泰国电视剧《白色齿轮》中文字幕误译研究
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
本文在翻译批评视角下,对泰国电视剧《白色齿轮》中文字幕中:同志圈专用语、年轻人流行用语及詈词骂语进行全面系统的研究。研究发现,由于中泰两国文化间的差异,导致了两种文化在相互渗透、相互吸收的同时,不可避免地出现了文化信息、修辞美感等遗漏现象,致使译文不可避免地产生诸多“遗憾”之处。此外,译者翻译之前并未事先对作家的语言风格和写作特点进行全面的分析研究,在翻译的过程当中遇到障碍时亦未直接与导演和作家进行沟通交流;而且,译文完稿时也没经过精通中泰语言文化专家学者的再次审订。这种种因素造成了泰国电视剧《白色齿轮》中文字幕存在一定程度上的“遗憾”。
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
参考
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
กนกพร นุ่มทอง,ศิริวรรณ ลิขิตเจริญธรรม. (2562). หลักและข้อควรระวังในการแปลจีน-
ไทย ไทย-จีน . วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ปีที่ 12 ฉบับที่ 2
กรกฎาคม-ธันวาคม.
กุหลาบ มัลลิกะมาส. (2522).วรรณคดีวิจารณ์. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยรามคำแหง
ชํานาญ รอดเหตุภัย. (2523). สัมมนาการใช้ภาษาไทยปัจจุบัน. กรุงเทพฯ : กรุงสยามการพิมพ์.
เชวง จันทรเขตต์. (2528๗. การแปลเพื่อการสื่อสาร. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ไทยวัฒนา
พานิชจำกัด.
ธเนศ เวศร์ภาดา. (2559). ลิลิตพระลอ กวีนิพนธ์แปลจีน : การก้าวข้าม“ความเป็นอื่น”
ทางวัฒนธรรมวรรณศิลป์ไทย. หนังสือรวมบทความวิชาการ“ทีทรรศน์ ลิลิต
พระลอ” การประงานประชุมทางวิชาการระดับชาติ เรื่อง“หยกใสร่ายคำ ในวงวรรณ”
ลิลิตพระลอและพระราชนิพนธ์แปล ทีทรรศน์ภาษา วรรณกรรม และ
วัฒนธรรม เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี ใน โอกาสฉลอง
พระชนมายุ 5 รอบ 2 เมษายน 2558. กรุงเทพฯ : เซทโฟร์ พริ้น ติ้ง.
ธเนศ เวศร์ภาดา. (2549). หอมโลกวรรณศิลป์ การสร้างรสสุนทรีย์แห่งวรรณคดีไทย.
กรุงเทพฯ : ปาเจรา.
นววรรณ พันธุเมธา. (2559). คลังคำ. (ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ : อมรินทร์ อมรินทร์พริ้นติ้ง
แอนด์ พับลิชชิ่ง.
นัทธนัย ประสานนาม. (2559). นวนิยายยาโออิของไทย : การศึกษาเชิงวิเคราะห์.
วารสารวิชาการหอสมุดแห่งชาติ ปีที่ 7 ฉบับที่ 2 กรกฎาคม – ธันวาคม 2562
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2559). พินิจ“คำพิพากษา”ฉบับพากย์จีนสองสำนวน : การศึกษา
เปรียบเทียบ. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ปีที่ 9 ฉบับที่ 2
ตุลาคม-ธันวาคม.
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2562). การก้าว “ไม่”ข้ามความเป็นอื่นด้านภาษาใน พระราชนิพนธ์
เรื่อง“แก้วจอมซน”ฉบับพากย์จีน. วารสารจีนศึกษามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ปีที่ 12 ฉบับที่ 2 ตุลาคม-ธันวาคม.
ฟาดีละห์โต๊ะ มีลา, นาเดียร์ กาเซ็ง , ลุกมาน แวมะไซ และวรเวทย์ พิสิษยศศิร. (2561).
ลักษณะภาษาสแลงในซีรีส์ “ไดอารี่ ตุ๊ดซีส์เดอะซีรี่ส์”. รายงานสืบเนื่องจากการ
ประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 9 จัดโดยมหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ยุทธนา นันทิวัธวิภา. (2547). ภาษาเกย์ : การศึกษาวิเคราะห์ . ปริญญานิพนธ์การศึกษา
มหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. กรุงเทพฯ :
ราชบัณฑิตยสถาน.
