แบบจำลองความยั่งยืนของอุตสาหกรรมอาหารในเขตระเบียงเศรษฐกิจ ภาคตะวันออก
คำสำคัญ:
ความรับผิดชอบต่อสังคม, การสร้างคุณค่าร่วม, การปรับตัวขององค์กร และความยั่งยืนของอุตสาหกรรมอาหารบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุของความรับผิดชอบต่อสังคม การสร้างคุณค่าร่วม และการปรับตัวขององค์กรที่ส่งผลต่ความยั่งยืนของอุตสาหกรรมอาหารในเขตระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก และ 2) เพื่อเสนอแนวทางความยั่งยืนของอุตสาหกรรมอาหารในเขตระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออกการวิจัยเชิงปริมาณมีกลุ่มตัวอย่างคือ ประกอบการในอุตสาหกรรมอาหารในเขตระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออกที่มีดำเนินกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคม การสร้างคุณค่าร่วม จำนวน 240 ตัวอย่าง กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างใช้หลักเกณฑ์ 20 เท่าของตัวแปรสังเกต สุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น ใช้แบบสอบถามในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยแบบจำลองสมการโครงสร้าง สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เจาะลึก ประกอบด้วยตัวแทนผู้ประกอบการ ของอุตสาหกรรมอาหารในเขตระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก ผู้จัดการฝ่ายโรงงานอุตสาหกรรมอาหาร จำนวนรวมทั้งสิ้น 12 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) การสร้างคุณค่าร่วม ที่มีค่าอิทธิพลรวมต่อความยั่งยืนของอุตสาหกรรมอาหารในเขตระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก มากที่สุดรองลงมาคือ ความรับผิดชอบต่อสังคม และการปรับตัวขององค์กร ลำดับ และ 2) แนวทางการพัฒนาความยั่งยืนของอุตสาหกรรมอาหารในเขตระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก เป็นรูปแบบจำลองที่พัฒนาขึ้นใหม่หรือเรียกว่า “CO2S Model” ที่มุ่งเน้นเศรษฐกิจ สังคม และสิ่งแวดล้อม
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาพลังงานทดแทนและอนุรักษ์พลังงาน. (2560). รายงานประจำปี 2560. กระทรวงพลังงาน. https://oldwww.dede.go.th/download/annual_report/Annual_Report_%202017_Th.pdf
กรมอุตสาหกรรมโรงงาน. (2567). ฐานข้อมูลสถานประกอบการอุตสาหกรรมอาหารในเขตระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก.
Grace, J. B. (2008). Structural equation modeling and natural systems. Cambridge University Press.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2562). การวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพสำหรับสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ทางวิชาการ.
ไชยศร, ว., & เกษะประดิษฐ์, บ. (2017). ความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กรธุรกิจกับการพัฒนาที่ยั่งยืน: กรณีศึกษาความรับผิดชอบต่อสังคม 6 บริษัท. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 9(3), 140–152. สืบค้นจาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/pimjournal/article/view/107107 so05.tci-thaijo.org
รัชโพธิ์, ธ., & ปูนอน, ม. (2562). การพัฒนาระบบผลิตน้ำร้อนพลังงานแสงอาทิตย์แบบแผ่นเรียบร่วมกับระบบผลิตน้ำร้อนแบบเหนี่ยวนำแม่เหล็กไฟฟ้า. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 11(2), 73–84. https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/jitubru/article/view/214935
ศราวดี แย้มงาม. (2022). ความรับผิดชอบต่อสังคมและการสร้างคุณค่าร่วมที่ส่งผลต่อความยั่งยืนขององค์กรผลิตเครื่องดื่มชั้นนำในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ). https://ir-ithesis.swu.ac.th/dspace/bitstream/123456789/1848/1/gs622130029.pdf
Agudelo, M. A. L., Jóhannsdóttir, L., & Davídsdóttir, B. (2019). A literature review of the history and evolution of corporate social responsibility. International Journal of Corporate Social Responsibility, 4(1), 1–23. https://doi.org/10.1186/s40991-018-0039-y
Andrews, K. R. (2018). The concept of corporate strategy. Homewood, IL: Irwin.
Barbier, E. B. (2017). The concept of sustainable economic development. Environmental Conservation, 14(2), 101–110. https://doi.org/10.1017/S0376892900011449
Butzer, K. W. (2018). Cultural adaptation to environments. Annual Review of Anthropology, 15(1), 137–167.
Chakravarthy, B. S. (2018). Adaptation: A promising metaphor for strategic management. Academy of Management Review, 7(1), 35–44.
D’Amato, A., Henderson, S., & Florence, S. (2019). Corporate social responsibility and sustainable business. [แนวคิดทุติยภูมิที่รวบรวมกรอบ CSR และความยั่งยืน]
Dobzhansky, T., Ayala, F. J., Stebbins, G. L., & Valentine, J. W. (2017). Evolution. San Francisco, CA: W. H. Freeman.
El Akremi, A., Gond, J.-P., Swaen, V., De Roeck, K., & Igalens, J. (2018). How do employees perceive corporate social responsibility? Development and validation of a multidimensional corporate stakeholder responsibility scale. Journal of Management, 44(2), 619–657. https://doi.org/10.1177/0149206315569311
Fernández-Gámez, M. Á., Gutiérrez-Ruiz, A. M., Becerra-Vicario, R., & Ruiz-Palomo, D. (2019). The effects of creating shared value on the hotel performance. Sustainability, 11(6), 1784. https://doi.org/10.3390/su11061784 MDPI+1
Friedman, M. (2017). The social responsibility of business is to increase its profits. In M. C. Jensen (Ed.), Foundations of corporate social responsibility (pp. 23–30). Pearson Education. (Original work published 1970)
Futuyama, D. J. (2019). Evolutionary biology (4th ed.). Sunderland, MA: Sinauer Associates.
