บริบทความเชื่อมโยงยุทธศาสตร์เพื่อพัฒนานวัตกรรมการจัดการอุตสาหกรรม สิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มไทย

อนุพงษ์  อินฟ้าแสง

ผู้แต่ง

อนุพงษ์ อินฟ้าแสง The Thunburi Universityมหาวิทยาลัยธนบุรี

คำสำคัญ:

ยุทธศาสตร์, ความเชื่อมโยง, การพัฒนานวัตกรรมทางการจัดการ, อุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่ม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาความเชื่อมโยงยุทธศาสตร์กับการพัฒนานวัตกรรมอุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มไทย 2) ศึกษาความสามารถในการสร้างนวัตกรรมการจัดการของสถานประกอบการอุตสาหกรรม สิ่งทอและเครื่องนุ่งห่มไทย โดยมีกลุ่มตัวอย่าง 371 แห่ง ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการวิจัย สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่การใช้ค่าสถิติเชิงพรรณนา ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ตัวบ่งชี้องค์ประกอบตัวแปรสังเกตุได้ในโมเดลการวัด (Measurement Model) ใช้การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง (Structural Equation Modeling : SEM) การวิเคราะห์ข้อมูลเบื้องต้น พบว่าส่วนใหญ่เป็นสถานประกอบการขนาดกลาง ร้อยละ 67.39 จดทะเบียนห้างหุ้นส่วนจำกัด ร้อยละ 51.76 ระยะเวลาในการดำเนินธุรกิจระหว่าง 11-15 ปี ร้อยละ 49.60 และ เป็นธุรกิจที่จำหน่ายในประเทศและต่างประเทศ ร้อยละ 77.63

ผลการศึกษาพบว่า มีความเชื่อมโยง 1 ตัวแปรจาก 5 ตัวแปร คือ ยุทธศาสตร์ที่ 4. การพัฒนาศักยภาพด้านการตลาดสำหรับผู้ประกอบการอุตสาหกรรมสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่ม โดยมีอิทธิพลรวมเชิงบวกเท่ากับ 0.0022 การพัฒนานวัตกรรมการจัดการของสถานประกอบการมีความเชื่อมโยงทั้ง 4 ตัวแปร ประกอบด้วย 1) นวัตกรรมผลิตภัณฑ์ 2)นวัตกรรมกระบวนการ 3) นวัตกรรมการตลาด และ 4) นวัตกรรมองค์การ มีอิทธิพลโดยรวมเชิงบวกเท่ากับ 0.01- 0.18

เอกสารอ้างอิง

ชัชราวรรณ มีทรัพย์ทอง, วิโรจน์ เจษฎาลักษณ์ และจันทนา แสนสุข. (2561). ศักยภาพองค์การแห่งการเรียนรู้และความสามารถทางนวัตกรรม: หลักฐานเชิงประจักษ์ของอุตสาหกรรมธุรกิจสิ่งทอในประเทศไทย วารสารธุรกิจปริทัศน์, 10(2), 197-216.

ชูชีพ เอื้อการณ์, สมาน งามสนิท, บุญเชิด ภิญโญอนันตพงษ์ และปิยะวรรณ เลิศพานิช. (2557). แนวทางการส่งเสริมและการพัฒนาอุตสาหกรรมสิ่งทอเพื่อการแข่งขันระดับโลก. วารสารบัณฑิตศึกษา, 8(1), 35-50.

พนารัช ปรีดากรณ์ และสุภาวดี เหล่าฤทธิรัตน์. (2561). การสร้างเครือข่ายธุรกิจที่มีศักยภาพ: กรณีศึกษาเครือข่ายเครื่องนุ่งห่มและเสื้อผ้าในต่างประเทศ. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า, 5(1), 95-130.

พิชิต ฤทธิจรูญ. (2552). หลักการวัดและประเมินผลการศึกษา. กรุงเทพฯ: เฮ้าส์ออฟเคอร์มิส.