โรจน์ศักดิ์ แสงแก้ว. (2557). การแสดงความสนิทสนมในการสนทนาระหว่างเพื่อนเพศ
เดียวกัน. วิทยานิพนธ์หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชา
ภาษาศาสตร์เพื่อการสื่อสาร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วัลยา ช้างขวัญยืนและคณะ. (2553). บรรทัดฐานภาษาไทย เล่ม 2 : คำ การสร้างคำและการยืมคำ.
พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สถาบันภาษาไทยสำนัก วิชาการและมาตรฐานการศึกษา
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้น พื้นฐาน.
วัลยา วิวัฒน์ศร. (2557). การแปลวรรณกรรม. (ฉบับปรับปรุง) กรุงเทพฯ : โครงการเผยแพร่
ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
วัลยา วิวัฒน์ศร. (2538). วรรณวินิจ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
วิทย์ ศิวะศริยานนท์. (2551). วรรณคดีและวรรคดีวิจารณ์. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์
ธรรมชาติ.
วิภา กงกะนันทน์. (2522). วรรณคดีศึกษา. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ส.ศิวรักษ์. (2545). ศิลปะแห่งการแปล. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มูลนิธิเด็ก.
สัญฉวี สายบัว. (2550). หลักการแปล. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2540). เกณฑ์การถ่ายทอดเสียงภาษาจีนแมนดาริน
ด้วยอักขรวิธีไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศิวัจน์ สวัสดิ์มณีกุล(ผู้กำกับ). (2563). เกียร์สีขาวกับกาวน์สีฝุ่น[ซีรีส์]. กรุงเทพฯ : WeTV
ประเทศไทยและ GMMTV
สุพรรณี ปิ่นมณี. (2555). แปลผิด แปลถูก : คัมภีร์การแปลยุคใหม่.
กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุทธิพงศ์ เพิ่มพูล. (2556). การแปลบทบรรยายใต้ภาพยนตร์ (subtitles)
ภาพยนตร์เกย์จากภาษาไทยเป็นภาษาอังกฤษ : กรณีศึกษาภาพยนตร์เรื่อง
“ปล้นนะยะ (ภาค 1) และ ว้ายบึ้ม เชียร์กระหึ่มโลก” . วิทยานิพนธ์หลักสูตร
ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการแปลภาษาอังกฤษและไทย
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2562) . นววิถี วิธีวิทยาร่วมสมัยในการศึกษาวรรณกรรม.
กรุงเทพฯ : สยามปริทัศน์.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2532). คําจํากัดความศัพท์ในภาษาศาสตร์สังคม.
กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2536). ภาษาศาสตร์สังคม. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
蔡旺、罗昕如.(2016).宣泄式用语标记“他们的”考察.内江师范学院学
报,年第11期.
刁晏斌.(2004).虚义动词论.南开大学博士学位论文.
赫胥黎原著、严复译述.(1933).天演论.上海:商务印书馆.
小米.(2010).一夜七次郎”VS“质量检验员.婚育与健康,第22期。
谢天振.(1992).译介学.上海:上海外语教育出版社.
张秀奇、郭鸿燕、刘菲露.(2014).实用修辞.太原:山西教育出版社.
中国社会科学院语言研究所词典编辑室.(2017).现代汉语词典(第7版).
北京:商务印书馆.
Miller, G.A. (1979). Images and models, Similes and Metaphors . In A. Ortony
(Ed.), Metaphor and thought (pp. 202—250). Cambridge, England:
Cambridge University Press.
Munday,Jeremy. (2009). Keyconcepts. In Jeremy Munday(ed.), Translation
Studies,pp. 166-240. London and New York : Routledge
Newmark,Peter. (1981). Approaches to Translation. Oxford : Pergamon Press.
Nida, E.A. (1975). Componential Analysis of Meaning : An Introduction to
Semantic Structures. The Hague : Mouton.
พจนานุเกรียน [ออนไลน์].20 พฤศจิกายน 2563. เข้าถึงจาก: https://pojnanukrian.com/