ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงและวัฒธรรมองค์กรเชิงสร้างสรรค์สู่ความสามารถในการจัดการคนเก่ง
Transformational leadership and Constructive Organizational Culture Towards Talent Managing Capabilities In Organization
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง, วัฒนธรรมองค์กรเชิงสร้างสรรค์, การบริหารจัดการคนเก่งบทคัดย่อ
สภาวการณ์แข่งขันที่มีความเป็นพลวัตรสูงภายใต้ความเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยีข่าวสารข้อมูลขนาดใหญ่ส่งผลให้เกิดความเสี่ยงต่างๆขึ้นในการดำเนินธุรกิจ องค์การจำเป็นต้องปรับตัวเพื่อรองรับกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลาดังกล่าว โดยหนึ่งในความจำเป็นนั้นคือมีการบริหารจัดการบุคลากรที่มีความสามารถสูงหรือเรียกว่าการบริหารจัดการคนเก่งเพื่อให้คนเก่งเหล่านั้นอยู่กับองค์การและทำงานอย่างเต็มศักยภาพ บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์ 2 ประการคือ 1)เพื่อศึกษาแนวคิดภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง วัฒนธรรมองค์การเชิงสร้างสรรค์และการบริหารจัดการคนเก่งในองค์การ และ 2) เพื่อสร้างตัวแบบความสำคัญของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง วัฒนธรรมองค์การเชิงสร้างสรรค์และการบริหารจัดการกลุ่มคนเก่งภายในองค์การ
เอกสารอ้างอิง
ธนินทร์ รัตนโอฬาร. (2553). การพัฒนาโมเดลสมการโครงสร้างพหุระดับของภาวะผู้นาการเปลี่ยนแปลง
ของนักศึกษาปริญญาบัณฑิตสาขาวิชาบริหารธุรกิจ: การประยุกต์ใช้โมเดลการวัดเชิงก่อตัวและ
เชิงสะท้อน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรนพ พุกกะพันธุ์. (2554). ภาวการณ์เป็นผู้นำและการจูงใจ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จามจุรีโปรดักท์.
พฤกษ์ สุพรรณาลัย, และพิทักษ์ ศิริวงศ์. (2559). การจัดการคนเก่งในองค์การภาคเอกชนธุรกิจข้ามชาติ
ในประเทศไทย. วารสารจันทรเกษมสาร มหาวิทยาลัยจันทรเกษม 22(42), 31-41.
มนูญ พรรณพลีวรรณ. (2558). Talent Management Module. สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2562, จาก http://www.ftpi.or.th/LinkClick.aspx?fileticket=ZqYGawmePUY%3D&tabid=135&mid=679
มาริสสา อินทรเกิด. (2560). การบริหารจัดการคนเก่ง ความท้าทายขององค์กร. วารสารธุรกิจปริทัศน์.
(1), 279-290.
รัตติกรณ์ จงวิศาล. (2544). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง. วารสารสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
(5): 32.
วิรัช สงวนวงศ์วาน. (2547). การจัดการและพฤติกรรมองค์กร. กรุงเทพฯ: เพียร์สัน เอ็ดดูเคชั่น
อินโดไซน่า.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2546). การบริหารการศึกษา : หลักการ ทฤษฎี หน้าที่ ประเด็น และบทวิเคราะห์
พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ทิพย์วิสุทธิ์.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2557). ภาวะผู้นำ ทฤษฎี และนานาทัศนะร่วมสมัยปัจจุบัน. กรุงเทพฯ : ทิพย์วิสุทธิ์.
ศิริพงษ์ เศาภายน. (2551). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการปฏิบัติงานของผู้บริหารสถานศึกษา. ภาควิชา
บริหารการศึกษาและอุดมศึกษา, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ศุภนิจ ธรรมวงศ์. (2548). ความสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมองค์กรเชิงสร้างสรรค์ ลักษณะงาน กับ คุณภาพชีวิตการ ของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลทั่วไปเขตภาคเหนือ. พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุกัญญา รัศมีธรรมโชติ. (2554). พัฒนาดาวเด่นเพื่อองค์กรที่เป็นเลิศด้วย Talent Management by
Competency-Based Career Development and Succession Planning.กรุงเทพมหานคร: บริษัท พริ้นท์ซิตี้ จำกัด.
อรุณรุ่ง เอื้ออารีสุขสกุล, และธีระวัฒน์ จันทึก. (2016). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง:เปลี่ยนความท้าทายมุ่งสู่ความสำเร็จขององค์การอย่างยั่งยืน. ฉบับภาษาไทยสาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปะฉบับ International Humanities, Social Sciences and arts, 9(1), 845-860.
Andrew, J. D. (1995). Leadership. New Jersey: Houghton Miffin Company.
Anuroj, K. (2014). Leadership: Tips for Successful Sustainable Development. Royal Thai Air Force Medical Gazette. 60(3): 53-56.
Berger, L. A., and Berger, D. R. (2004). The talent management handbook: Creating organizational excellence by indentifying, developing, and promoting your best people. New York: McGraw-Hill.
Burns, J. M. 1978. Leadership. New York: Harper & Row.
Cameron, K.S. and Ettington, D.R. 1988. The Conceptual Foundations of Organizational Culture. In Higher Education: Handbook of Theory and Research. 4 J.C. Smart, ed. New York: Agathon. Pp. 356-396.
Clake, R., and Winkler, V. (2006). Reflections on Talent Management’ Change agenda. London: CIPD.
Collings, D. G., and Mellahi, K. (2009). “Strategic talent management: A review and research agenda”. Human resource management review, 19(4), 304-313.
Denison, R. D. 1990. Corporate Culture and Organizational Effectiveness. Canada: John Wiley & Sons.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์จะเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารธุรกิจปริทัศน์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใด ๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