Jajja, M. S. S., Asif, M., Montabon, F., & Chatha, K. A. (2020). The indirect effect of social responsibility standards on organizational performance in apparel supply chains: A developing country perspective. Transportation Research Part E: Logistics and Transportation Review, 139, 101968. https://doi.org/10.1016/j.tre.2020.101968 IDEAS/RePEc+1
Kashyap, R., Mir, R., & Iyer, E. (2014). Toward a responsive pedagogy: Linking social responsibility, ethics, and marketing practice. Journal of Business Ethics, 123(3), 543–558. https://doi.org/10.1007/s10551-013-2018-9
Kitano, H. (2018). Biological robustness and the strategies for survival. Science, 295(5560), 949–952.
Lee, M. D. P. (2018). A review of the theories of corporate social responsibility: Its evolutionary path and the road ahead. International Journal of Management Reviews, 10(1), 53–73. https://doi.org/10.1111/j.1468-2370.2007.00226.x
Levinthal, D. A. (2019). Adaptation on rugged landscapes. Management Science, 43(7), 934–950.
Li, X., Liu, D., Zhang, Z., Cheng, T., Liu, L., & Yuan, J. (2022). Impacts of internal and external green organizational adaptation activities on performance improvement. [Journal]. [รายละเอียดหน้า–เล่มของวารสารต้นฉบับ] 〔หมายเหตุ: ระบุวารสาร/DOI เพิ่มเติมได้เมื่อมีข้อมูลต้นฉบับเต็ม〕
Lozano, R. (2015). A holistic perspective on corporate sustainability drivers. Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 22(1), 32–44. https://doi.org/10.1002/csr.1325
McKee, D. O., Varadarajan, P. R., & Pride, W. M. (2018). Strategic adaptability and firm performance: A marketing perspective. Journal of Marketing, 53(3), 21–35.
Miles, R. E., & Snow, C. C. (2018). Organizational strategy, structure, and process. Stanford University Press.
Mintzberg, H. (2019). Strategy safari: A guided tour through the wilds of strategic management. New York, NY: Free Press.
Nguyen, T., Tran, T., Luong, T., & Luu, K. (2022). The effect of corporate social responsibility on green supply chain management and firm performance. Uncertain Supply Chain Management, 10(3), 807–818. https://doi.org/10.5267/j.uscm.2022.2.005 SciSpace
O’Brien, M. J., & Holland, T. D. (2017). The role of adaptation in cultural evolution. Proceedings of the National Academy of Sciences, 111(9), 321–329.
Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2006). Strategy and society: The link between competitive advantage and corporate social responsibility. Harvard Business Review, 84(12), 78–92.
Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2011). Creating shared value: How to reinvent capitalism—and unleash a wave of innovation and growth. Harvard Business Review, 89(1–2), 62–77.
Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2011, January–February). Creating shared value: How to reinvent capitalism—and unleash a wave of innovation and growth. Harvard Business Review, 89(1–2), 62–77. https://hbr.org/2011/01/the-big-idea-creating-shared-value
Porter, M. E., & Kramer, M. R. (2016). The link between competitive advantage and corporate social responsibility. Boston, MA: Harvard Business School Press.
Pradabwong, J., Braziotis, C., Tannock, J., & Pawar, K. S. (2017). Business process management and supply chain collaboration: Effects on performance and competitiveness. Supply Chain Management: An International Journal, 22(2), 107–121. https://doi.org/10.1108/SCM-01-2017-0008 SCIRP
Rubio-Andrés, M., Ramos-González, M. del M., & Sastre-Castillo, M. Á. (2022). Driving innovation management to create shared value and sustainable growth. Review of Managerial Science, 16(7), 1961–1996. https://doi.org/10.1007/s11846-022-00520-0 SpringerLink+1
Shekhar, S., & Das, D. (2023). Enablers of ‘Creating Shared Value’: A total interpretive structural modelling–polarity approach. Global Journal of Flexible Systems Management, 24(2), 291–318. https://doi.org/10.1007/s40171-023-00340-5 IDEAS/RePEc
United Nations Industrial Development Organization. (2017). Accelerating clean energy through Industry 4.0: Manufacturing the next revolution. UNIDO. https://www.unido.org/sites/default/files/2017-08/REPORT_Accelerating_clean_energy_through_Industry_4.0.Final_0.pdf
Venkataraman, S., & Van de Ven, A. H. (2018). Strategic adaptation in emerging industries. Strategic Management Journal, 19(3), 111–125.
Winterholder, L. (2018). Adaptation and natural selection revisited. Biological Theory, 12(2), 77–89.*
Xu, J., Yu, Y., Wu, Y., Zhang, J. Z., Liu, Y., Cao, Y., & Eachempati, P. (2022). Green supply chain management for operational performance: Anteceding impact of corporate social responsibility and moderating effects of relational capital. Journal of Enterprise Information Management, 35(6), 1613–1638. https://doi.org/10.1108/JEIM-06-2021-0260 scholars.unf.edu
Zimon, D., Arianpoor, A., & Salehi, M. (2022). Sustainable development and corporate social responsibility: A systematic literature review. Sustainability, 14(2), 1–18. https://doi.org/10.3390/su14020865
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
