ปัจจัยผลักดันและปัจจัยดึงดูดของนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นที่เดินทางมาท่องเที่ยวในประเทศไทย

ผู้แต่ง

  • อุษณีย์ วัชรไพศาลกุล คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • จุฑามาศ น้ำทิพย์สีทอง คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • ภาสพล อังชีวานนท์ คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • อมลวรรณ แก้วทิพย์ คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • ฐิติวรดา หาญพล คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • ปณิธิภา อะมุตะคุ คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • ปนัดดา ธระคำหาร คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ
  • วชิรวิทย์ แซ่ลี้ คณะวัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมและการท่องเที่ยวเชิงนิเวศมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

คำสำคัญ:

ปัจจัยผลักดัน , ปัจจัยดึงดูด , นักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่น

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมที่เป็นปัจจัยผลักดันของนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นในการเดินทางมาท่องเที่ยวในประเทศไทย (2) เพื่อศึกษาส่วนประสมทางการตลาดที่เป็นปัจจัยดึงดูดของนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นในการเดินทางมาท่องเที่ยวในประเทศไทย และ (3) เพื่อนำเสนอแนวทางในการวางแผนการตลาดทางการท่องเที่ยวของประเทศไทยให้เหมาะสมกับนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่น งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ซึ่งเครื่องมือในการเก็บข้อมูลการวิจัยครั้งนี้ คือ แบบสอบถามปลายปิด สำหรับกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 400 คน ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างตามสะดวก (Convenience Sampling) และวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติพรรณนา (Descriptive Statistic) ในการบรรยายลักษณะของข้อมูล และใช้สถิติเชิงทดสอบด้วยวิธีไค-สแควร์ (Chi-Square) ผลการศึกษา พบว่า ปัจจัยผลักดันที่สำคัญที่ทำให้นักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นที่เดินทางมาท่องเที่ยวในประเทศไทย ได้แก่ สถานที่ท่องเที่ยวมีความสวยงาม มีวัฒนธรรมและประเพณีที่น่าสนใจ และปัจจัยดึงดูด ได้แก่ กิจกรรมการท่องเที่ยวที่หลากหลาย และราคา ค่าใช้จ่ายมีความเหมาะสม และจากการวิเคราะห์ทางสถิติพบว่า นักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นที่มีอายุ สถานภาพ อาชีพที่แตกต่างกันจะมีปัจจัยผลักดันในการเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในประเทศไทยต่างกัน และยังพบว่า นักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นที่มีอายุ การศึกษา สถานภาพ อาชีพ และรายได้ที่แตกต่างกันจะมีปัจจัยดึงดูดในการเดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในประเทศไทยต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05  เว้น 

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2564. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). จำนวนนักท่องเที่ยวระหว่างประเทศของไทย ปี 2561. สืบค้นเมื่อ 3 ตุลาคม 2562, เว็บไซต์: https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=583

กฤษณพงค์ พูตระกูล. (2544). ความรู้ และพฤติกรรมของตำรวจกองปราบปรามในการประหยัดพลังงานไฟฟ้า. วิทยานิพนธ์ ศษ.ม. มหาวิทยาลัยมหิดล, นครปฐม.

กรุงเทพธุรกิจ. (2561). ททท. ปิ๊งไอเดียใหม่กระตุ้นเมืองรอง. กรุงเทพธุรกิจ. สืบค้นเมื่อ 17 ธันวาคม 2561, เว็บไซต์: https://www.bangkokbiznews.com/pr/detail/52470.

ดวงดาว โยชิดะ, ชวลีย์ ณ ถลาง, สุทธินันทน์ พรหมสุวรรณ, และสหนนท์ ตั้งเบญจสิริกุล. (2561). ความคาดหวังและความพึงพอใจในการเดินทางท่องเที่ยวประเทศไทยของนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุชาวญี่ปุ่น. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 12(29), 127-137.

ดวงใจ กาญธีรานนท์, และสมบัติ กาญจนกิจ. (2556). แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวในประเทศไทยของนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นกลุ่มสตรีวัยทำงาน. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬาและสุขภาพ, 14(3), 172-185.

ฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2556). การวางแผนและพัฒนาตลาดท่องเที่ยว. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2557). การวางแผนและพัฒนาตลาดท่องเที่ยว. พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

นิคม จารุมณี. (2535). การท่องเที่ยวและการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร.

วินิจ วีรยางกูร. (2532). การจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

นภัสนันท์ ทองอินทร์. (2562). แนวทางการพัฒนาพื้นที่ท่องเที่ยวในอำเภอพระนครศรีอยุธยาเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่น. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 20(1), 33- 41.

สุรีย์ เข็มทอง. (2554). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการตลาดการท่องเที่ยวและการโรงแรม. เอกสารการสอนวิชาการจัดการการตลาดเพื่อการท่องเที่ยวและการโรงแรม หน่วยที่ 1. กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สุรีรัตน์ เตชาทวีวรรณ. (2545). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. เอกสารประกอบการสอนวิชาพฤติกรรมนักท่องเที่ยว.คณะวิทยาการจัดการ. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬา. (2552). คู่มือกระบวนการส่งเสริมด้านการท่องเที่ยวจังหวัดระนอง. กรุงเทพฯ: สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬา.

อรจนา จันทรประยูร. (2555). ความแตกต่างระหว่างพฤติกรรมของนักท่องเที่ยว. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

อตุลย์ จาตุรงคกุล. (2543). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อุษณีย์ ผาสุข. (2557). การศึกษาภาพลักษณ์การท่องเที่ยวของประเทศไทยในมุมมองของนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่น. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม, มหาวิทยาลัยพะเยา.

Kotler, P., and Armstrong, G. (1996). Principles of Marketing (7th ed.). Englewood: Prentice Hall.

Thaihotelbusiness. (2561). Tourism trend in Thailand. Retrieved October 3, 2019, website:https://1th.me/GpoFf

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rdEd.New York. Harper and Row Publications.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-12-23

รูปแบบการอ้างอิง

วัชรไพศาลกุล อ. ., น้ำทิพย์สีทอง จ. ., อังชีวานนท์ ภ. ., แก้วทิพย์ อ. ., หาญพล ฐ. ., อะมุตะคุ ป. ., ธระคำหาร ป. ., & แซ่ลี้ ว. . (2022). ปัจจัยผลักดันและปัจจัยดึงดูดของนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นที่เดินทางมาท่องเที่ยวในประเทศไทย . วารสารบริหารธุรกิจและการจัดการปริทัศน์, 14(2), 112–128. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/bahcuojs/article/view/232145

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย