แนวทางการพัฒนาทุนมนุษย์ของบุคลากรระดับปฏิบัติการในอุตสาหกรรมไมซ์
คำสำคัญ:
แนวทางการพัฒนา, ทุนมนุษย์, บุคลากรระดับปฏิบัติการ, อุตสาหกรรมไมซ์บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาสมรรถนะของบุคลากรระดับปฏิบัติการในอุตสาห
กรรมไมซ์ทั้งสมรรถนะปัจจุบัน สมรรถนะตามต้องการของผู้ประกอบการ วิเคราะห์สมรรถนะและ
เสนอแนวทางการพัฒนาทุนมนุษย์ของบุคลากรระดับปฏิบัติการในอุตสาหกรรมไมซ์ ใช้วิธีการวิจัย
แบบผสมผสานวิธีทั้งเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ เครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสอบถามจากกลุ่ม
ตัวอย่างทั้งหมด 450 ตัวอย่างและใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น สถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ ค่า
คะแนนเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และแนวคำ ถามกึ่งโครงสร้างจากผู้ให้ข้อมูลหลัก จำ นวน 18
คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า สมรรถนะหลักปัจจุบันของบุคลากรระดับปฏิบัติการในอุตสาหกรรมไมซ์
มีระดับปานกลางทุกด้าน สมรรถนะที่ผู้ประกอบการต้องการมีระดับสูงถึงสูงมาก ทั้งนี้ ด้านที่มีช่อง
ว่างสมรรถนะสูงสุด คือ ด้านความรู้ รองลงมา คือ ด้านคุณลักษณะ และด้านทักษะตามลำ ดับ
สำ หรับแนวทางการพัฒนาทุนมนุษย์ของบุคลากรระดับปฏิบัติการ พบว่า การพัฒนาจากการศึกษา
ก่อนเข้าสู่การทำ งาน ด้านกระบวนการเรียนการสอนมีต่อผลการพัฒนาในระดับสูงมาก ด้านเนื้อหา
หลักสูตรมีผลต่อการพัฒนาในระดับสูง ส่วนการพัฒนาเมื่อเข้าสู่การทำ งานนั้น การฝึกอบรมแบบ
เรียนรู้จากการทำ งานและการฝึกอบรมนอกสถานที่ทำ งานมีผลต่อการพัฒนาในระดับสูง ส่วนด้าน
การศึกษาต่อหลังจากเข้าสู่การทำ งานมีระดับปานกลาง
เอกสารอ้างอิง
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์.(2559).คนเก่งสร้างได้อารยโมเดลสมรรถนะSKL31220.กรุงเทพฯ: ซัคเซคมีเดีย.
เขมิกา สุภาษี . (2557). การพัฒนาพฤติกรรมการเรียนและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาในการ
เรียนวิชาการจัดแสดงสินค้าโดยการสอนแบบมีส่วนร่วม.วิจัยชั้นเรียน.วิทยาลัยเทคโนโลยี
โปลิเทคนิคลานนา เชียงใหม่ .
ชลลดา มงคลวนิช และรัตนาภรณ์ ชาติวงศ์. (2560). คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของบุคลากรในอุตสาหกร
รมไมซ์. วารสารการจัดการ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 6(2), 41-50.
ธำรงศักดิ์ คงคาสวัสดิ์.(2550). Competency ภาคปฏิบัติเขาท?ำกันอย่างไร?.พิมพ์ครั้งที่4. กรุงเทพมหานคร
: สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).
นุช สัทธาฉัตรมงคลและอรรถพล ธรรมไพบูลย์.(2558).การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อการเป็นองค์การแห่ง
การเรียนรู้ของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง.วารสารวิชาการธุรกิจปริทัศน์,7(1),167-183.
ยงยุทธ แฉล้มวงษ์. (2557). แรงงานไทยในบริบทใหม่:การเรียนสายอาชีพเพื่อชาติ.สถาบันวิจัยเพื่อการ พัฒนา
ประเทศไทย.สืบค้นเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2559 เว็บไซต์: http://tdri.or.th/tdri-insight/thailabour-
force.
วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.(2555). โครงการจัดท?ำแผนพัฒนาบริการท่องเที่ยวเพื่อรองรับ
การเปิดเสรีบริการท่องเที่ยว.กรุงเทพมหานคร: กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยว
และกีฬา.
สไบทิพย์ มงคลนิมิตร์. (2554).การพัฒนาด้านทรัพยากรมนุษย์ด้านการบริการของโรงแรมแมนดารินโอ
เรียนเต็ล กรุงเทพฯ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ส�ำ นักงานส่งเสริมการจัดประชุมและนิทรรศการ.(2554). MICE Movement in Asia. สืบค้นเมื่อ 28
กุมภาพันธ์ 2559 เว็บไซต์: https://www.businesseventsthailand.com/fileadmin/ user_upload/
documents/mice-publications/Mice_Movement_in_Asia.pdf.
ส�ำ นักงานส่งเสริมสังคมแห่งการเรียนรู้และคุณภาพเยาวชน.(2558). “ส?ำรวจทุนมนุษย์ไทยเมื่อก้าวสู่ศักยภาพ
การแข่งขันหรือตัวฉุดรั้งการพัฒนา”.สืบค้นเมื่อ 24 ธันวาคม 2558 เว็บไซต์: http://www.
thaihealth.or.th/Content-fb/30200.
สุภางค์ จันทวานิช.(2556). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ.พิมพ์ครั้งที่ 21. กรุงเทพฯ:ส�ำ นักพิมพ์
แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bateman,S.T.,and Snell,A.S.(2009). Management : Leading&Collaborating in a Competitive World.
(8th ed.).Boston:McGraw Hill.
Boyatizis, R.E.(1982). The Competent Manager. New York: McGraw-Hill.
Creswell, J. (2009). Research design: Qualitative, quantitative, and mixedmethod Approaches. (3rd ed.).
California: Sage.
Fenich, G.G. (2008). Meetings, Expositions, Events, and Conventions : An Introduction to the Industry.
Upper Saddle River,NJ:Pearson-Prentice Hall.
Huang,Y-L., and Lin,C-T.(2010). Management Trainee Core Competencies in the Hospitality Industry:
Differences Between Managers and Scholars. Journal of Human Resources in Hospitality
& Tourism,10(1),1-13.
Hui-Wen,V.T.(2014). Constructing acompetence model for international professionals in the MICE
industry : Ananalytic hierarchy process approach. Journal of Hospitality. Leisure ,Sport
&Tourism Education,15,34–49.
Kim, S.S., Chon, K., and Chung, K. (2003).“Convention industry in South Korea: an economic impact
analysis”.Tourism Management,24(5),533-41.
McClelland,D.C. (1973).Testing for Competence rather than Intelligence. American Psychologist,28,1-14.
Mondy, R. W., and Noe, R. M. (2005). Human Resource Management. Upper Saddle River, NJ:
Pearson Prentice-Hall.
Nadler, L., and Nadler,Z.(1992). Developing human resource. San Francisco: Jossey-Bass..
Pi-feng Hsieh. (2013). Curriculum planning of MICE course in continuing education. Journal of
Hospitality. Leisure ,Sport &Tourism Education,13,107-122 Schultz, T. W. (1961).
Investment in human capital. The American Economic Review. Jstor,51(1),1-17.
Shariff N. M. et al.(2014). Tourism and Hospitality Graduates Competencies : Industry Perceptions and
Expectations in the Malaysian Perspectives. World Applied Sciences Journal,31(11),1992-2000.
Spencer, L.M., and Spencer, S.M. (1993).Competence at work: Models for Superiors Performance.
New York: John Wiley & Sons.
Thailand convention and Exhibition Bureau. (2012). Introduction to MICE Industry. Thailand :Thailand
Convention and Exhibition Bureau.
Vance, C. M., Sibeck, G., McNulty, Y., and Hogenauer,A. (2011). Building global competencies through
experiential coursework in international travel and tourism. Journal of International
Education in Business,4(1),30–41.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์จะเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารธุรกิจปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
