คุณภาพการฝึกอบรมขั้นพื้นฐานของพนักงานต้อนรับในอากาศยาน
คำสำคัญ:
พนักงานต้อนรับในอากาศยาน, การฝึกอบรมบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาคุณภาพการฝึกอบรมขั้นพื้นฐานของพนักงานต้อนรับในอากาศยาน และเพื่อเป็นแนวทางในการพัฒนาการฝึกอบรมขั้นพื้นฐานของพนักงานต้อนรับในอากาศยาน โดยใช้การวิจัยเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึกกับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญที่มีประสบการณ์การทำงานไม่เกิน 1 ปี จำนวน 15 คน และหัวหน้าพนักงานต้อนรับในอากาศยาน จำนวน 5 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา และตรวจสอบข้อมูลเพื่อจำแนกชนิดของข้อมูล และนำข้อมูลที่ได้มาประมวลผล
ผลการวิจัยพบว่า 1).คุณภาพด้านเนื้อหาสามารถทำให้ผู้เข้าอบรมเกิดความรู้.ความเข้าใจ.ความสามารถ.และทักษะ.เพื่อนำไปปฏิบัติงานได้ อย่างไรก็ตาม เนื้อหาบางส่วนยังไม่ครอบคลุมและครบถ้วนตามที่สำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศไทยกำหนด 2) คุณภาพด้านครูผู้สอนสามารถทำให้ผู้เข้าอบรมเกิดความรู้ ความสามารถ และทักษะตามที่ผู้ดำเนินการเดินอากาศต้องการ และนำไปปฏิบัติงานได้อย่างถูกต้อง 3) คุณภาพด้านสื่อและอุปกรณ์สามารถทำให้ผู้เข้าอบรมเข้าใจเนื้อหาได้ง่ายและมองเห็นภาพมากขึ้น.ทั้งนี้ คุณภาพของสื่อด้านการใช้งานยังจำเป็นต้องปรับปรุง 4) คุณภาพด้านสถานที่และสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ยังไม่เอื้ออำนวยให้ผู้เข้าอบรมเกิดความรู้ความเข้าใจในการฝึกอบรม อย่างไรก็ตาม.ผลจากการปฏิบัติงานหลังเสร็จสิ้นการฝึกอบรมขั้นพื้นฐานเป็นไปในทิศทางที่ดี คือ พนักงานต้อนรับในอากาศยานฝึกหัดส่วนมากสามารถปฏิบัติงานได้อย่างถูกต้องและมีความรู้ในด้านต่าง ๆ เป็นอย่างดี
สำหรับแนวทางในการพัฒนาการฝึกอบรมขั้นพื้นฐานของพนักงานต้อนรับในอากาศยาน พบว่า1) ควรปรับปรุงในส่วนของเนื้อหาให้ครบถ้วนตามที่สำนักงานการบิน พลเรือนแห่งประเทศไทยกำหนด 2) ควรตรวจสอบให้แน่ใจว่าครูผู้สอนมีคุณสมบัติที่เหมาะสมและมีเทคนิควิธีการสอนที่เหมาะสมกับเนื้อหาในการฝึกอบรมขั้นพื้นฐาน 3) มีการเตรียมความพร้อมในด้านของสื่อและอุปกรณ์ 4)พิจารณาถึงการสร้างหรือเช่าห้องปฏิบัติการจำลอง (Mock up) รวมถึงพิจารณาถึงองค์ประกอบการจัดวางโต๊ะและเก้าอี้.เพื่อลดอุปสรรคในการเรียนรู้ของผู้เข้าอบรม
เอกสารอ้างอิง
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2560). การผลิตและใช้สื่ออย่างเป็นระบบ เพื่อการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชุตินธร สุตานนท์. (2539). การสื่อสารระหว่างหัวหน้าพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินและพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินกับความพึงพอใจในการทำงาน (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชวลิต เข่งทอง. (2560). เอกสารประกอบการบรรยายเรื่อง สื่อการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: สำนักพัฒนาเทคนิคศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ณัฐฤทธิ์ วานิชวิจารณ์. (2558). รูปแบบการฝึกอบรมพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน (การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). สถาบันการบินพลเรือน สถาบันสมทบมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
ธนายุทธ สิรินุตานนท์. (2561). กระบวนการถ่ายโอนการเรียนรู้จากการฝึกอบรม (การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นภาวรรณ จ้อยชารัตน์. (2558). การจัดอบรมและแรงจูงใจที่มีความสัมพันธ์ต่อการถ่ายโอนการฝึกอบรม: กรณีศึกษาสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย (การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
พัชรา ชัยวัฒนากุลกิจ. (2561). การฝึกอบรมฐานสมรรถนะด้านความปลอดภัย สำหรับพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินสายการบินต้นทุนต่ำในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สถาบันการบินพลเรือน สถาบันสมทบมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
พิเชษฐ เชยเอี่ยม. (2560). การถ่ายโอนการเรียนรู้ในการฝึกอบรม กรณีศึกษากลุ่มวังขนาย (การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ฤๅชุตา เทพยากุล. (2562). การจัดการทรัพยากรมนุษย์สมัยใหม่. สงขลา: พี.ซี. พริ้นติ้ง.
