แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์จากทุนทรัพยากรชุมชนอย่างยั่งยืน ในชุมชนบ้านเกาะขามใหญ่ อ.เกาะสีชัง จ.ชลบุรี ประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบริบททรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ 2) วิเคราะห์ จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรค 3) สร้างแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์จากทุนทรัพยากรชุมชนอย่างยั่งยืน โดยใช้เทคนิควิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) และการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (Participatory Action Research: PAR) จากกลุ่มตัวอย่างภาครัฐ ภาคเอกชน นักท่องเที่ยวและประชาชน จำนวน 30 คน ผลการวิจัย พบว่า 1) ทรัพยากรการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของเกาะขามใหญ่ที่สำคัญ ได้แก่ หาดทรายเกาะขามใหญ่ พันธุ์สัตว์น้ำ วิถีการทำประมงพื้นบ้าน ประเพณีวันไหลหรือสงกรานต์อุ้มสาวลงน้ำและกิจกรรมการสาธิตทำแปรรูปผลิตภัณฑ์จากทรัพยากรท้องถิ่น 2) ผลการวิเคราะห์ SWOT Analysis พบว่า จุดแข็ง คือ เกาะขามใหญ่มีที่ตั้งเหมาะสม เชื่อมโยงกับแหล่งท่องเที่ยวที่ใกล้เคียง จุดอ่อน คือ ขาดแคลนสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐาน โอกาส คือ พัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวระดับชาติ ส่งเสริมความโดดเด่นทางธรรมชาติ และอุปสรรค คนในชุมชนมีการย้ายถิ่นฐานเพื่อประกอบอาชีพในพื้นที่อื่น และ3) แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์จากทุนทรัพยากรชุมชนอย่างยั่งยืน คือ ชุมชนบ้านเกาะขามใหญ่สร้าง แบรนด์จุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติทางทะเลอย่างยั่งยืน สร้างแบรนด์ท่องเที่ยวเชิงอาหาร แบรนด์ท่องเที่ยวสังคมวิถีประมง แบรนด์ท่องเที่ยววัฒนธรรมท้องถิ่นและพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืน เพื่อพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน พัฒนาสังคม อนุรักษ์วัฒนธรรมและพัฒนาจิตใจ และอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมอย่างยั่งยืน
Article Details
1. ทัศนะและข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารนวัตกรรมสังคมและการเรียนรู้ตลอดชีวิตเป็นทัศนะของผู้เขียน กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นพ้องด้วยกับทัศนะเหล่านั้นและไม่ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
2. ความรับผิดชอบด้านเนื้อหาและการตรวจร่างบทความแต่ละบทเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน กรณีมีการฟ้องร้องเรื่องการละเมิดลิขสิทธิ์ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนแต่เพียงฝ่ายเดียว
3. ลิขสิทธิ์บทความเป็นของผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นได้รับการสงวนสิทธิ์ตามกฎหมาย การตีพิมพ์ซ้ำต้องได้รับอนุญาตโดยตรงจากผู้เขียนและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์นเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
Boonkoum, W. & Boonkoum, P. (2016), Development of Thai-Cultural Creative Tourism Activity Model on Kanchanaburi-Dawei Route. Integrated Social Science Journal. 3(2), 107-108. [In Thai]
Chiwakunanan, D. (2017). Influence of reviewer in online media and the decision to travel in thailand. (Independent Study,Master of Business Administration Faculty of Commerce and accountancy, Thammasat University). [In Thai]
Chonburi Provincial Office Development Strategy Group. (2017). Chonburi Provincial Development Plan 2018 – 2021. Chonburi: Chonburi Provincial Office. [In Thai]
Dhamabutra, P. (2017). Approaches for Sustainable Integrated Creative Tourism Development on the basis of Thai ldentity and Way of Life in Bangkoknoi District, Bangkok Thailand. Sisaket Rajabhat University Journal. 13(3), 73-74. [In Thai]
Department of Tourism, Ministry of Tourism and Sports. (2015). Thailand Tourism Strategic Plan2015- 2017. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports. [In Thai]
Designated Areas for Sustainable Tourism Administration (Public Organization). (2018). Creating Creative Tourism Toolkit. Bangkok: Bookplus Publishing Co., Ltd. [In Thai]
Esichaikul, R. (2014). Tourism concept &Tourism resource features. Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University. [In Thai]
Esri, i-cubed, USDA, USGS, AEX, GeoEye, Getmapping, Aerogrid, IGN, IGP, UPR-EGP, and the GIS User Community. (2021). Leaflet-providers preview. Retrieved April 20, 2021, from https://leaflet-extras.github.io/leaflet-providers/preview/.
Energy Policy and Planning Office. (2016). Strategic Plan 2016-2020. bangkok; Ministry of Energy. [In Thai]
Jittangwattana, B., (1999), Sustainable tourism planning. Chiang Mai; Chiang Mai University. [In Thai]
Kispredarborisuthi, B. (2011). Social sciences research methodology. Bangkok: Chulalongkorn University Press. [In Thai]
Ministry of Tourism and Sports. (2015). Tourism Action Plan in the East Coast Tourism Development Area 2016 - 2020. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports. [In Thai]
Ministry of Tourism and Sports. (2016). The Second National Tourism Development Plan (2017-2021). Bangkok: Ministry of Tourism and Sports. [In Thai]
Ministry of Tourism and Sports. (2017). Tourism Economic Review. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports. [In Thai]
Pispunt, P. & Kunta, K., (2020). Waste Management and Implementation of the Green National Park project for Waste in Phu Ruea National Park, Loei Province. Journal of Research and Development Buriram Rajabhat University. 15(2). 113-114. [In Thai]
Potjana, S. (2013). CBT Standard Handbook Community. Chiangmai: Wanida karnpim. [In Thai]
Srisatidnaraku, B. (2007). Leadership and strategic management in nursing organization for the 21st century. Bangkok: Chulalongkorn University Press. [In Thai]
Thongma, W. (2011). Sustainble Cultural Tourism Development of Chinese Community, Mae-ngon Watershed Area, Fang District Chinagmai. Chiangmai: Maejo University. [In Thai]
The Prime Minister's Office. (2016). The Twelfth National Economic and Social Development Plan, 2017-2021. Bangkok: Office of the National Economic and Social Development Board. [In Thai]
The Prime Minister's Office. (2018). Thailand's National Strategy B.E. 2561 - 2580 (A.D. 2018 - 2037). Bangkok: Office of the National Economic and Social Development Board. [In Thai]
Wannasiri, N. (2007). Social and Cultural Anthropology. Bangkok: Xpernet Press. [In Thai]
Weihrich. H. (2021). The TOWS Matrix-A Tool for Situational Analysis. University of San Francisco. Retrieved July 21, 2021 from https://nonprofitbuilder.org/storage/303/TOWS-Long-Range-Planning-Heinz-Weihrich.pdf.
Wichasawat, W. (2020). Guidelines for Potential Development of Administration and Management of the Ancient Community at Ban Chianghian, Maha Sarakham Province. Journal of International and Thai Tourism. 15(2), 31-32. [In Thai]
