Market Capitalization of Deep South Durians: A Study of Local Enterprise Management Strategies for Batoo Puteh (Than To) Durian Quality Improvement
Keywords:
strategy, durian, local enterpriseAbstract
This study was aimed at investigating the management strategies of the Batoo Puteh (Than To) Durian Local Enterprise for product quality improvement. It focused on three domains: (1) the enterprise structure, (2) membership management, and (3) development plan management. The findings indicated the following.
The structure of the Batoo Puteh (Than To) Durian Local Enterprise was based on shura (consultation) for management improvement, in the process of which, the leader and the consultation pattern were determined. Naseehat (advice) was a device to strengthen the members’ relationship so that the enterprise’s intention could be transferred to next generations. Muhasabah (retrospection) was the other device for members to continuously practice self-assessment and self-improvement for loss and damage prevention.
The enterprise membership applied the concept of Islamic Murabbi (mentorship). Senior members mentored new ones by sharing their successful experience and monitoring their work to comply with the standard. Halagoh (group study) was a device to stimulate new members’ engagement in transferring knowledge and creating innovations for all members.
The enterprise’s development plan management was directed under the vision “maintaining quality, expanding membership, strengthening team”. Its success was indicated by team leader’s mentoring capability, members’ continuation of product distribution, and team capability to create image and collaboration with the public sector and trading partners. To reach such achievement indicators, there were four strategies including leadership development for membership expansion, member relationship creation, database and management development, and boost to enterprise image and management.
References
ประชาชาติธุรกิจออนไลน์ .2563 จากเว็บไซด์ https://www.prachachat.net/economy/news-480711
คณิดา ไกรสันติและรัสมนต์ คำศรี. 2559. แนวทางการพัฒนาศักยภาพกลุ่มวิสาหกิจชุมชนสุขาวดี ตำบลปริก อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 7. 23 มิถุนายน 2559.มหาวิทยาลัยหาดใหญ่. 554-566.
ปิยะดา พิศาลบุตร. (2561). กลยุทธ์การบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดปราจีนบุรี. วารสารอิเล็กทรอนิกส์การเรียนรู้ทางไกลเชิงนวัตกรรม. 8(1) 105-120
ชมพูนุช ศรีพงษ์, วัลย์ลดา พรมเวียง, ปิยะดา มณีนิล และ สัสดี กำแพงดี. 2559. รายงานวิจัย การพัฒนาวิสาหกิจชุมชนแม่บ้านทหารกองทัพภาคที่ 4 กองทัพบกไทย ในจังหวัดชายแดนภาคใต้. มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา
ประพันธ์พงษ์ ชิณพงษ์. (2562). รูปแบบศักยภาพวิสาหกิจชุมชนที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการดำเนินงานวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวโฮมสเตย์. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 13(2), 83-100
เจษฎา นกน้อย, สัญชัย ลั้งแท้กุล, สาทินี สุวิทย์พันธุ์วงศ์, กัญญาภัทร บูหมิด และพีชา รัตนศรี. 2558. การวิเคราะห์กิจกรรมหลักในห่วงโซ่คุณค่าของสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ ระดับ 5 ดาว กรณีศึกษาผู้ประกอบการสินค้าประเภทผ้าในจังหวัดพัทลุงและจังหวัดสงขลา. วารสารการจัดการสมัยใหม่. 13(2) 1-12
พีระศักดิ์ วรฉัตร. (2561) ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเข้มแข็งในการบริหารวิสาหกิจชุมชนในจังหวัดสุรินทร์. วารสารการเมือง การบริหารและกฎหมาย คณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. 10(2) 285-310
เอกชัย เอี่ยมสกุล. (2559). การบริหารจัดการวิสาหกจิชุมชน : กรณีศึกษา วิสาหกจิชุมชนขนมแปลกริมคลองหนองบัว จังหวัดจันทบุรี. วิทยานิพนธ์ รัฐศาสตรมหาบัณฑิต: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จิราภรณ์ เอื้อศิริพรฤทธิ์และพจนา จันทรภาส. (2558). การปฏิบัติงานตามกระบวนการบริหารจัดการ
ทักษญา สง่าโยธิน. (2560). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของวิสาหกิจชุมชน. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพา
สหัสา พลนิล และพยอม วงค์สารศรี. (2554). แนวทางการจัดการความรู้เพื่อพัฒนาวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือสู่ความยั่งยืน. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต. 39-50