วรรณศิริ ไชยชนะ. (2561). ทัศนคติต่อการฝึกอบรม กรณีศึกษา: พนักงานฝ่ายปฏิบัติการ บริษัทตรวจสอบอุปกรณ์ ด้านความปลอดภัยทางทะเลแห่งหนึ่งในจังหวัดสงขลา (การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
วัลภา จันดาเบ้า และ ชุติวดี สิทธาพร. (2561). การวิเคราะห์ขั้นตอนการปฏิบัติหน้าที่ของพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินต่อการควบคุมดูแลสถานการณ์ฉุกเฉินประเภทไฟไหม้จากการฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการต่อสถานการณ์จริง. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(ฉบับพิเศษ), 327-339.
วิจัยกรุงศรี. (2566). แนวโน้มธุรกิจ/อุตสาหกรรมปี 2566-2568: บริการขนส่งทางอากาศ. ค้นเมื่อ 13 เมษายน 2567, จากhttps://www.krungsri.com/th/research/industry/industry-outlook/logistics/ air-transport/io/air-transport-2023-2025
สำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศไทย. (2556). ข้อบังคับของคณะกรรมการการบินพลเรือน ฉบับที่ 86 ว่าด้วยการเดินอากาศของอากาศยาน. ค้นเมื่อ 26 สิงหาคม 2566. จาก https://www.caat.or.th/ th/archives/2163
สำนักงานการบินพลเรือนแห่งประเทศไทย. (2564). ข้อกำหนดการรับรองผู้ดำเนินการเดินอากาศ (Air Operator Certificate Requirements) พ.ศ. 2564. ค้นเมื่อ 11 มิถุนายน 2565, จาก https://www.caat.or.th/th/archives/57470
อาณัติ โสภาศุภวัตร. (2563). สภาพปัญหาและความต้องการต่อสิ่งสนับสนุนการเรียนรู้ด้านโสตทัศนูปกรณ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 17 กรกฎาคม 2563 (315-330). สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
อภิชาติ แก้วด้วง. (2550). การพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมพนักงานใหม่: กรณีศึกษา แผนกจัดส่งชิ้นส่วนการประกอบ บริษัทโตโยต้า มอเตอร์ ประเทศไทย จำกัด (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
Baldwin, T. T. & Ford, J. K. (1988). Transfer of training: A review and directions for future research. Personnel Psychology, 41(1), 63–105.
Blanchard, P.N. & Thacker, J. W. (2007). Effective Training Systems, Strategies, and Practices. New Jersey: Pearson Prentice Hal.
Easterby-Smith, M., et al (2008). Inter-organizational knowledge transfer: Current themes and future prospects. Journal of Management Studies, 45(4), 677-690.
Mahony, P. H., Griffiths, R. F., Larsen, P. & Powell, D. (2008). Retention of knowledge and skills in first aid and resuscitation by airline cabin crew. Resuscitation, 76(3), 413-418.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
