The Development of Learning Management by Using Positive Reinforcement towards Responsibility on Al-Tarikh Subject for Secondary Islamic Studies Stage Students, Year 2

Authors

  • Adenan do Master’s Degree Student Program in Teaching Islamic Education, Yala Rajabhat University
  • Addulramae Sulong Lecturer in the Master of Education Program in Teaching Islamic Education, Yala Rajabhat University.
  • Muhammadsuhaimi Haengyama Lecturer in the Master of Education Program in Teaching Islamic Education, Yala Rajabhat University.

Keywords:

The Development, Positive Reinforcement towards, Responsibility

Abstract

The objectives of this research were 1) develop a learning management plans by using positive reinforcement towards responsibility according to standard 80/80, 2) to study the level of responsibility between baseline stage, experiment stage and follow-up stage before and after of learning management plans by using positive reinforcement towards responsibility of students, 3) to compare learning achievement in al-Tarikh subject, entitle Patani Islamic philosophers in the past by using positive reinforcement towards responsibility 4) to study about students’ satisfaction through learning al-Tarikh subject, entitle Patani Islamic philosophers in the past. The target group is 15 students Secondary Islamic Studies Stage Students, Year 2, by purposive sampling 1) learning management plans by using positive reinforcement towards responsibility 2) student’s behavior form of responsibility 3) achievement test of learning al-Tarikh subject 4) Student satisfaction assessment form Statistics used are percentage, mean, standard deviation. Statistics used are mean, standard deviation. Dependent samples t-test and One-way analysis of variance with repeated measures. The result showed that 1) the effectiveness of the learning management plans by using positive reinforcement towards responsibility in al-Tarikh subject, in overall was at 81.08/83.83 which was higher than specific criteria 2) Responsibility behavior score in the period of giving positive reinforcement. The experimental period wan higher than the baseline and follow-up period. Statistically significant at 0.5 3) the comparison of the achievement result in al-Tarikh subject after studies was higher than before statically significant at .05 4) the students’ satisfaction with learning management plans using positive enhancing in overall at a high level. ( = 4.25, S.D. = 1.04)

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). คําชี้แจงประกอบพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ. กรุงเทพฯ: กรมศาสนา.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2553). หลักสูตรอิสลามศึกษาตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจํากัด.

กิตติธัช เสืองาม และภาวิณี ศรีสุขวัฒนานันท์. (2564). การพัฒนาพฤติกรรมการทำงานในห้องเรียนแบบเรียนรวมโดยใช้การจัดการห้องเรียนเชิงบวก. วารสารวิจัยและพัฒนาการศึกษาพิเศษ. 10(2), 1-13

จุฑารัตน์ สิริวิบูลย์ผล. (2565). ผลของการเสริมแรงด้วยเบี้ยอรรถกรในการเรียนวิชาการงานอาชีพ

ชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. กรุงเทพฯ: โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

ฉันทนา รัตนพลแสน. (ตุลาคม 2551). ความรับผิดชอบสำคัญอย่างไร. วารสารวิทยาจารย์. 107(12), 22.

ซูไฮดา ยามา. (2561). ผลของการใช้การเสริมแรงทางบวกด้วยเบี้ยอรรถกรที่มีผลต่อพฤติกรรมความรับผิดชอบในการทำงานในรายวิชาภาษาอาหรับของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนบูเกะจือฆา จังหวัดยะลา. ปัตตานี: มหาวิทยาลัยฟาฎอนี.

นุชลี อุปภัย. (2558). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประดินันท์ อุปรมัย. (2542). การพัฒนาความรับผิดชอบของเด็ก การพัฒนาพฤติกรรมเด็ก. กรุงเทพฯ:

วิคเตอร์การพิมพ์.

วิษารินทร์ หมื่นรัตน์ พุทธิพงษ์ คำจันทร์ และเมธาวิน อภิวาท. (2563). การปรับพฤติกรรมการขาดความรับผิดชอบต่อการส่งงานวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนปราจีนกัลยาณี โดยใช้การเสริมแรงด้วยเบี้ยอรรถกร. นครนายก: โรงเรียนปราจีณกัลยาณี.

วันดี จูเปี่ยม. (2554). การศึกษาผลของการใช้แรงเสริมทางบวก ด้วยเบี้ยอรรถกรที่มี ต่อพฤติกรรมความรับผิดชอบในการทำงานที่ได้รับมอบหมายในรายวิชาวิทยาศาสตร์ของนักเรียนในระดับชั้น ประถมศึกษาปีที่ 3/5. กรุงเทพฯ: โรงเรียนอัสสัมชัญ.

ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. 5(1), 7-20.

รชตะ ปิวาวัฒนพานิช. (2019). สมาร์ทโฟนส่งผลอย่างไรต่อวิถีชีวิตของคนในสังคมปัจจุบัน. [เว็บบล็อก]. เข้าถึงได้จาก: https://ngthai.com/science/17503/impactofsmartphones/. [5 มีนาคม 2567]

ราตรี เรืองทอง. (2557). การพัฒนาความรับผิดชอบในการเรียนด้วยชุดฝึกอบรมทีเน้นกิจกรรมกลุ่มสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. (2543). ทฤษฎีและเทคนิคการปรับพฤติกรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อิสมาอีลลุตฟี จะปะกียา. (2556). อะมานะฮ หน้าที่ และความรับผิดชอบ. ปัตตานี: มหาวิทยาลัยฟาฎอนี.

อำไพ อุทัย. (2561). การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการเรียนให้มีความรับผิดชอบโดยวิธีการเสริมแรงบวกของนักศึกษาประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 3 วิทยาลัยเทคโนโลยีอรรถวิทย์พณิชยการ. กรุงเทพฯ:วิทยาลัยเทคโนโลยีอรรถวิทย์พณิชยการ.

Downloads

Published

2024-12-30