พฤติกรรมการทำงานของอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน กับแนวคิดความรับผิดชอบต่อสังคม
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
บทความนี้เป็นการนำเสนอผลการศึกษาส่วนแรกของการวิจัย เรื่อง แบบจำลองความสัมพันธ์เชิงสาเหตุพหุระดับของพฤติกรรมการทำงานภายใต้แนวคิดความรับผิดชอบต่อสังคมของบุคลากรในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษานิยามของพฤติกรรมการทำงานตามแนวคิด CSR ของบุคลากรในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน และผู้มีส่วนได้เสียในความรับผิดชอบต่อสังคมของอาจารย์มหาวิทยาลัยเอกชน ตลอดจนความคาดหวังของสังคมต่ออาจารย์มหาวิทยาลัยรัฐและเอกชน การศึกษาครั้งนี้ ใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการสัมภาษณ์เจาะลึกจากผู้ให้ข้อมูล จำนวน 8 คน จากการเลือกตัวอย่างแบบเจาะจง และใช้การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ทั้งนี้ ในงานวิจัยนี้เป็นการนำโมเดล CSR ของแคร์โรลมาเป็นกรอบแนวคิด ซึ่งพฤติกรรมการทำงานตามแนวคิด CSR ประกอบด้วยความรับผิดชอบต่อสังคมใน 4 ด้าน คือ ความรับผิดชอบด้านเศรษฐกิจ ด้านกฎหมาย ด้านจริยธรรม และด้านการให้แก่สังคม ผลการศึกษา พบว่า ความรับผิดชอบต่อสังคมตามโมเดล CSR ของแคร์โรลทั้ง 4 ด้านครอบคลุมภารกิจหน้าที่ของบุคลากรในสถาบันอุดมศึกษเอกชน อย่างไรก็ดี ความรับผิดชอบด้านเศรษฐกิจเป็นด้านที่มีข้อจำกัดในการแสดงพฤติกรรมมากที่สุด โดยผู้มีส่วนได้เสียที่ใกล้ตัวมากที่สุดที่ต้องคำนึงถึง คือ นักศึกษา รองลงมา คือ ผู้ปกครองและเพื่อนอาจารย์ ทั้งนี้ สังคมย่อมคาดหวังในความรับผิดชอบต่อสังคมของอาจารย์มหาวิทยาลัยรัฐและเอกชนไม่แตกต่างกัน
Article Details
1. Any views and comments in the FEU Academic Review Journal are the authors’ views. The editorial staff have not to agree with those views and it is not considered as the editorial’s responsibility.
2. The responsibility of content and draft check of each article belongs to each author. In case, there is any lawsuit about copyright infringement. It is considered as the authors’ sole responsibility.
3. The article copyright belonging to the authors and the Far Eastern University are copyrighted legally. Republication must be received direct permission from the authors and the Far Eastern University in written form.
References
ณัฐนันท์ อิทธิยาภรณ์. (2554). มติชนออนไลน์: "นพ.เกษม" ยันมหาวิทยาลัยเสี่ยงสูญหายนิ่งเฉยต่อความรับผิดชอบต่อสังคม ได้เวลาขับเคลื่อน CSR. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน 2554, จาก http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1303455853&grpid=03&catid=19.
ติน ปรัชญพฤทธิ์. (2527). ภาวะผู้นำและการมีส่วนร่วม พฤติกรรมมนุษย์ในองค์การ. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. (2553). การจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร: การสร้างข้อได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน. นนทบุรี: ธิงค์ บียอนด์ บุ๊คส์.
มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย ฝ่ายวิชาการ. (2548). บทบาทหน้าที่ของอาจารย์มหาวิทยาลัย. สืบค้นเมื่อ 28 ตุลาคม 2556, จาก http:// utcc2.utcc.ac.th/divisions/academicaffairs/JobDescription/ jd1.htm#top.
รัศมี ภิบาลแทน. (2532). รายงานการวิจัยเรื่องหน้าที่และความรับผิดชอบของหัวหน้าภาควิชาในคณะศึกษาศาสตร์ สังกัดทบวงมหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ศรีอรุณ ฤทธิ์วงศ์. (2523). งานในหน้าที่และความรับผิดชอบของหัวหน้าภาควิชาในกลุ่มวิทยาลัยครูภาคกลาง. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต.
สุพักตร์ พิบูลย์. (2551). กลยุทธ์การวิจัยเพื่อพัฒนางานวิจัยเพื่อพัฒนาองค์กร. นนทบุรี: จตุพร ดีไซน์
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2552). มหาวิทยาลัยกับความรับผิดชอบต่อสังคม (University Social Responsibility: USR). สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2556, จาก http://www.mua.go.th/ data_pr/data_sumate_52/Retreat_4.pdf.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2556). ทำเนียบผู้ดำรงตำแหน่งทางวิชาการแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 16 สิงหาคม 2556, จาก http://www.nap.mua.go.th/.
Andrew, C. ; Abagail, M. ; Dirk, M. ; Jeremy, M. & Donald, S. (Eds.). (2008). The Oxford Handbook of Corporate Social Responsibility. Oxford; New York: Oxford University Press.
Carroll, Archie B. (1979). A Three-Dimensional Conceptual Model of Corporate Performance. The Academy of Management Review, 4, (4), 497-505. Retrieved October 1, 2012. from http://www.jstor.org/stable/257850.
Carroll, Archie B. (1991). The Pyramid of Corporate Social Responsibility: Toward the Moral Management of Organizational Stakeholders. Business Horizons, 34, (4), 39-48.
Blaxter, Loraine ; Hughes, Christina & Tight, Malcolm (1998). The Academic Carrer Handbook. Philadelphia: Open University Press.
Post, J. E. ; Lawrence, A. T. & Weber, J. (2002). Business and Society: Corporate Strategy, Public Policy, Ethics. Boston: Irwin/McGraw-Hill.
Visser, W. (2008). Corporate Social Responsibility in Developing Countries. (p. 473-479). In Crane, A. ; McWilliams, A. ; Matten, D ; Moon , J. & Siegel, D. (Eds.). The Oxford Handbook of Corporate Social Responsibility. Oxford: Oxford University Press.