LOCAL HISTORY OF BAN NONG KHUEAN CHANG: A CASE STUDY OF COMMUNITY DEVELOPMENT AND WOMEN'S WEAVING GROUP IN THA SONG KHON SUBDISTRICT, MUEANG DISTRICT, MAHA SARAKHAM PROVINCE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Abstract
This article aims to study the local history of Ban Nong Khuen Chang, Tha Song Kon Sub-district, Mueang District, Maha Sarakham Province, as well as the economic development of the Nong Khuen Chang women’s weaving group in the local historical dimension. This study is part of the production of historical literature using the local historical methodology by collecting data by interviewing the collective memories of important people in the community and contemporaries. The results of the study found that Ban Nong Khuen Chang has developed its settlement since the end of the 24th Buddhist century and began to form in the early 25th Buddhist century. The community’s local name was established based on the knowledge of the legend of the herd of elephants coming down to play in the water. The study of local history under the context of the community’s economic development can be divided into 4-time dimensions: the 1-time dimension was the era of the establishment of an agricultural community, which was the period of household production. Nong Khuen Chang was just a small community. The 2-time dimension was the era of the establishment of handicraft community, which was influenced by the National Economic and Social Development Plan and the expansion of education in Maha Sarakham Province, causing the government and education sectors to participate in community development during the initial foundation period. The 3-time dimension was the era of development from the government sector. During this time, the government promoted and supported the development of weaving patterns, patterns, colors, production methods, and marketing plans for the community. Finally, the 4-time dimension was the era of transformation from a handicraft community into a wisdom tourism destination of Maha Sarakham Province, which was a transition from a “rural society” to an “urban society” up until the present.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
สงวนสิทธิ์โดย วารสารศึกษิตาลัย วัดศรีสุมังคล์
เลขที่ 962 ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดหนองคาย
โทร. 086-8894578
E-mail : Sjmcunk@gmail.com
Website :https://so01.tci-thaijo.org/index.php/SJ
References
เอกสารอ้างอิง
ทวีศิลป์ สืบวัฒนะ. (2554). แนวคิดและแนวทางการศึกษาประวัติศาสตร์ท้องถิ่น. (พิมพ์ครั้งที่ 2). มหาสารคาม: สำนักพิมพ์อินทนิล คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ธีรชัย บุญมาธรรม. (2547). พัฒนาการของเมืองมหาสารคาม พ.ศ. 2408-2455. มหาสารคาม: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2525). ประวัติศาสตร์นิพนธ์ตะวันตก. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
บุญชม ศรีสะอาด, ญาณภัทร สีหะมงคล, ฤทธิ์ติยา ธรรมสวาสดิ์, พิริยา กุลสิงหรา, พิทยาภรณ์ หรสิทธิ์, และ รุ่งเรือง สุพรรณี. (2563). การศึกษาศักยภาพของชุมชนและกลุ่มทอผ้าเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม: กรณีศึกษาบ้านหนองเขื่อนช้าง อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม. วารสารมหาวิทยาลัย ราชภัฏมหาสารคาม, 14(1), 153-164.
พรรณิกา ฉายากุล. (2555). ประวัติศาสตร์เศรษฐกิจชุมชน: การเปลี่ยนแปลงการประกอบอาชีพของชาวอีสานช่วงปี พ.ศ. 2540-2550. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ฉบับพิเศษ, 59-88.
พรลภัส จำปีหอม. (17 สิงหาคม 2567). สภาพปัจจุบันของกลุ่มตรีทอผ้าบ้านหนองเขื่อนช้าง. (พีรภัทร ฉัตรพิบูลย์ภูเวียง ห้าวเหิม, ผู้สัมภาษณ์)
ยุงยุทธ ชูแว่น. (2551). ประวัติศาสตร์ท้องถิ่นไทย. กรุงเทพมหานคร: ซีโนพับลิชชิ่ง.
สุพจน์ ศรีบุญสม. (2534). ผลกระทบทางเศรษฐกิจและสังคมจากการประกอบอาชีพทอผ้าบ้านหนองเขื่อนช้าง ตำบลท่าสองคอน อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยคดีศึกษา เน้นสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
สุวิทย์ ธีรศาศวัต และดารารัตน์ เมตตาริกานนท์. (2538). ประวัติศาสตร์อีสานหลังสงครามโลกครั้งที่สองถึงปัจจุบัน. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
หนูดม จำปีหอม. (7 ธันวาคม 2567). พัฒนาการทางเศรษฐกิจชุมชนบ้านหนองเขื่อนช้าง. (พีรภัทร ห้าวเหิม, ผู้สัมภาษณ์).
อำนวย ภูวนา. (2540). กระบวนการบริหารผลิตหัตถกรรมผ้าทอ: ศึกษาเฉพาะกรณีบ้านหนองเขื่อนช้าง ตำบลท่าสองคอน อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อุไร ขานนาม. (7 ธันวาคม 2567). พัฒนาการทางเศรษฐกิจชุมชนบ้านหนองเขื่อนช้าง. (พีรภัทร ห้าวเหิม, ผู้สัมภาษณ์).
Dunn, A. W. (1908). The Civic Value of Local History. The Indiana Quarterly Magazine of History, 4(4), 170–196.
Goubert, P. (1971). Local History. Daedalus, 100(1), 113–127.
Gough, D. J. (2012). Local history and the public history: Working with the community. London: Palgrave Macmillan.
Harding, P. (2007). Local History and Atthidography. In A Companion to Greek and Roman Historiography, J. Marincola (Ed.). New Jersey: Blackwell Publishing Ltd.
Samuel, R. (2003). Local history and oral history. In Field Research London: Routledge.
Shaw, C. W. (2005). The importance of local history. London: Routledge.
Thompson, P. (1998). Oral history and local history. California: University of California Press.
