The Development Entrepreneurial Models and Urban Agriculture by Entrepreneurs in Baan Pa-Hget-Tee, T. Hnongpueng, A. Sarapee, Chiang Mai
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the entrepreneurial characteristics and leadership roles suitable for the context of Baan Pa-Hget-Tee and to develop entrepreneurial models and urban agriculture approaches for agricultural entrepreneurs in Baan Pa-Hget-Tee, Hnongpueng Subdistrict, Sarapee District, Chiang Mai Province. The study employs a participatory action research approach, workshops, and practical experimentation. The target group consists of 20 agricultural entrepreneurs selected through purposive sampling. Data were collected through activities that explored entrepreneurial characteristics and analyzed using content analysis. The findings revealed that the average scores for entrepreneurial characteristics increased across all 10 dimensions. Specifically, scores increased by 2 points in the areas of opportunity-seeking, commitment, quality and efficiency orientation, risk-taking, information-seeking, networking, and self-confidence. Scores increased by 1 point in the areas of accountability, goal-setting, and systematic planning and monitoring. The organizational structure was established with a group leader responsible for overseeing and guiding members to achieve their goals. For the development of operational models, a joint planning process was conducted, which included practical implementation through market trials and task execution. Each participant was assigned clear roles and responsibilities, with work assignments aligned with the organizational structure and based on voluntary participation. Flexibility in activities and the ability to adjust plans according to environmental conditions were also emphasized.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. Any views and comments in the Journal of Social Innovation and Lifelong Learning are the authors’ views. The editorial staff have not to agree with those views and it is not considered as the editorial’s responsibility.
2. The responsibility of content and draft check of each article belongs to each author. In case, there is any lawsuit about copyright infringement. It is considered as the authors’ sole responsibility.
3. The article copyright belonging to the authors and The Far Eastern University are copyrighted legally. Republication must be received direct permission from the authors and The Far Eastern University in written form.
References
กัญพัชร ไชยเชื้อ และ สุวรรณี แสงมหาชัย. (2565). ภาวะผู้นำกับประสิทธิผลของวิสาหกิจชุมชนในประเทศไทย. วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร, 5(4), 1–11. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/ISSC/article/view/252613
นุชจรี ศรีอุปโย, แสงหล้า สุยะราช, จิณห์นิภา คำวรรณะ, รักษ์นรินทร์ แก้วมีศรี, จิรัฐกานดา จันที, รุ่งนภา สนธิ, วรวลัญธ์ ปันสุวรรณ, เพลินพิศ เงาคำ, เครือวัลย์ เกษธรรม, สว่าง ปะรินทะวงศ์, อำนวย เขื่อนคำ, ศรีนวล บุญลพ, อรุณ ศรีผัด, ยุพิน หินใส, อินทร สุดใจ, ไพรินทร์ ในอารีย์, ธนิก มัสนิท, ปัน มัสนัท, แสงจันทร์ ฟองฤทธิ์, และ ทัศนีย์ หน่อทิม. (2560). รูปแบบการบริหารจัดการเกษตรในเมือง กรณีศึกษาศูนย์การเรียนรู้ ตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง บ้านป่าเก็ตถี่ ตำบลหนองผึ้ง อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัยและมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น.
มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อท้องถิ่น. (2563). โชว์ ชม แชร์ จากบทเรียนสู่ก้าวต่อไป กิจกรรมภายใต้โครงการการหนุนเสริมทางวิชาการ. เอกสารประกอบการสอน การหนุนเสริมวิชาการ ติดตามและถอดบทเรียนการพัฒนาทักษะแรงงานที่ขาดแคลนทุนทรัพย์และด้อยโอกาสที่ใช้ชุมชนเป็นฐาน. เชียงใหม่: มูลนิธิสถาบันวิจัยเพื่อท้องถิ่น.
