การรับรู้ความเสี่ยงของนักท่องเที่ยวเจนเนอเรชั่นแซดต่อการจองโรงแรมที่พัก ทางอินเทอร์เน็ต

ผู้แต่ง

  • คมสิทธิ์ เกียนวัฒนา
  • อุษณีย์ ผาสุข
  • ศรัญญา ศรีทอง
  • กฤติกา สายณะรัตร์ชัย
  • ชมพูนุท ภาณุภาส

คำสำคัญ:

การรับรู้ความเสี่ยง, เจนเนอเรชั่นแซด, การจองโรงแรมที่พัก, อินเทอร์เน็ต

บทคัดย่อ

งานวิจัยครั้งมีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการรับรู้ความเสี่ยงของนักท่องเที่ยวจำแนก
ตามเพศ และภูมิลำเนา กลุ่มตัวอย่างเป็นนักท่องเที่ยวเจนเนอเรชั่นแซดชาวไทย จำนวน 385 คน
โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล นำผลที่ได้มาวิเคราะห์ทางสถิติ โดยหา
ค่าเฉลี่ย ( –х ) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) การทดสอบค่า “ที” (t-test) ในการเปรียบเทียบการรับรู้
ความเสี่ยงระหว่างเพศชายและเพศหญิง และการเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างของนักท่องเที่ยว
ที่มีภูมิลำเนาอายุแตกต่างกัน โดยวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way analysis of variance:
ANOVA) กรณีพบค่าความแตกต่างเป็นรายคู่ จะวิเคราะห์ความแตกต่างนั้นเป็นรายคู่ด้วยวิธี LSD
ผลการวิจัยพบว่า นักท่องเที่ยวเจนเนอเรชั่นแซดรับรู้ความเสี่ยงต่อการจองโรงแรมที่พักทาง
อินเทอร์เน็ตด้านความเสี่ยงจากความผิดพลาดของสินค้าและบริการมากที่สุด ( –х = 3.99, S.D. =
0.81) เมื่อเปรียบเทียบการรับรู้ความเสี่ยงของนักท่องเที่ยวเจนเนอเรชั่นแซดต่อการจองโรงแรม
ที่พักทางอินเทอร์เน็ต จำแนกตามเพศและภูมิลำเนา พบว่า ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
ที่ระดับ 0.05

เอกสารอ้างอิง

เทวฤทธิ์ เอมโอษฐ์. (2552). อุปสงค์การท่องเที่ยวในบริเวณบางแสนของนักท่องเที่ยวชาวไทย. สารนิพนธ์
เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ธัญมาศ ทองมูลเล็ก และปรีชา วิจิตรธรรมรส. (2560). การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการยอมรับและการใช้งาน
เครือข่ายสังคมออนไลน์ในสังคมไทย. วารสารวิชาการนวัตกรรมสื่อสารสังคม, 2(10), 114-124.
พัฐรัศมิ์ ว่องไชยกุล. (2560). Expedia เปิดข้อมูลวิจัยพฤติกรรมนักท่องเที่ยวยุโรป 4 เจนเนอเรชัน แนะ
โรงแรมไทยปรับตัว. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2561, จาก นิตยสารฟอร์บส ไทยแลนด์ เว็บไซต์:
http://www.forbesthailand.com/news-detail.php?did=2092.
วรินทร์ทิพย์ ก?ำลังแพทย์. (2559). การตลาดออนไลน์กับผู้บริโภคยุค XYZ. วารสารวิชาการและวิจัย มทร.
พระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 1(2), 1-17.
วันรบ บุญธรรม. (2554). NewBiES 8 กลุ่มชื้อโหม่ผลิกโลมหน้าการตลาดไทย. กรุงเทพฯ: กรุงเทพธุรกิจ.
วิมลรัตน์ เทียนวรรณ วรางคณา อดิศรประเสริฐ และศุภิณญา ญาณสมบูรณ์. (2553). ผลกระทบจาก
การเปิดซูเปอร์เซ็นเตอร์ที่มีต่อร้านค้าปลีกขนาดเล็กในจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารศรีนครินทรวิโรฒ
วิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 2(4), 88-99.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2561).โรงแรมแข่งดุเดือด ปรับได้ไปรอด. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยกสิกรไทย.
อรุณี อินทรไพโรจน์. (2560). ธุรกิจท่องเที่ยวออนไลน์ (e-Tourism). สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2561, จาก
บล็อคเพื่อการจัดการคสามรู้ มทร.ธัญบุรี เว็บไซต์: http://www.blog.rmutt.ac.th/?p=76.
อตุลย์ จาตุรงคกุล. (2543). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Nattaya-an. (2554). สื่อ Internet กับการท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 11 ธันวาคม 2561, จาก oknation เว็บไซต์:
http://oknation.nationtv.tv/blog/nattaya-an/2011/08/04/entry-1
Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques (3rd ed.). New York: John Wiley & Sons.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychology testing (5th ed.). New York: Harper Collins.
Kotler, P., &. Armstrong, G. (2003). Marketing and introduction. (6th ed.). New Jersey: Pearson.
Lim, N. (2003). Consumer perceived risk: Sources versus consequences. Electronic Consumer Research
and Applications, 2(3), 216-228.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2019-12-24

รูปแบบการอ้างอิง

เกียนวัฒนา ค., ผาสุข อ., ศรีทอง ศ., สายณะรัตร์ชัย ก., & ภาณุภาส ช. (2019). การรับรู้ความเสี่ยงของนักท่องเที่ยวเจนเนอเรชั่นแซดต่อการจองโรงแรมที่พัก ทางอินเทอร์เน็ต. วารสารบริหารธุรกิจและการจัดการปริทัศน์, 11(2), 25–36. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/bahcuojs/article/view/231086

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย