金庸武侠小说《射雕英雄传》 两个泰译本中的武术词之雅的误译缺憾 The Rhetorical Beauty of the Martial Arts Words Mistranslations in Two Versions of the Jin Yong's Martial Arts Novel “She diao ying xiong zhuan” Thai Translation
##plugins.themes.bootstrap3.article.sidebar##
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
摘要
本文旨在对武侠小说《射雕英雄传》两个泰语译本中关于武功招式名称的误译情况进行对比 研究，两个译本分别为班佩人译本和努·诺帕叻译本。通过对两个译本中武功招式名称的译文用词情况进行对比，可分为两个大点：1）两个译本的用词不同且两个译本均存在误译情况。2）两个译本 的用词不同，但其中一个译文准确，而另一个译文存在误译情况。另外，通过对两个译本的误译情况进行对比分析，发现两个译本中存在两种相同的误译类型，分别是：（1）描述动态词汇误译；（2）名词的修饰成分误译。同时，班佩人译本中还存在另外四种在努·诺帕叻译本中未发现的误译类型，分别是：（1）小说原版中所表达的意图、（2）小说原版中所蕴含的文化魅力、（3）施展武功招式中的韵味、（4）武功招式背后的历史由来在译本中未能得到体现与传达。此外，研究结果还发现，在努·诺帕叻译本中存在将不同的武功招式名称翻译为相同的译文，而其中一个用词 准确，另一个用词不准确。
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
ผลงานทางวิชาการที่ลงตีพิมพ์ในวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนหรือผู้แปลผลงานนั้น หากนำลงในวารสารจีนศึกษาเป็นครั้งแรก เจ้าของผลงานสามารถนำไปตีพิมพ์ซ้ำในวารสารหรือหนังสืออื่นได้โดยมิต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า แต่หากผลงานที่ได้รับพิจารณานำลงในวารสารจีนศึกษา เป็นผลงานที่เคยตีพิมพ์ที่อื่นมาก่อนเจ้าของผลงานต้องจัดการเรื่องปัญหาลิขสิทธิ์กับแหล่งพิมพ์แรกเอง หากเกิดปัญหาทางกฎหมาย ถือว่าไม่อยู่ในความรับผิดชอบของวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ทั้งนี้ ความคิดเห็นต่างๆ ในบทความเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน ไม่เกี่ยวกับกองบรรณาธิการวารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
参考
กนกพร นุ่มทอง. (2553). สถานะของกิมย้งและนิยายกิมย้งในประวัติวรรณกรรมจีน. ศิลปวัฒนธรรม, 33(4), 154-169.
กนกพร นุ่มทอง. (2554). ตำรา การแปลภาษาไทยเป็นภาษาจีน. สถาบันขงจื๊อ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
กนกพร นุ่มทอง และศิริวรรณ ลิขิตเจริญธรรม. (2562). หลักและข้อควรระวังในการแปลจีน-ไทย ไทย-จีน. วารสารจีนศึกษา, 12(2), 105-151.https://kukrdb.lib.ku.ac.th/journal/JCS/search_detail/result/20012008
กนกพร นุ่มทอง. (2563). การศึกษาปัญหาการแปลบทขยายและส่วนเสริมจากภาษาจีนเป็นภาษาไทย. วารสารภาษาและภาษาศาสตร์, 38(2), 89-105. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/joling/article/download/244644/168515/869566
กนกพร นุ่มทอง. (2563). ทักษะการแปลภาษาจีนเป็นภาษาไทย. ภาควิชาภาษาตะวันออก คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัย เกษตรศาสตร์.
กิมย้ง. (2535). จอมยุทธ์มังกรหยก (ภาคหนึ่ง วีรชนพิชิตมาร) (เล่ม 1-14) (คนบ้านเพ). สุขภาพใจ
กิมย้ง. (2537). ก๊วยเจ๋งยอดวีรบุรุษ (เล่ม 1-8) (น.นพรัตน์). สกายบุ๊ค.
คณะอนุกรรมการพิจารณาเกณฑ์การถ่ายทอดเสียงภาษาจีนเป็นภาษา
ไทย. (2543). เกณฑ์การถ่ายถอดเสียงภาษาจีนแมนดารินด้วยอักขรวิธีไทย. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ถาวร สิกขโกศล. (2543). สกัดจุดยุทธจักรมังกรหยก. สร้างสรรค์บุ๊คส์.
ธนารัตน อัครกุญ และศศรักษ์ เพชรเชิดชู. (2561). การศึกษาเปรียบเทียบคำอุทานจีนในนวนิยายเรื่อง ‘เฉ้อเตียวอิงฺยงจฺว้าน’ กับฉบับแปลไทยเรื่อง ‘ก๊วยเจ๋งยอดวีรบุรุษ’. วารสารจีนวิทยา ศูนย์ภาษาและวัฒนธรรมจีนสิรินธร มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง, 12(7), 163-178. https://issuu.com/imu-mfu/docs/journal_of_sinology_12_2561
นววรรณ พันธุเมธา. (2565). คลังคำ (พิมพ์ครั้งที่ 10). อมรินทร์ พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2559). พินิจคำพิพากษาฉบับพากย์จีนสองสำนวน: การศึกษาเปรียบเทียบ. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 9(2), 91-183. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/CSJ/article/view/98155
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2562). การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านภาษาในพระราชนิพนธ์เรื่อง “แก้วจอมซน”ฉบับพากย์จีน. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 12(2), 259-315. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/CSJ/article/view/245281
บุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2563). การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านภาษาในคำบรรยายใต้ภาพภาษาจีนซีรีส์เรื่อง “เกียร์สีขาวกาวน์สีฝุ่น”. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 13(2), 509-547.