ฤทธิชัย ผานาค, ไศลโสภิน ภิรมย์ไกรภักดิ์, และ ลักขณา สุกใส. (2566). การพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการด้านเทคโนโลยีด้วยแอปพลิเคชัน เพื่อยกระดับการตลาด การจำหน่ายผลิตภัณฑ์จาก "พืชพื้นถิ่น" เพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจฐานราก จังหวัดชัยภูมิ. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 8(2), 1193-1202. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/mcjou/article/view/267333
สลิลทิพย์ ไข่เพชร และ กฤตชน วงศ์รัตน์. (2565). กลยุทธ์การตลาดดิจิทัลและคุณลักษณะของผู้ประกอบการที่ส่งผลต่อความสามารถทางการแข่งขันและผลการดำเนินงานของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 12(3), 81-92. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/ajpbru/article/view/260111
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี (พ.ศ. 2561-2580). http://nscr.nesdb.go.th
Brown, K. H. & Jameton, A. L. (2000). Public health implications of urban agriculture. Journal of Public Health Policy, 21(1), 20-39. https://doi.org/10.2307/3343472
Buiza, F. (2012). Personal Entrepreneurial Characteristics (PECs) CEFE Methodology. http://www.slideshare.net/fbuiza/personal-13280748>
Degaga, A. & Hadaro, F. (2021). The link between personal entrepreneurial competencies (PECS) and individual and firm level variables: Evidence from micro and small enterprise [MSES] operators in Addis Ababa, Ethiopia. International Journal of Multidisciplinary Research and Development, 8(4), 98-105. https://www.researchgate.net/publication/351109802
Deming, W. E. (1986). Out of the Crisis. MIT Press.
García, F. J., & Martínez, J. L. (2022). The role of digital marketing in improving firm performance: A case study of SMEs in the post-pandemic era. Journal of Marketing Management, 38(1), 60-78. https://doi.org/10.1080/0267257X.2021.1962215
Gibson, J. L., Ivancevich, J. M., & Donnelly, J. H. (1997). Organization behavior structure process (International Edition). United States of America: Irwin/McGraw-Hill.
Hessels, L. K., Grin, J., & Smits, R. E. (2011). The effects of a changing institutional environment on academic research practices: three cases from agricultural science. Science and Public Policy, 38(7), 555-568.
Jones, P., Simmons, G., Packham, G., Beynon-Davies, P., & Pickernell, D. (2021). The Role of Technology Adoption in SMEs' Survival: A Case Study of the Retail Sector in the UK During the COVID-19 Pandemic. International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, 27(6), 1653-1675.
Miles, M. B., Huberman, A. M., Huberman, M. A., & Huberman, M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. sage.
Mok, H. F., Williamson, V. G., Grove, J.R., Burry, K., Barker, S.F., Fiona B., & Hamilton, A. J. (2014). Urban agriculture in developed countries: a review. Agronomy for Sustainable Development, 34(1), 21-43. doi:10.1007/s13593-013-0156-7
Mougeot, L. J. A. (2000). Urban Agriculture: Definition, Presence, Potentials and Risks. Thematic Paper 1. International Development Research Centre. https://idl-bnc-idrc.dspacedirect.org/server/api/core/bitstreams/a0cf4b0d-b96c-4124-a1de-f006d4a97f00/content
Mulyana, A., & Arief, M. (2021). Technology adoption and innovation capabilities in small and medium enterprises: Evidence from emerging markets. Journal of Small Business and Enterprise Development, 28(2), 345-361. https://doi.org/10.1108/JSBED-03-2020-0092
Papanek, A., Campbell, C. G., & Wooten, H. (2023). What is urban agriculture? FCS3380/FY1519, 4/2023. EDIS, 2023(3), 1-8. https://doi.org/10.32473/edis-FY1519-2023
Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2019). Organizational behavior (18th ed.). Pearson.
Ruangkrit, S & Thechatakerng, P. (2015). Characteristics of Community Entrepreneurs in Chiangmai, Thailand. World Journal of Management, 6(1), 58 – 74.
Yuan, G. N., Marquez, G. P. B., Deng, H., Iu, A., Fabella, M., Salonga, R. B., ... & Cartagena, J. A. (2022). A review on urban agriculture: technology, socio-economy, and policy. Heliyon, 8(11), 1-16 . https://doi.org/10.1016/j.heliyon.2022.e11583.
