Elementary School English Education from the Past up to the Present: A Comparative Study between Japan and Thailand

Abstract

This study compares the English education in the elementary school level between Japan and Thailand in an overview of history, policy and English teaching and learning in the classroom level. The history of the English education in both countries firstly linked to the colonization around 1800s then gradually bind with globalization which forced both countries to put English as a part of their education systems. The policy level of study, Japan expects the learners to participate in English communication actively, positively and to understand the language and culture of Japan and foreign countries. Whereas, Thailand aims the learners to have a positive attitude towards the language use with the content covered in four C’s: Communication, Culture, Connections and Community. As well, the English teaching and learning, Japan has a Team Teaching (TT)system. Which is comprised of a Japanese homeroom teacher and a native speaker or an Assistant Language Teacher (ALT). They take charge with foreign language activities which focuses on listening and speaking for the 5th and 6th graders. While in Thailand, the Child-Centered and Communicative Language Teaching (CLT) are set as an ideal language learning class from grade one. It gradually focuses on the skills of listening and speaking up to four skills. Both countries share something in common and have some different issues in terms of English education up on the social context. Meanwhile, both countries are trying and working on how to improve all aspects to raise and keep up the English ability of their students.

การศึกษาครั้งนี้เป็นการเปรียบเทียบการศึกษาภาษาอังกฤษในระดับประถมศึกษาระหว่างประเทศญี่ปุ่นและประเทศไทยในภาพรวมของประวัติศาสตร์นโยบายและการเรียนการสอนภาษาอังกฤษในชั้นเรียนประวัติความเป็นมาของการศึกษาภาษาอังกฤษในทั้งสองประเทศนั้น แรกสุดได้มีการเชื่อมโยงกับการล่าอาณานิคมในช่วงศตวรรษที่ 1800-1899 แล้วค่อยๆผูกโยงเข้ากับยุคโลกาภิวัตน์ที่บังคับให้ทั้งสองประเทศบรรจุภาษาอังกฤษเป็นส่วนหนึ่งของระบบการศึกษาในระดับนโยบายญี่ปุ่นคาดหวังว่าผู้เรียนจะมีส่วนร่วมในการสื่อสารภาษาอังกฤษอย่างกระตือรือร้น มีทัศนคติเชิงบวกและเข้าใจภาษาและวัฒนธรรมทั้งของประเทศญี่ปุ่นและประเทศอื่นๆ ในขณะที่ประเทศไทยมีจุดมุ่งหมายให้ผู้เรียนมีทัศนคติที่ดีต่อการใช้ภาษาโดยกำหนดเนื้อหาให้ครอบคลุมถึง 4 ด้านคือ ด้านการสื่อสาร ด้านวัฒนธรรม ด้านการเชื่อมต่อสัมพันธ์ และด้านชุมชนการเรียนการสอนภาษาอังกฤษของประเทศญี่ปุ่นมีระบบการสอนแบบทีม ซึ่งประกอบด้วยครูประจำชั้นชาวญี่ปุ่นและครูเจ้าของภาษาหรือผู้ช่วยครูสอนภาษา ที่รับผิดชอบเกี่ยวกับกิจกรรมภาษาต่างประเทศซึ่งเน้นด้านการฟังและการพูดสำหรับนักเรียนระดับประถม 5 และ 6ขณะที่ในประเทศไทยมีการจัดการเรียนการสอนภาษาที่เน้นเด็กนักเรียนเป็นศูนย์กลาง และการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารและระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ถูกจัดให้เป็นระดับชั้นที่เหมาะสำหรับการเริ่มเรียนรู้ภาษาค่อยๆมุ่งเน้นไปที่ทักษะการฟังและการพูดตลอดจนครบถึง 4 ทักษะ การศึกษาภาษาอังกฤษของทั้งสองประเทศมีบางอย่างที่เหมือนกันและมีประเด็นที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับบริบททางสังคม ในขณะเดียวกันทั้งสองประเทศกำลังพยายามหาแนวทางในการพัฒนาทุกๆ ด้านเพื่อยกระดับและรักษาความสามารถภาษาอังกฤษของนักเรียนของตน