https://so01.tcithaijo.org/index.php/CSJ/article/view/258077
บุรินทร์ ศรีสมถวิล และหลูตาน. (2566). เสน่ห์ของคำซ้อนสี่คำในวรรณกรรมเยาวชนบทพระราชนิพนธ์ ชุด “แว่นแก้ว” ที่หายไปในฉบับพากย์จีน. วารสารจีนศึกษา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 16 (2), 20-45. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/CSJ
ประสิทธ์ ฉกาจธรรม. (2553). 60ปี น.นพรัตน์ เจิดจรัสมิเสื่อมคลาย. บุ๊คสไมล์.
ประเทืองพร วิรัชโภคี. (2565). การแปลคำทางวัฒนธรรมในนิยายกำลังภายใน ‘เฉ้อเตียวอิงสยฺงจฺว้าน’ ฉบับแปลไทยสามฉบับ โดยจำลอง พิศนาคะ ว.ณ เมืองลุง และ น.นพรัตน์. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง.
ภาวัชญา มัชฌิมดำรง และบุรินทร์ ศริสมถวิล. (2566). การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านการแปลสำนวนจีนเป็นภาษาไทยในบทบรรยายใต้ภาพซีรีส์เรื่อง “ข้านี่แหละองค์หญิงสาม”. มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ปริทัศน์, 11(2), 95-114.
http://www.human.lpru.ac.th/husocojs/index.php/HUSOCReview/search/titles
ราชบัณฑิตยสถาน. (2545). พจนานุกรมศัพท์วรรณกรรม อังกฤษ-ไทย. ราชบัณฑิตยสถาน,
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
วรรัตน์ พิริยานสรณ์. (2543). การเปรียบเทียบเฉ้อเตียวอิงสฺยงจฺว้านกับ มังกรหยก. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาจีน คณะอักษรศาสตร์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
https://dric.nrct.go.th/Search/SearchDetail/109337
วัลยา วิวัฒน์ศร. (2557). การแปลวรรณกรรม (พิมพ์ครั้งที่ 3). โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วินทร์ เลียววาริณ. (2565). ยุทธจักรจักรวาลกิมย้ง. อมรินทร์ บุ๊ค เซ็นเตอร์.
ศุภวุฒิ จันทสาโร. (2561). กังโอ้วสัวะ เรื่องเล่ายุทธจักร. ยิปซี กรุ๊ป.
สัญฉวี สายบัว. (2542). หลักการแปล. (พิมพ์ครั้งที่ 7). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Catford, J.C. (1967). A Linguistic and Translating: Theory and Practice. Longman.
Dan Lu ขนิษฐา จิตชินะกุล บุรินทร์ ศรีสมถวิล. (2565). การก้าว “ไม่” ข้ามความเป็นอื่นด้านการแปลคำแสดงอาการในพระราชนิพนธ์เรื่อง “แก้วจอมแก่น” ฉบับภาษาจีน. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ปริทัศน์, 10(2).
http://www.human.lpru.ac.th/husocojs/index.php/HUSOCReview/article/view/272
Venuti L. (1995). The Translator’s Invisibility: A History of Translation. Routledge.
迟庆立. (2007). 文化翻译策略的多样性与多译本互补研究 [博士论文]. 上海外国语大学.
https://d.wanfangdata.com.cn/thesis/ChJUaGVzaXNOZXdTMjAyNDAxMDkSCEowMDIwNTU0GghlYW1zeHNxcw%3D%3D
胡苗苗. (2019). Anna Holmwood英译金庸《射雕英雄传》[硕士论文]. 上海外国语大学.
https://d.wanfangdata.com.cn/periodical/jzyxyxb-shkxb201404043
金庸. (2020). 射雕英雄传. 广州出版社.
[泰]王苗芳. (2009). 中国武侠小说对泰国的影响. [硕士论文]. 浙江大学.
https://kns.cnki.net/KCMS/detail/detail.aspx?dbname=CMFD2009&filename=2009089416.nh
王勤. (2006). 汉语熟语论. 山东教育出版社.
[泰]吴琼. (2004). 两汉故事源流研究——以明清时期的发展形态为中心. [博士论文]. 南京大学.
张梦井. (2007). 比较翻译概论. 湖北教育出版社.
张秀奇&李志英. (2006). 金庸 武侠小说完全手册. 山西教育出版社.
张云. (2020). 中国妖怪故事. 北京联合出版公祠出版.
郑微莉&周谦. (2021).中华成语大词典(第二版双色本). 商务印书馆国际有限公司出版.
中国社会科学院语言研究所词典编辑室. (2016). 现代汉语词典(第七版). 商务印书馆.
