การประยุกต์ใช้จิตสาธารณะตามหลักการอิสลาม

ผู้แต่ง

  • ทิชากรณ์ จินดา คณะอิสลามศึกษาและนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยฟาฎอนี
  • ซาฝีอี อาดำ

คำสำคัญ:

จิตสาธารณะ, หลักการอิสลาม, มุสลิม

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นการศึกษาเชิงเอกสาร มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาทฤษฎีนิยามเกี่ยวกับจิตสาธารณะ 2) ศึกษาวิเคราะห์การประยุกต์ใช้จิตสาธารณะตามหลักการอิสลาม โดยใช้รูปแบบการวิจัยคุณภาพ (Qualitative Research) ข้อมูลได้จากเอกสารเป็นหลักคือ ข้อมูลปฐมภูมิจากอัลกุรอาน อัสสุนนะฮฺ และจากหนังสือ สิ่งพิมพ์อินเทอร์เน็ต บทความวิชาการ เอกสารและงานวิจัยต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง ผลการศึกษาวิเคราะห์พบว่า

1.จิตสาธารณะถือเป็นความตระหนักที่สำคัญของมุสลิมถึงปัญหาที่เกิดขึ้นในสังคม ทำให้เกิดความรู้สึกปรารถนาที่จะช่วยเหลือสังคม ต้องการเข้าไปแก้วิกฤตการณ์โดยรับรู้ถึงสิทธิควบคู่ไปกับหน้าที่และความรับผิดชอบสำนึกตามหลักการศาสนา ดังนั้นแนวทางในการประยุกต์ใช้จิตสาธารณะของมุสลิมในสังคมจะเกิดขึ้นได้จากการสัมผัสอยู่กับความจริง การปลูกฝัง การอบรม และการฝึกปฏิบัติ สิ่งเหล่านี้จะค่อยๆ โน้มน้าวจิตใจของบุคคลให้เกิดจิตสำนึกที่ถูกต้องและการสร้างจิตสาธารณะให้เกิดขึ้นในตัวบุคคล ดังนั้นสถาบันทางสังคมหลายภาคส่วนได้แก่ สถาบันครอบครัว สถาบันการศึกษา สถาบันศาสนา และสถาบันสื่อมวลชนจึงต้องเข้ามาร่วมมือกันสร้างจิตสาธารณะของคนในสังคม

2.การประยุกต์ใช้จิตสาธารณะในอิสลามนั้นจำเป็นจะต้องนำหลักคำสอนทางศาสนามาประยุกต์ใช้ในชีวิตจริง เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดในสังคม เนื่องจากการมีจิตสาธารณะและช่วยเหลือผู้อื่นนั้นถือเป็นคุณธรรมและความดีงามในอิสลาม ศาสนาอิสลามจึงส่งเสริมให้มุสลิมมีความตระหนักต่อการมีการมีจิตสาธารณะและช่วยเหลือซึ่งกันและกันในการทำความดีต่างๆ ทั้งในด้านกำลัง คำพูด อาหาร ทรัพย์สิน การให้วิชาความรู้ การช่วยเหลือทั้งด้านดุนยาและด้านศาสนา โดยที่สิ่งเหล่านี้นั้นเริ่มต้นจากการมีน้ำใจ การแบ่งปันซึ่งกันและกัน การไม่เอาเปรียบต่อบุคคลอื่น และการเห็นเเก่ประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าส่วนตน ดังนั้นการนำหลักคำสอนเหล่านี้มาประยุกต์ใช้ในด้านจิตสาธารณะจึงเป็นรูปแบบหนึ่งในการช่วยเหลือและพัฒนาสังคมให้ดียิ่งขึ้นต่อไป

เอกสารอ้างอิง

เอกสารอ้างอิง

กรรยา พรรณนา. (2559). จิตสาธารณะ สร้างได้ง่ายนิดเดียว. กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์

มหาวิทยาลัย.

บรรจง บินกาซัน. (2547). สารานุกรมอิสลามฉบับเยาวชนและผู้เริ่มสนใจ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์

อัล อะมีน.

บาหรี ม่าเหร็มและคณะ. (2539). บทธรรมเทศนาวันศุกร์. สตูล : โรงพิมพ์เมื่องสตูล.

ปัญญา รุ่งเรือง. (2562). จิตสาธารณะ: แนวคิดพื้นฐานและการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนา และปลูกฝังจิต

สาธารณะให้แก่ผู้เรียน. นครปฐม : มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.

แผนงานสร้างเสริมสุขภาวะมุสลิมไทย. (2552). รวมคุตบะห์เพื่อสุขภาวะ. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุน

สนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ.

--------------------------------------------. (2548). รวมคุตบะห์เพื่อสุขภาวะ เล่ม1. กรุงเทพฯ : สำนักงาน

กองทุนสนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ.

เมาลานา ซัยยิด อบุล อะลา เมาดูดี. (2545). ตัฟฮีมุลกุรอ่าน. แปลโดย บรรจง บินกาซัน : บริษัท ออฟ

เซ็ทเพรส จำกัด.

อับดุลรอชีด เจะมะ. (2542). สังคมอิสลาม. ปัตตานี : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

อับดุลเลาะ การีนา. (2555). หลักการอิสลาม. ปัตตานี : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

อบูรุสดี้. (2562). จิตอาสา : หนึ่งในหนทางสู่สวรรค์ของอัลลอฮ์. กรุงเทพฯ : มูลนิธิศรัทธาชนเพื่อ

การศึกษาและเด็กกำพร้า.

อรัญญา ตุ้ยคัมภีร์ และจิระสุข สุขสวัสดิ. (2559). จิตวิทยาเพื่อการพัฒนาตนและการสร้างสรรค์สังคม.

นนทบุรี : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

Ibn Kathir, Abu Fidaa’ Ismaiil bin Kathir Alqurashi. (2010). Tafsir al–Quraan al–‘Azim

(تفسير القرآن العظيم) . Vol. 1. 6. Beirut: Maktabat al–Asriyah.

al–Qurtubiy, Abi Abdullah .2006. Tafsir al–Qurtubiy (تفسير القرطبي). Beirut : Dar Ihya’

al– Turath al–Arabiy.

Muhamad bin Iibrahim al-Tuwijiri. 2009. Al-Hibah walsadaqah (الهبة والصدقة). al-Saudiyah :

Dar al-rabwah.

Muslim Ibn Hajjaj. (1955). Sahih Muslim (صحيح المسلم). Beirut: Dar Ihya’ al–Turath al–‘Arabi.

Sayyid Sabiq, 1971. Fiqh al-Sunnah (فقه السنة). s.5. Beirūt : Dar al-Fikr.

https://www.islammore.com/view/4252- สืบค้นเมื่อ 20/01/2022.

https://delphipages.live/th- สืบค้นเมื่อ 23/01/2022.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-11-30