มาตรการคุ้มครองเด็กและเยาวชนในการเข้าถึงดิจิทัลแพลตฟอร์มกลุ่มบริการแพร่ภาพ

บทคัดย่อ

บทคัดย่อ

          บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดพื้นฐานและความจำเป็นในการมีมาตรการคุ้มครองเด็กและเยาวชนในการเข้าถึงดิจิทัลแพลตฟอร์มกลุ่มบริการแพร่ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาและการวิเคราะห์ข้อมูลและค้นคว้าข้อมูลจากบทความ วิทยานิพนธ์ บทความ และตัวบทกฎหมายของไทยและต่างประเทศ

          ผลการศึกษาพบว่า แพลตฟอร์มเหล่านี้เป็นช่องทางที่เด็กและเยาวชนสามารถเข้าถึงข้อมูลและเนื้อหาหลากหลายประเภท ทั้งที่มีประโยชน์และที่อาจก่อให้เกิดผลกระทบทางลบ ทั้งนี้ การศึกษาพบว่ากฎหมายที่เกี่ยวข้อง เช่น พระราชบัญญัติคุ้มครองเด็ก พ.ศ. 2546 และพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2560 มีบทบัญญัติที่มุ่งป้องกันการเผยแพร่เนื้อหาที่เป็นอันตรายต่อเด็กและเยาวชน แต่ยังขาดความครอบคลุมในเชิงปฏิบัติ โดยเฉพาะการกำหนดบทบาทและความรับผิดชอบของผู้ให้บริการดิจิทัลแพลตฟอร์มอย่างชัดเจน ในทางปฏิบัติ ผู้ให้บริการแพลตฟอร์มบางรายมีมาตรการคุ้มครองเด็กและเยาวชน เช่น ระบบควบคุมโดยผู้ปกครอง การจัดหมวดหมู่เนื้อหา และการตั้งค่าความปลอดภัยเพื่อป้องกันการเข้าถึงเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม อย่างไรก็ตาม มาตรการดังกล่าวยังขาดมาตรฐานกลางที่สามารถบังคับใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพและสอดคล้องกับบริบทของประเทศไทย ข้อเสนอแนะจากการวิจัยระบุว่ากฎหมายควรถูกปรับปรุงให้ชัดเจนขึ้น โดยกำหนดความรับผิดชอบของผู้ให้บริการในการตรวจสอบและควบคุมเนื้อหา ตลอดจนกำหนดบทลงโทษสำหรับการละเลยมาตรการดังกล่าว นอกจากนี้ ควรส่งเสริมความร่วมมือระหว่างภาครัฐ ภาคเอกชน และองค์กรที่เกี่ยวข้อง โดยการจัดตั้งคณะกรรมการกำกับดูแลเนื้อหาดิจิทัลจะช่วยสร้างกรอบการทำงานที่มีประสิทธิภาพ รวมถึงการรณรงค์ให้ความรู้ด้านการรู้เท่าทันสื่อดิจิทัล แก่เด็ก เยาวชน ผู้ปกครอง และครู เพื่อเสริมสร้างภูมิคุ้มกันต่อเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมและพฤติกรรมออนไลน์ที่เสี่ยง