BCG Model and Sustainable Development for Community Enterprises: A Case Study of Sustainable Safety Rice Farmers Community Enterprise, Mae Chan District, Chiang Rai Province

Authors

  • Kasidit Chaiphawang Faculty of Management Science, Chiang Rai Rajabhat University

Keywords:

Green Economy Development Model, Sustainability, Rice planting, Community Enterprise, BCG Model

Abstract

This article was written from the result of the research “Sustainable Development Model for Community Enterprises: A Case Study of Sustainable Safety Rice Farmers Community Enterprise, Mae Chan District, Chiang Rai Province” which aimed to study the implementation of green development model or BCG model and the result of sustainability on their rice planting and to find the relationship between them. The data was collected from all group members by using a semi-structured interview and the questionnaires. It found that:

The Farmers implemented the Green Economy Development Model or BCG model in their rice planting at a high level. The green economy activities implementation had the highest average performance, followed by circular economy activities and green economic activities, which resulted in the sustainability of the community enterprise group in general at a high level as well in which economic sustainability had the highest mean, followed by environmental sustainability and social sustainability. The implementation of the Green Economic Development Model (BCG) and the sustainability of the farmer community was a statistically significant correlation at the 0.01 level with a correlation value of 0.590

References

กรณัฐ ปิ่นฉ่ำ, มนฤตย์พล อุรบุญนวลชาติ และ สุพัตรา จุณณะปิยะ. (2558). การพัฒนาตลาดเกษตรแบบยั่งยืน: ศึกษาการมีส่วนร่วมของเกษตรกรผู้ผลิตผักปลอดภัยจากสารพิษ โครงการอาหารปลอดภัยวารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา, 4(2), 122-132.

กรุงเทพธุรกิจ. (2563). ทำความรู้จัก ‘BCG Economy’ โมเดลใหม่ เศรษฐกิจไทย.https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/859943.

กัณญภัค ตันติพิพัฒน์พงศ์. (2560). แนวทางการส่งเสริมการแปรรูปสินค้าเกษตรเพื่อการส่งออก – กรณีศึกษาพืชสับปะรด. รายงานในรายวิชาการเศรษฐกิจ หลักสูตรการป้องกันราชอาณาจักรรุ่นที่ 60 วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.

ง่ายงาม ประจวบวัน. (2560). การพัฒนาระบบเกษตรกรรมยั่งยืนชุมชนบ้านหลักเมตร ตำบลทุ่งขวางอำเภอกำแพงแสน จังหวัดนครปฐม. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 7(4), 90-123.

ชล บุนนาค และ ภูษณิศา กมลนรเทพ. (2561). ความสัมพันธ์ระหว่างปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง(Sufficiency Economy Philosophy: SEP) และเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (Sustainable Development Goals: SDGs). https://www.sdgmove.com/2019/09/27/sep-and-sdgs/.

ชำนาญ ทรงสิทธิกุล. (2564). การจัดการสภาวะความยากจนของเกษตรกรชาวนา อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(7). 418-431.

ทวนทัศน์ นิลดำ รังสฤษดิ์ กาวีต๊ะ และนุชนาถ มั่งคั่ง. (2561). ความยั่งยืนของอาชีพเกษตรกร ในพื้นที่อำเภอกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 12(3), 517–531.

พิทวัส เอื้อสังคมเศรษฐ์. (2562). โครงการความยั่งยืนและความได้เปรียบทางการแข่งขันในอุตสาหกรรม อาหารเกษตร: กรณีศึกษาข้าวหอมมะลิอินทรีย์. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.

วริพัสย์ เจียมปัญญารัช. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความยั่งยืนของเกษตรกรอินทรีย์ของไทย:บทเรียนจากเกษตรกรรายย่อย. วารสารสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 20, 199-215.

วิกมล ดำด้วงโรม นวัสนันท์ วงศ์ประสิทธิ์ และ จำเนียร จวงตระกูล. (2564). รูปแบบการจัดการเกษตรผสมผสานเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนในลุ่มน้ำปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(7), 164-182.

วิสาหกิจชุมชนเกษตรกรแปรรูปข้าวปลอดภัยแบบยั่งยืน. (2563). รายงานทะเบียนสมาชิกวิสาหกิจชุมชนวิสาหกิจชุมชนเกษตรกรแปรรูปข้าวปลอดภัยแบบยั่งยืน อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย.

สมโภชน์ อเนกสุข. (2552). วิธีการทางสถิติสําหรับการวิจัย (3). ชลบุรี: ภาควิชาวิจัยและและวัดผลการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรพา.

สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. (2563). BCG Economy Model.https://www.bcg.in.th/bcg-economy-model/.

สำนักงานพัฒนาอุตสาหกรรมสนับสนุน กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรม. (2546).

การจัดการโซ่อุปทาน. https://bsc.dip.go.th/th/category/2016-08-23-07-53-51/2016-08-24-04-11-23.

สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2562, 30 ตุลาคม). อว.ดันวิจัยพัฒนา เพื่อสร้างเศรษฐกิจสีเขียว หรือ BCG ตอบโจทย์โลกมุ่งแก้ปัญหาขยะล้น. https://www.thaipost.net/main/detail/49197.

Christopher, M. (1998). Logistics and supply chain management : strategies for reducing cost and improving service. 2nd ed. London: Financial times.

Hinkle, D.E. (1998). Applied Statistics for the Behavioral Sciences. Boston: Houghton Mifflin.

MGR Online. (2563). นายกฯ หนุนใช้ BCG โมเดลขับเคลื่อนเศรษฐกิจ แนะทุกฝ่ายปรับตัวโลกยุคใหม่สอดคล้องแนวทางนิวนอร์มัล. https://mgronline.com/politics/detail/9630000072553.

World Conference on Environment and Development. (1987). Report of the world commission on environment and development: Our common future.http://www.un-documents.net/our-commonfuture.pdf.

Downloads

Published

2024-06-17

How to Cite

Chaiphawang, K. (2024). BCG Model and Sustainable Development for Community Enterprises: A Case Study of Sustainable Safety Rice Farmers Community Enterprise, Mae Chan District, Chiang Rai Province. Business Administration and Management Journal Review, 16(1), 27–46. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/bahcuojs/article/view/256220

Issue

Section

Research Articles