ปัญหาการใช้มาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำตามพระราชบัญญัติมาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำในความผิดเกี่ยวกับเพศ หรือที่ใช้ความรุนแรง พ.ศ. 2565

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) ศึกษาแนวคิด ทฤษฎี วิวัฒนาการ และบทบัญญัติแห่งกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการนำมาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ทางเพศหรือคดีอุกฉกรรจ์ที่ร้ายแรงมาบังคับใช้ (2) ศึกษาเปรียบเทียบหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการใช้มาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำตามพระราชบัญญัติมาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำในความผิดเกี่ยวกับเพศหรือที่ใช้ความรุนแรง
พ.ศ. 2565 และกฎหมายอื่นที่เกี่ยวข้องของประเทศไทยและต่างประเทศ (3) วิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรคที่เกิดจากการใช้มาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำในความผิดเกี่ยวกับเพศ หรือที่ใช้ความรุนแรง (อุกฉกรรจ์) มาบังคับใช้ในกฎหมายของประเทศไทย (4) เสนอแนะแนวทางในการแก้ไข ปรับปรุง และพัฒนาการใช้มาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ทางเพศหรือคดีอุกฉกรรจ์ที่ร้ายแรง
ที่เหมาะสมกับประเทศไทยให้สอดคล้องกับบริบทของสังคม รวมถึงสามารถสร้างหลักประกันด้านความปลอดภัยแก่ผู้เสียหายและสังคมได้อย่างแท้จริง

การวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีการศึกษาวิจัยด้วยเอกสารเกี่ยวกับมาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำในความผิดเกี่ยวกับเพศ หรือที่ใช้ความรุนแรง (อุกฉกรรจ์) ด้วยวิธีค้นคว้าจากเอกสาร ทั้งภาษาไทยและภาษาต่างประเทศในรูปแบบของหนังสือตำรา วิทยานิพนธ์ สาระนิพนธ์ ตัวบทกฎหมาย คำพิพากษาศาลฎีกา คำสั่ง ข้อกำหนด ระเบียบต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง บทความจากวารสารต่าง ๆ

ผลการศึกษาพบว่า (1) แนวคิด ทฤษฎี วิวัฒนาการ และกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับมาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำในความผิดเกี่ยวกับเพศ หรือที่ใช้ความรุนแรง (อุกฉกรรจ์) มุ่งเน้นให้ความสำคัญถึงประโยชน์ในป้องกันสังคมจากการกระทำความผิดซ้ำที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต ตั้งแต่กระบวนการลงโทษเพื่อแก้ไขฟื้นฟูผู้กระทำความผิดเฉพาะราย ตลอดจนการนำวิธีการเพื่อความปลอดภัยมาใช้เพื่อเฝ้าระวังและคุมขังนักโทษเด็ดขาดภายหลังพ้นโทษที่มีความเสี่ยงสูงที่จะกระทำความผิดซ้ำ แต่มาตรการดังกล่าวยังไม่ครอบคลุมและสอดคล้องกับทฤษฎีในการควบคุมตัวบุคคลที่เป็นอันตราย หลักสิทธิมนุษยชน และการนำวิธีการเพื่อความปลอดภัยมาใช้ (2) การศึกษาเปรียบเทียบกับมาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำของประเทศออสเตรเลีย และประเทศฝรั่งเศส พบว่าในต่างประเทศมีการกำหนดขอบเขตของกฎหมายที่บังคับใช้ ตลอดจนขั้นตอนและวิธีการต่าง ๆ ไว้ในกฎหมายอย่างอย่างครอบคลุมและชัดเจน (3) ประเทศไทยประสบปัญหาจากการที่นักโทษเด็ดขาดภายหลังพ้นโทษในคดีความผิดเกี่ยวกับเพศ หรือที่ใช้ความรุนแรง หวนกลับมากระทำความผิดซ้ำอีกครั้งหนึ่งภายหลังพ้นโทษ สาเหตุหนึ่งมาจากมาตรการนำนักโทษออกจากเรือนจำเพื่อแก้ไขปัญหานักโทษล้นเรือนจำ ส่งผลให้ระยะเวลาเพื่อความปลอดภัยของสังคมและระยะเวลาในการแก้ไขฟื้นฟูปรับปรุงพิสัยผู้กระทำความผิดสั้นเกินไป และกฎหมายของประเทศไทยพบว่ายังมีความไม่ครอบคลุมและไม่ชัดเจนของบทบัญญัติ ส่งผลให้ยากต่อการนำมาบังคับใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ (4) เสนอแนะให้มีการแก้ไขปรับปรุงพระราชบัญญัติมาตรการป้องกันการกระทำความผิดซ้ำในความผิดเกี่ยวกับเพศ หรือที่ใช้ความรุนแรง พ.ศ. 2565 ให้มีประสิทธิภาพและมีความชัดเจนสอดคล้องกับหลักสิทธิมนุษยชน และเป็นไปตามมาตรฐานสากล