ออกแบบและพัฒนากระเป๋าหนังโดยใช้เทคนิคการสาน กลุ่มสตรีกระเป๋าหนังตำบลบ้านแห จังหวัดอ่างทอง

Main Article Content

อินทิรา บุญพรต

บทคัดย่อ

        การวิจัยเรื่องออกแบบและพัฒนากระเป๋าหนังโดยใช้เทคนิคการสาน กลุ่มสตรีกระเป๋าหนังตำบลบ้านแห จังหวัดอ่างทอง มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษารูปแบบลายสานสำหรับออกแบบ กระเป๋าหนัง 2) เพื่อออกแบบและพัฒนากระเป๋าหนัง โดยใช้เทคนิคการสาน 3) เพื่อประเมินความพึงพอใจของผู้บริโภคที่มีต่อรูปลักษณ์กระเป๋าหนัง เทคนิคการสาน ประชากรและกลุ่มตัวอย่างในการตอบแบบสอบถาม ประกอบด้วย ผู้ทรงคุณวุฒิ ด้านการจักสาน 3 ท่าน ด้านการออกแบบผลิตภัณฑ์กระเป๋าหนัง 3 ท่าน ผู้ประกอบการกระเป๋าหนัง 9 ท่าน และผู้ตอบแบบสอบถาม จำนวน 100 ท่าน  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ผู้วิจัยได้ทำการศึกษารูปแบบลายสาน จากเอกสาร ตำรา เพื่อนำมาใช้เป็นเครื่องมือ สำหรับลายที่ใช้ในการออกแบบกระเป๋า ผู้วิจัยได้ออกแบบลวดลายเป็นลักษณะลายเส้นกราฟิกสำหรับทดลองวางลวดลาย (ออกแบบลวดลายประยุกต์ โดยใช้เทคนิคจากการสานลายแบบดั้งเดิม) จากนั้นทำการสานลายจากวัสดุหนังชิ้นงานจริง เพื่อให้ผู้ทรงคุณวุฒิและผู้เชี่ยวชาญเห็นลายที่เด่นชัด จำนวน 9 ลาย และเลือกใช้เทรนสีปี 2018 มาประกอบลวดลาย  ด้านรูปทรงกระเป๋า ผู้วิจัยได้ทำการศึกษารูปทรง จากสื่ออินเทอร์เน็ต ในเรื่องของแนวโน้มกระเป๋าถือสำหรับสุภาพสตรีปี 2018 และจากเอกสารงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง เพื่อนำมาใช้เป็นเครื่องมือประกอบการออกแบบกระเป๋า โดยจำแนกรูปทรงกระเป๋าตามพฤติกรรมของผู้ใช้ 3 ขนาด คือขนาดใหญ่ ขนาดกลาง และขนาดเล็ก ในลักษณะลายเส้น เพื่อให้กลุ่มผู้ประกอบการค้ากระเป๋าหนัง ได้ทำการประเมินและสรุปผลการประเมิน ออกแบบในลักษณะ 3 มิติ จากนั้นให้ผู้ทรงคุณวุฒิและผู้เชี่ยวชาญทำการประเมิน และให้ผู้บริโภคประเมินความพึงพอใจด้านรูปลักษณ์ของกระเป๋าถือสำหรับสุภาพสตรี โดยใช้เทคนิคการสาน มีหัวข้อการประเมิน 2 ด้าน คือด้านความงาม  และด้านประโยชน์ใช้สอย ผลสรุปลายสำหรับออกแบบกระเป๋าพบว่า ลายสำหรับกระเป๋าขนาดใหญ่ ลายประยุกต์ ที่ 2 ระดับความเหมาะสมมาก ค่าเฉลี่ย 3.68 ลายสำหรับออกแบบกระเป๋าขนาดกลาง ลายประยุกต์ ที่ 2 ระดับความเหมาะสมมาก ค่าเฉลี่ย 3.71 และลายสำหรับออกแบบกระเป๋าขนาดเล็ก ลายประยุกต์ที่ 3 ระดับความเหมาะสมมาก ค่าเฉลี่ย 4.23 ผลสรุปรูปทรงกระเป๋าพบว่า รูปทรงกระเป๋าขนาดใหญ่ รูปทรงที่ 2 TOTE BAG ระดับความเหมาะสมมาก ค่าเฉลี่ย 3.81 รูปทรงกระเป๋าขนาดกลาง รูปทรงที่ 2 DOCTOR’S BAG ระดับความเหมาะสมมาก ค่าเฉลี่ย 3.77 และรูปทรงกระเป๋าขนาดเล็กรูปทรงที่ 3 CLUTCH BAG) ระดับความเหมาะสมมาก ค่าเฉลี่ย 3.96 ผลสรุปความพึงพอใจของผู้บริโภคพบว่า กระเป๋าขนาดเล็ก รูปทรง CLUTCH BAG ระดับความพึงพอใจโดยรวมมาก ค่าเฉลี่ย 4.06 รองลงมากระเป๋าขนาดกลาง รูปทรง DOCTOR’S BAG ระดับความพึงพอใจโดยรวมมาก ค่าเฉลี่ย 3.58  และกระเป๋าขนาดใหญ่ รูปทรง TOTE BAG  ระดับความพึงพอใจโดยรวมปานกลาง ค่าเฉลี่ย 3.10

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

นฤทธิ์ วัฒนภู. (2555). ศิลปหัตถกรรมพื้นบ้านไทย. กรุงเทพฯ : วาดศิลป์.

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องตน (พิมพครั้งที่ 7). กรงเทพฯ: สุวีริยาสาสน.

รัฐไท พรเจริญ. (2546). เส้นและแนวคิดในการออกแบบผลิตภัณฑ์. กรุงเทพฯ: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย - ญี่ปุ่น).

วิรุณ ตั้งเจริญ. (2539). การออกแบบ. กรุงเทพฯ: วิฌวลอาร์ต.

ศิริพรณ์ ปีเตอร์. (2550). มนุษย์และการออกแบบ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

สมเกียติ ตั้งนโม. (2536). ทฤษฎีสี a complete guide for artists. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

สมควร สนองอุทัย. (2553). เครื่องหนังทฤษฎีสู่การปฎิบัติ. กรุงเทพฯ: ทริปเพิ้ลเอ็ดดูเคชั่น.