มณเธียร โอทองคำ. (2561). บทบาทของอุตสากรรมสิ่งทอกับระเบียงเศรษฐกิจภาคตะวันออก (EEC). วารสารเศรษฐศาสตร์และกลยุทธ์การจัดการ, 5(1), 79-95.

สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2559). การส่งเสริม SME ฉบับที่ 4 (พ.ศ.2560-2564) แหล่งเงินทุนเพื่อ SME. กรุงเทพฯ: สำนักงานฯ.

A Blanton Godfrey, & S. Pourmojib. (2017). Innovation, entrepreneurship and textiles. IOP Conference Series: Materials Science and Engineering, 254(21), 1-5.

Abrar, M., Deng, X., Safeer, A., Ghafoor, A., & Baig, S. (2016). E-Marketing Development and Its Application in Textile Sector of Pakistan-A Theoretical, Review January Journal of Service Science and Management, 9(3), 243-254.

Chakraborty, S. (2020). Innovative Technology Development Research by a Textile Engineer from Bangladesh, Technology Development and Sustainability: The New Era of Textile and Fashion Industries. Retrieved January 10, 2021. From Textile focus focusing textile and apparel. Website: https://textilefocus.com/technology-development-sustainability-new-era-textile- fashion-industries/

Byers, T. H., Dorf, R. C., & Nelson, A. J. (2008). Technology Ventures: From Idea to Enterprise. New York: McGraw-Hill.

ITC Communications. (2013). Women entrepreneurs in the textiles and garments industry upgrade business skills. Retrieved November 15, 2020. Form International Trade Centre. Website: https://www.intracen.org/layouts/2coltemplate.aspx?pageid=47244640256&id=47244643951

Kurz, E. (2010). Analysis on fashion design entrepreneurship: Challenges and supporting models University of Boras, Swedish School of Textiles Master of Science in Fashion Management, 6(3), 1-3.

Zhou, Lianxi. (2007). The effects of entrepreneurial proclivity and foreign market knowledge on early internationalization, Journal of World Business, Elsevier,42(3), 281-293.

Islam, Nazrul. (2002). The impact of global technological change on textile and garment and garment and garment workers of bangladesh, https://www.researchgate.net/publication/319504839_ THE_IMPACT_OF_GLOBAL_TECHNOLOGICAL_CHANGE_ON_TEXTILE_AND_GARMENT_WORKERS_OF_BANGLADESH

Nonaka, I., & Toyama, R. (2003). The knowledge-creating theory revisited: Knowledge Creation as a synthesizing process. Knowledge Management Research & Practice, 1, 2-10.

OECD. (2005). Oslo Manual: Guidelines for collecting interpreting innovation data. OECD, Paris 3, 47-50.

Rahman, M., Billah, Md M., & Hack-Polay, D. (2019). What is hindering change? Anticipating the barriers to the adoption of enzyme‐based textile processing in a developing country, Business Strategy and Development, Wiley. Online Library, 2(2), 137-147.

Walker, R. M., Damanpour, F., & Devece, C. A. (2011). Management Innovation and Organizational Performance: The Mediating Effect of Performance Management, Journal of Public Administration Research and Theory, 21(2), 367-386.

Rudrajeet, P. (2016). Sustainable Design and Business Models in Textile and Fashion Industry. Singapore: Springer Nature Singapore Pte Ltd, 2017.

Sekaran, U., & Bougie, R. (2003). Research Methods for Business, Research methods for business. (4thed). New York: John Wiley & Sons.

Office of Small and Medium Enterprises Promotion. (2015). Annual Report 2015. Bangkok: OSMEP.

Thailand Textile Institute. (2020). Cooperation Between the Support Arts and Crafts International Centre of Thailand and Thailand Textile Institute. Bangkok: Thailand Textile Institute.

Choi, W., Powell, N. B., & Cossill, N. L. (2005). New Product Development and Its Applications in Textiles, Journal of Textile and Apparel, Technology and Management, 4(4), 12-26.