แนวทางการนำข้อเท็จจริงจากการตรวจสอบของสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดินไปใช้เป็นหลักในสำนวนการสอบสวนหรือไต่สวนและการพิจารณาทางปกครอง
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการไม่นำข้อเท็จจริงตามรายงานผลการตรวจสอบของสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดินไปใช้ประกอบในสำนวนการสอบสวน ไต่สวน หรือการพิจารณาทางปกครอง ทั้งที่มีกฎหมายกำหนดเป็นมาตรการไว้แล้ว แต่ก็ยังไม่ครอบคลุมเพียงพอ โดยมุ่งวิเคราะห์แนวคิด ทฤษฎี หลักกฎหมายที่เกี่ยวข้อง รวมถึงแนวทางปฏิบัติขององค์กรตรวจสอบต่างประเทศ เพื่อให้ข้อเสนอเชิงนโยบายและกฎหมายในการปรับปรุงมาตรการดังกล่าวให้มีประสิทธิภาพ เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร โดยการศึกษาตำราและวรรณกรรมทางกฎหมายทั้งในประเทศและต่างประเทศ ควบคู่กับการวิเคราะห์เปรียบเทียบกฎหมาย พร้อมใช้เครื่องมือปัญญาประดิษฐ์ช่วยในการจัดโครงสร้าง สังเคราะห์ข้อมูล
ผลการวิจัยพบว่า 1. การศึกษาแนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง พบว่าแนวคิดสำคัญประกอบด้วย หลักนิติธรรม การใช้ดุลพินิจโดยชอบ ธรรมาภิบาลภาครัฐ หลักฟังความทุกฝ่าย และหลักความเป็นอิสระและเป็นกลาง ซึ่งสนับสนุนแนวคิดในการนำข้อเท็จจริงจากรายงานตรวจสอบไปใช้เพื่อให้เกิดความถูกต้อง โปร่งใส และเป็นธรรม 2. แม้จะมีกฎหมายบัญญัติให้นำรายงานการตรวจสอบไปเป็นส่วนหนึ่งของสำนวนการสอบสวนตามมาตรา 7, 88 และ 99 แห่งพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการตรวจเงินแผ่นดิน พ.ศ. 2561 แต่ยังไม่มีบทลงโทษหรือมาตรการบังคับใช้ที่ชัดเจน ซึ่งอาจส่งผลทำให้เกิดการละเลยหรือบิดเบือนข้อเท็จจริงได้ 3. แนวทางจากประเทศอังกฤษ สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น ใช้กลไกการเปิดเผยข้อมูลสาธารณะ การติดตามผล และแรงกดดันทางสังคมอย่างเข้มข้น ซึ่งทำให้รายงานผลการตรวจสอบที่แม้จะไม่ผูกพันทางกฎหมาย แต่กลับมีประสิทธิภาพสูง ซึ่งแนวทางเหล่านี้ควรนำมาปรับใช้ในไทย ควบคู่กับการกำหนดบทลงโทษที่ชัดเจน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
สงวนสิทธิ์โดย วารสารศึกษิตาลัย วัดศรีสุมังคล์
เลขที่ 962 ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย
โทร. 086-8894578
E-mail : Sjmcunk@gmail.com
Website :https://so01.tci-thaijo.org/index.php/SJ
เอกสารอ้างอิง
เอกสารอ้างอิง
เฉลิมชัย เบญจกาญจน์. (2562). การเพิ่มประสิทธิภาพการปฏิบัติหน้าที่คณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ให้กับบุคลากรของสำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. ใน รายงานการศึกษาตามหลักสูตรการพัฒนานักบริหารระดับสูงสำหรับข้าราชการรัฐสภาสามัญ รุ่น 11. สถาบันพระปกเกล้า.
ณรงค์ฤทธิ์ เพชรฤทธิ์. (2554). การใช้และการตีความกฎหมายปกครอง (ตอน 1). เรียกใช้เมื่อ 25 กุมภาพันธ์ 2566 จาก http://www.public-law.net/publaw/view.aspx?id=1605.
ณัฐชนน ศิริพงษ์สุรภา. (2564). ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับการจัดซื้อจัดจ้างพัสดุของหน่วยงานของรัฐ: พระราชบัญญัติการจัดซื้อจัดจ้างและการบริหารพัสดุภาครัฐ พ.ศ. 2560. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญานิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์ คณะนิติศาสตร์ปรีดี พนมยงค์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการตรวจเงินแผ่นดิน พ.ศ. 2561. (2561). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 135 ตอนที่ 10 ก หน้า 1-41 (21 กุมภาพันธ์ 2561).
ภัทรวรินทร์ บุญชู. (2562). ปัญหาการควบคุมตรวจสอบวินัยการเงินการคลังของรัฐภายใต้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปริญญานิติศาสตรดุษฎีบัณฑิต คณะนิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560. (2560). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 134 ตอนที่ 40 ก หน้า 1-90 (6 เมษายน 2560).
วรพจน์ วิศรุตพิชญ์. (2562). ข้อความคิดและหลักการพื้นฐานบางประการของกฎหมายปกครอง. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
สำนักการต่างประเทศ. (ม.ป.ป.). การศึกษาประเภทการตรวจสอบขององค์กรตรวจเงินแผ่นดินภูมิภาคยุโรป (EUROSAI) ตอนที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน.
สำนักการต่างประเทศ. (ม.ป.ป.). การศึกษาประเภทการตรวจสอบขององค์กรตรวจเงินแผ่นดินภูมิภาคเอเชีย (ASOSAI) ตอนที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน.
สำนักวิจัย. (2567). แนวทางการตรวจสอบการดำเนินงานเพื่อบรรลุเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (Audit of SDGs Implementation). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน.
สำนักวิจัย. (2567). มาตรฐานสถาบันตรวจสอบสูงสุดระหว่างประเทศ รหัส 3000 มาตรฐานการตรวจสอบผลสัมฤทธิ์และประสิทธิภาพการดำเนินงาน (ISSAI 3000 Performance Audit Standard). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน.
Paul Craig. (2021). Administrative Law. Ninth edition. London: Sweet&Maxwell.