Administration model of private vocational education institutions to enhance the quality of learners to excellence in the industrial profession
Keywords:
Administration of private vocational education institutions, Excellence, Industrial professionAbstract
This aimed to 1) study management guidelines for private vocational education institutions in order to promote the quality of learners towards excellence in industrial professions, 2) develop a management model for private vocational education institutions in order to promote the quality of learners towards excellence in industrial professions, 3) evaluate the management model of private vocational education institutions in order to promote the quality of students towards excellence in the industry profession. The sample group included educational institution administrators and the head teachers’ of the industry group in private vocational education institutions in Bangkok. The tools used were a semi-structured interview and a questionnaire. The research results found that Components of the administration of private vocational education institutions towards excellence have 7 variables, 74 indicators. Components of factors promoting the administration of educational institutions towards excellence of private vocational education institutions, have 4 variables, 27 indicators. Suitability, accuracy, feasibility, and usefulness of the overall format was at the highest level.
References
กมล ภู่ประเสริฐ. (2547). การบริหารงานวิชาการในสถานศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3 เมธีทิปส์.
กมล ภู่ประเสริฐ. (2559). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2560. โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพุทธศักราช 2542 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พุทธศักราช 2545. โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
จิระพันธ์ พิมพ์พันธุ์. (2546). เอกสารประกอบการสัมมนาเทคนิคการบริหารงานของผู้บริหารโรงเรียน เอกชนการกุศล. สํานักพิมพ์ผู้บริหารวัดไร่ขิง.
ธนภัทร มั่นคง. (2562). การบริหารอาชีวศึกษาเอกชนตามแนวคิดคุณภาพมาตรฐานสากล. [วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา], มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษา ยุคปฏิรูปการศึกษา. ข้าวฟ่าง.
ยุพิน ทองส่งโสม. (2558). รูปแบบการบริหารจัดการด้านการบริการวิชาชีพสำหรับสถานศึกษาอาชีวศึกษาเอกชน. [วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา], มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
วชิน อ่อนอ้าย. (2557). รูปแบบการพัฒนาโรงเรียนเอกชนสู่ความเป็นองค์การแห่งนวัตกรรม.[วิทยานิพนธ์ ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา], มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สยามรัฐ. (2566). ความสามารถในการแข่งขันด้านการศึกษาของไทยในเวทีโลก. https://siamrath.co.th/n/316048.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2543). ปฏิรูปการเรียนรู้ผู้เรียนสำคัญที่สุด. คุรุสภาลาดพร้าว.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2551). กรอบทิศทางการพัฒนาการศึกษา ในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 10 (พ.ศ. 2550-2554) ที่สอดคล้องกับแผนการศึกษาแห่งชาติ (พ.ศ. 2545-2559) ฉบับสรุป. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). ข้อเสนอการปฏิรูปการศึกษาไทยในทศวรรษที่สอง (พ.ศ. 2552-2561). พริกหวานกราฟฟิค.
Austin, G. E., & Reynolds, L. (1990). Managing for improved school effectiveness: An international survey. School Organization, 10(2-3), 167-178.
Edmonds, R. (1979). “Some schools work and more can”, Social Policy, 9, 28-32.
IMD World Competitiveness Center. (2021). The IMD world digital competitiveness ranking 2021. https://shorturl.asia/9jZGK.
Sergiovanni, J. (1991). The principal ship: A reflective practice perspective. Allyn and Bacon.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Academic journal of north Bangkok university
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
