Assessing the Priority Needs for Teacher Promotion in Private Schools in Phetchabun Province
Keywords:
Needs Assessment, Teacher Promotion, Private Schools, AssessingAbstract
This Article aimed to study assess the priority needs for teacher development in private schools in Phetchabun Province. The sample group consisted of 305 private school teachers in Phetchabun Province, selected using Krejcie and Morgan’s sample size table, followed by a simple random sampling method through drawing lots. The research instrument was a five-point Likert scale questionnaire designed to assess the priority needs for teacher development in private schools in the province. The statistical method used was the Priority Needs Index (PNImodified), which evaluates needs by calculating the gap between the desired state (I) and the current state (D), based on the principle of need identification through descriptive analysis of the actual conditions.
The research results found that, the overall current state was rated at a moderate level. When considering individual aspects, creative thinking had the highest mean score, followed by lifelong learning. The lowest mean score was found in the curriculum aspect. As for the desired state, it was rated at a high level overall. The highest mean score was in the aspect of motivation, followed by morality, ethics, and professional code of conduct, while the lowest was in media and innovation. Regarding the Priority Needs Index (PNImodified), the overall index was 0.409. When analyzing by aspect, the curriculum had the highest priority index (0.439), followed by media and innovation (0.435), while creative thinking had the lowest index (0.376).
References
เกตุชญา วงษ์เพิก, ระวิง เรืองสังข์, อินถา ศิริวรรณ. (2566). ศึกษาสภาพการบริหารสถานศึกษายุคดิจิทัลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา. วารสารครุศาสตรปริทรรศน์ฯ. 10(1). 287-295.
เจนวจี ศิริสมบัติ. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างบทบาทของผู้บริหารสถานศึกษากับทักษะการจัดการเรียนรู้ของครูในศตวรรษที่ 21. มหาวิทยาลัยราชภัฏประจวบคีรีขันธ์.
ฉัตรวี ลิ้มสกุล, และอัญชลี ชยานุวัชร. (2562). ปัจจัยการยอมรับเทคโนโลยีสารสนเทศที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการทำงานของบุคลากรในหน่วยงานภาครัฐ. วารสารการบริหารและนวัตกรรม, 5(2), 88–99.
ชนานัญ สุดโต, พรเทพ เสถียรนพเก้า และวัลนิกา ฉลากบาง (2566). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของครูในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาอัธยาศัย ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(7), 488-498.
ชวัลวิชญ์ ทิพราช, ทัศนา ประสานตรี และวัชรี่ แซงบุญเรือง. (2566). สภาพความต้องการจำเป็นและแนวทางพัฒนาทักษะสำคัญสำหรับครูในศตวรรษที่ 21 ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาศรีสะเกษ ยโสธร. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย พิชญทรรศน์, 18(2), 11-22.
ฐาปวี หนองหารพิทักษ์, เพ็ญศรี ฉิรินัง, อรุณ รักธรรม, & อุดมวิทย์ ไชยสกุลเกียรติ. (2565). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะครูระดับประถมศึกษายุคประเทศไทย 4.0. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ, 10(3), 29-40.
ดียาอุดดีน กูนา, นวรัตน์ ไวชมภู และนิรันดร์ จุลทรัพย์. (2567). แนวทางการบริหารงานวิชาการโรงเรียนเอกชนสอนศาสนาอิสลาม สังกัดสำนักงานคณะกรรมการ ส่งเสริมการศึกษาเอกชน อำเภอยะรัง จังหวัดปัตตานี. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร, 7(2), 246-259.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
เปมิกา นิยมอุดมวัฒนา และเพ็ญวรา ชูประวัติ. (2567). ความต้องการจำเป็นของการพัฒนาครูโรงเรียนทวีธาภิเศกบางขุนเทียน ตามแนวคิดสมรรถนะการทำงานร่วมกันของครู. วารสาร มจร.อุบลปริทรรศน์, 9(3), 1163-1176.
พระพัฒนพล สิริสุวณุโณ (เพ็ชรไชย), & วิทยา ทองดี. (2566). การพัฒนาครูสู่ความเป็นครูมืออาชีพในศตวรรษที่ 21. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 8(1), 757-766.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2560). ทักษะ 7 C ของครู 4.0. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภูรินทร์ อินทร์รักษ์ ,นิรัติศัย ภิรมย์แดง และอนิรุทติ์ นิยมพลอย. (2566). ผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการสถาบันพัฒนาพระวิทยากร. 6(2) , 292-299.
รัฐนันท์ วันทอง และ มิตภาณี พุ่มกล่อม. (2563). แนวทางการพัฒนาทักษะในศตวรรษที่ 21 ของครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากาญจนบุรี เขต 1. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 6(3), 545–560.
วนิดา ภูชำนิ, วัฒนา สุวรรณไตรย์, & ไชยา ภาวะบุตร. (2564). การพัฒนาสมรรถนะของครูเพื่อการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21: กรณีโรงเรียนบ้านนาตาลคำข่า. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 11(3), 155-169.
วัลภา นิลเขต, ปทิตตา ปิยสกุลเสวี, อัญมณี เมามีจันทร์, อภิรักษ์ อภิธนา, & พัชณัษฐ์ เสือนวม. (2565). STAR: คุณลักษณะสำคัญของครูกับการจัดการหลักสูตรฐานสมรรถนะ. วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 8(1), 442.
วารุณี ลัภนโชคดี (2560), ปัจจัยที่ส่งผลและพัฒนาการของระดับคุณภาพการศึกษาของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานจากผลการประเมินคุณภาพภายนอกทั้งสามรอบของ สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์การมหาชน). กรุงเทพฯ: สำนักงานรับรองมาตรฐานและประเมินคุณภาพการศึกษา (องค์การมหาชน)
วาสนา มะณีเรือง (2559) “รูปแบบการพัฒนาครูเก่งครูดีของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน.” วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 30(2), 260-278.
วิมลทิพย์ ชุติมนต์โฆสิต และ สุกัญญา แช่มช้อย. (2566). ความต้องการจำเป็นของการพัฒนาครูโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดชลบุรีตามแนวคิดการเรียนรู้อย่างทั่วถึง. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 38(3), 169-180.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). ครูมืออาชีพเพื่อการปฏิรูปการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ทิปส์.
เวณิกา ถนอมเพียร, ทรงเดช สอนใจ และศุภธนกฤษ ยอดสละ (2565).แนวทางการพัฒนาสมรรถนะของครูในศตวรรษที่ 21 โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสุรินทร์ เขต 3. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 16(3), 200–221.
สกุณา บุญรอดรัมย์, ศรีเพ็ญ พลเดช และโกวิท วัชรินทรางกูร. (2564). รูปแบบการการพัฒนาครูมืออาชีพระดับประถมศึกษา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 9(1), 226-239.
สดายุ จุรุฑา และพิมลพรรณ เพชรสมบัติ. (2566). แนวทางการบริหารงานวิชาการสำหรับโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานีเขต 2. วารสารการบริหารจัดการและนวัตกรรมท้องถิ่น, 5(5), 33-50.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). รายงานผลการดำเนินงานพัฒนาครู. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). แนวทางการนิเทศเพื่อพัฒนาและส่งเสริมการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ตามนโยบายลดเวลาเรียน เพิ่มเวลารู้. เข้าถึงได้จาก:http://academic.obec.go.th/images/document/1603180137_d_1.pdf. (วันที่ค้นข้อมูล : 10 มีนาคม 2567).
สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษาเอกชน. (2567). แผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ (องค์การมหาชน). (2564). แผนยุทธศาสตร์สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ พ.ศ. 2562-2565. กรุงเทพฯ: สำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ (องค์การมหาชน).
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2556). บทวิเคราะห์สถานภาพการพัฒนาครูทั้งระบบและข้อเสนอแนะแนวทางการพัฒนาครูเพื่อคุณภาพผู้เรียน. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิก จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). การศึกษาแนวโน้มความต้องการกำลังคนโดยยึดพื้นที่เป็นฐาน. กรุงเทพฯ: บริษัท พริกหวานกราฟฟิก จำกัด.
สุชีรา มะหิเมือง (2565), การวิจัยและพัฒนาโปรแกรมเสริมสร้างความเป็นมืออาชีพของครูมือใหม่: ระยะพัฒนา (Research and Development of a Program to Enhance the Professionalism of Novice Teachers: A Development Phase). วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 33(3), 1–15.
Fox, R. (2007). Reinventing the gastronomic identity of Croatian tourist destinations. International Journal of Hospitality Management, 26, pp.546-559
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1986). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607–610.
Peine, J. (2007). The educator's professional growth plan: A process for developing staff and improving instruction. [Online]. Available: http://www.eric.ed.gor. 25 Aug. 2023.
Saylor Galen J. and Alexander, W.M. (1974). Planning Curriculum for Schools. 3rd ed. New York: Holt Rinehart and Winston.
Stewart, Betty J. (2003). Relationships: Aipong Professional Development, Teacher Learning, Teaching Practices, and Student Achievement in Writing in four Middle Schools. Colorado: University of Northern Colorado.
Taba, Hilda. (1962). Curriculum development: theory and practice. New York: Harcourt. Brace and World, Inc.
Wang, X. (2014). "Encouraging and being encouraged: Development of an epistemic community and teacher professional growth in a Singapore classroom, "Teaching & Teacher Education, 44, (November 2014): pp. 12-24.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 The Journal of Development Administration Research
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
