ความแตกต่างของภาษาและวัฒนธรรมในสื่อโฆษณารถไฟใต้ดินของไต้หวันและฮ่องกง
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
วัฒนธรรมของแต่ละชนชาติล้วนแปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ภาษาในสื่อโฆษณาเป็นภาษาที่สามารถแสดงให้เห็นถึงความคิด ความเชื่อ และวัฒนธรรมของชนชาติในช่วงเวลาหนึ่งได้อย่างชัดเจน ภาษาในสื่อโฆษณายังนับเป็นศิลปะแขนงหนึ่งที่แสดงถึงความแตกต่างทางวัฒนธรรมของแต่ละท้องถิ่น เพราะภาษาเป็นรูปแบบหนึ่งของการแสดงออกทางวัฒนธรรม และพัฒนาการทางภาษามีความสัมพันธ์แนบแน่นกับพัฒนาการทางสังคม บทความนี้มุ่งศึกษาภาษาจากสื่อโฆษณาที่ปรากฏอยู่บนรถไฟใต้ดินของฮ่องกงจานวน 51 ชิ้นและรถไฟใต้ดินของไต้หวันจานวน 30 ระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนพฤษภาคม พชิ้น . ศ .
2558 จากการศึกษาพบว่าสื่อโฆษณาบนรถไฟใต้ดินของฮ่องกงและไต้หวันต่างใช้ภาษาท้องถิ่นเป็นหลัก ได้แก่ภาษากวางตุ้งและภาษาหมิ่นหนานตามลาดับ และเนื่องจากทั้งสองดินแดนต่างเคยถูกยึดครองโดยต่างชาติจึงมีการซึมซับวัฒนธรรมจากชาตินั้น ๆ ประกอบกับการเปิดกว้างตอบรับกระแสโลกาภิวัฒน์ ภาษาในสื่อโฆษณาก็มีการพัฒนาไปตามกัน โดยถึงแม้จะใช้ภาษาถิ่นเป็นหลัก แต่ก็ปรากฏการใช้ภาษาต่างประเทศด้วย นอกจากนี้ภาษาบนสื่อโฆษณาบนรถไฟใต้ดินของฮ่องกงแสดงให้เห็นถึงบรรยากาศวัฒนธรรมทางการค้าอย่างเข้มข้น ส่วนภาษาบนสื่อโฆษณาบนรถไฟใต้ดินไต้หวันมักเน้นการใช้วาทศิลป์ (Rhetoric) แสดงถึงความคิดสร้างสรรค์และความมีชีวิตชีวาทางวัฒนธรรม ต่างแสดงออกถึงลักษณะเด่นของแต่ละท้องถิ่น
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์