารการแปลและการล่าม, 3(2), 90-137.
พรพรรณ กิตติดุษฎีกุล. (2561). การแปลภาษาวัยรุ่นร่วมสมัยในนวนิยายเรื่อง “สาวเจ้าปัญหา” ของเบ๊บ วอล์คเกอร์. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 37(2), 9-34.
พรรณี ภาระโภชน์. (2555). การแปลคำศัพท์ทางวัฒนธรรมในนวนิยายเรื่อง "Memoirs of a Geisha". วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 31(1), 5-17.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2545). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
ศุภกานดา ทองบุญรอด. (2545). “กลวิธีการแปลภาษาเพศชาย”. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการสื่อสารและการพัฒนา บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยมหิดล.
ศิวนนท์ นิลพาณิชย. (2559). การแปลบทพูดกะเทยจากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ: กรณีศึกษาภาพยนตร์เรื่อง “สตรีเหล็ก ภาค 1” และหนังสั้นรักจริงปิ๊งเก้อ “Change: รัก...ไม่เปลี่ยน”. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 33(3), 67-99.
อุกฤษฏ์ ยลธรรม์ธรรม. (2560). บทแปลเรื่อง “เจ็ดปมสังหาร” ของ มาร์ลอน เจมส์ พร้อมบทวิเคราะห์ (สาร์นิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิติ) : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุุงเทพมหานคร.
อรทัย ชินอัครพงศ์. (2557). อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ของคำด่าในภาษาไทย. วารสารมนุษยศาสตร์ : มหาวิทยาลัยนเรศวร, 11(2), 57-76.
Davoodi, Z. (2009). On the Translation of Taboos. Retrieved from https://www.translationdirectory.com/articles/article2052.php (5 มิถุนายน 2564)
