曼谷王朝初期在泰国传播的中国哲学经典译文研究——以阿蒙•莫黎高僧翻译的《论语》为例

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

Siriwan Likhidcharoentham

摘要

本文的写作目的是为了研究在曼谷王朝初期就在泰国传播的中国哲学经典《论语》。这是泰国有史料记载的最早的中国著名哲学经典,也是中国哲学思想在泰国的初步传播。第一本关于《论语》的泰文书籍是《孔子之言——<论语>》,此书由阿蒙·莫黎高僧(Amon Moli Priest)跟懂泰语的福建人于公元1826年共同翻译而成。那时候没有一个既懂中文又会泰语的人,为了能让泰国读者更好地明白中国哲学的内涵,采用的翻译方法主要是直译、简略翻译以及释义法。


       研究发现,泰国曼谷王朝初期翻译成泰文的中国哲学经典——《论语》选择使用了简略翻译、释义法翻译、文本修改以及添加示例的方法。另外发现泰文版的《论语》增加了不少其他中国哲学经典的内容,故泰文版跟中文原版在内容上有许多不同之处。此外,一些专有名词的虽然是音译,却也不尽相同,比如人名,泰文版是根据中国福建省漳州市的闽南话翻译而来的,与现在的普通话发音有不少差别。根据当时的社会情况,笔者认为翻译者翻译此书的主要目的是为了促进中国哲学和道德思想在泰国的传播。

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

栏目
Articles

参考

กนกพร นุ่มทอง. (2552). การศึกษาการแปลวรรณกรรมจีนเรื่องไซ่ฮั่นในสมัยรัชกาลที่ 1.
วารสารมนุษยศาสตร์.16 (2), 86-98.

กนกพร นุ่มทองและศิริวรรณ ลิขิตเจริญธรรม. (2562). หลักและข้อควรระวังในการแปลจีน-
ไทย ไทย-จีน. วารสารจีนศึกษา.12(2), 105-151.

กรมศิลปากร. (2479). สุภาษิตขงจู๊ กับ เรื่องนางเคงเกียงสอนบุตร. (ที่ระลึกเนื่องในงาน
พระราชทานเพลิงพระศพพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นพงศาดิศรมหิป วันที่ 27
มกราคม 2479).[ระบบออนไลน์].แหล่งที่มา https://vajirayana.org/สุภาษิตขงจู๊-กับ-
เรื่องนางเคงเกียงสอนบุตร (29 พฤษภาคม 2563)

คณะกรรมการการสืบค้นประวัติศาสตร์ไทยในเอกสารภาษาจีน สำนักเลขาธิการ
นายกรัฐมนตรี. (2540). เกณฑ์การถ่ายถอดเสียงภาษาจีนแมนดารินด้วยอักขรวิธีไทย.
กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ไช่จื้อจง เขียน, ถาวร สิกขโกศล อดุลย์ รัตนมั่นเกษมและกนกพร นุ่มทอง แปล. (2562). ตูน’
ปรัชญาขงจื่อ. สมุทรสาคร: พิมพ์ดี.

ดำรงราชานุภาพ, สมเด็จกรมพระยา. (2554). ตำนานหนังสือสามก๊ก. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.

ถาวร สิกขโกศล. (2556). สุภาษิตขงจู๊และนางเคงเกียงสอนบุตร.วารสารจีนศึกษา. 6(1), 1-24.

เถกิง พันธุ์เถกิงอมร. (2528). เรื่องจีน : พัฒนาการ บทบาท และอิทธิพลในไทย. วารสาร
วิชชา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. 9(3), 21-69.

พลาดิศัย สิทธิธัญกิจ.“วรรณกรรมจีนภูมิเรียนรู้สู่สังคมต้นรัตนโกสินทร์: สมเด็จเจ้าพระยา
บรมมหาศรีสุริยวงศ์.” แนวหน้า. 14 มิถุนายน 2558, หน้า 13.

วินัย สุกใส. (2553๗. วิวัฒนาการวรรณกรรมจีนในภาษาไทย ตั้งแต่พ.ศ. 2411-2475
(ตอนที่ 1) .วารสารจีนศึกษา. 3(1), 212-240.

สาขาวิชาศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (2546). เอกสารการสอนชุดวิชา
พัฒนาการวรรณคดีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 6.นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

สุวรรณา สถาอานันท์. (2551). หลุนอี่ว์ : ขงจื่อสนทนา.กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อมร ทองสุก. (2553). คัมภีร์หลุนอี่ว์. พิมพ์ครั้งที่ 3. ปทุมธานี: บริษัทชุนหวัตร จำกัด.

傅佩荣.(2012) .论语之美..长沙:湖南文艺出版社.

傅佩荣.(2015).论语300讲(上).北京:中华书局.

傅佩荣.(2015).论语300讲(下).北京:中华书局.

中国社会科学院语言研究所词典编辑室.(2016).现代汉语词典(第7版).
北京:商务印书馆.