การศึกษาระยะยาวของการปรับตัวในการดำรงชีวิตของผู้ประกอบการเรือท่องเที่ยว อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. ศึกษาการดํารงชีวิตของผู้ประกอบการเรือบริการนักท่องเที่ยวในชุมชนอําเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม ในช่วงก่อนวิกฤตการณ์ COVID-19 ที่แพร่ระบาดในประเทศไทย 2. ศึกษาการปรับตัวดํารงชีวิตของผู้ประกอบการเรือบริการนักท่องเที่ยวในชุมชนอําเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม ในช่วงเกิดวิกฤตการณ์ COVID-19 ที่แพร่ระบาดในประเทศไทย และ 3. เพื่อนำเสนอแนวทางการดำรงชีวิตของผู้ประกอบการเรือบริการนักท่องเที่ยวในชุมชนอําเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม ในช่วงหลังวิกฤตการณ์ COVID-19 ที่แพร่ระบาดในประเทศ สำหรับงานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีเครื่องมือในการวิจัย ได้แก่ ข้อคำถามในการสัมภาษณ์ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลได้แก่ คือ ผู้ประกอบการเรือบริการนักท่องเที่ยว ที่อาศัยอยู่ในอำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม จำนวน 30 คน มาเป็นผู้ให้ข้อมูล การสัมภาษณ์เชิงคุณภาพผู้วิจัยจึงใช้วิธีการเลือกกลุ่มแบบเฉพาะเจาะจง โดยต้องเป็นผู้ประกอบการเรือบริการนักท่องเที่ยวที่มีสุขภาพแข็งแรงและมีอายุมากกว่า 18 ปีขึ้นไป และมีภูมิลำเนาอยู่ในจังหวัดสมุทรสงครามมาแล้ว 10 ปีขึ้นไป สำหรับการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงและเป็นการสัมภาษณ์เชิงลึก หลักการสัมภาษณ์จะสัมภาษณ์ 5 – 30 คน โดยใช้เวลาในการสัมภาษณ์ ไม่เกิน 20 – 40 นาที โดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก และใช้วิธีการวิเคราะห์แบบแก่นสาระตามวัตถุประสงค์ของการวิจัย  ซึ่งผลการวิจัย พบว่า ประการที่ 1 ในช่วงก่อน COVID-19 ระบาด ผู้ประกอบการเรือมีรายได้สูงและมีชีวิตที่มั่นคง โดยความสำเร็จนี้เกิดจากการประกอบอาชีพ ที่เกี่ยวข้องกับ วัฒนธรรม ประเพณี และชุมชน โดยมีเครือข่ายความร่วมมือที่เข้มแข็งเป็นกลไกหลักในการประกอบอาชีพ ประการที่ 2 ช่วงวิกฤต COVID-19  ส่งผลกระทบทั้งด้านเศรษฐกิจและสังคม อย่างรุนแรงเนื่องจากการท่องเที่ยวหยุดชะงัก ทำให้ผู้ประกอบการเรือท่องเที่ยวต้องปรับตัวเพื่อความอยู่รอดโดยใช้กลยุทธ์ที่หลากหลาย ได้แก่ การลดรายจ่าย การพึ่งพาทรัพยากรท้องถิ่น และการใช้ "ทุนทางสังคม" ที่มีอยู่เดิมเป็นเครือข่ายช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ประการที่ 3 หลังวิกฤต COVID-19 ระบาด มีการฟื้นฟูสู่เพื่อให้เกิดความยั่งยืนของอาชีพด้วยการยกระดับการประกอบอาชีพ โดยนำบทเรียนที่ได้จากวิกฤตการณ์มาปรับใช้ โดยมีการพัฒนารูปแบบการบริการใหม่ ๆ เช่น ทัวร์ชุมชน นอกจากนั้นยังมีการนำเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้อย่างจริงรวมถึงการสร้างมาตรฐานความปลอดภัยและสุขอนามัยให้เป็นจุดแข็ง และมีการบริหารจัดการการเงินอย่างมีวินัยเพื่อกระจายความเสี่ยง ทั้งนี้เพื่อเป็นแนวทางการดำรงชีวิตเมื่อเกิดวิกฤตการณ์ในอนาคต จึงมีการนำเสนอ "แนวทาง BRF" เป็นแนวทางการทางการดำรงชีวิตเมื่อเกิดวิกฤตการณ์ในอนาคต ซึ่งประกอบไปด้วย  3 เสาหลัก ได้แก่ B (Business) การพัฒนาธุรกิจให้ทันสมัยและมีคุณภาพ R (Resource & Community) การจัดการทรัพยากรและความร่วมมือในชุมชนให้เข้มแข็งและ F (Financial Management) การบริหารการเงิน โดยมุ่งเน้นสร้างภูมิคุ้มกันให้ผู้ประกอบการเรือสามารถรับมือกับวิกฤตการณ์ในอนาคตได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในส่วนข้อเสนอแนะการวิจัย จากการศึกษาพบว่าควรมีการพัฒนาเพื่อส่งเสริมผู้ประกอบการเรือ ได้แก่ การส่งเสริมให้ภาครัฐมีการจัดสรรงบประมาณในการสนับสนุนกลุ่มผู้ประกอบการเรือ และพัฒนาทักษะต่างๆ เช่น ภาษาอังกฤษ ทักษะการซ่อมเรือ เป็นต้น