ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการแข่งขันของผู้ประกอบการส่งออกทุเรียนพรีเมียมไทยในตลาดจีน

ดวงพร  พุทธวงค์; คฑาวุธ  เจียมบัว

ผู้แต่ง

ดวงพร พุทธวงค์ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี
คฑาวุธ เจียมบัว คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร

คำสำคัญ:

ความสามารถในการแข่งขัน , ผู้ประกอบการส่งออกทุเรียน , ทุเรียนพรีเมียม , ตลาดจีน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการแข่งขันของทุเรียนพรี-เมียมเพื่อส่งออกสู่ตลาดจีน โดยอาศัยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพเป็นระเบียบวิธีเพื่อเก็บรวบรวมข้อมูลกับกลุ่มตัวอย่างผู้ประกอบการส่งออกทุเรียนในพื้นที่จังหวัดจันทบุรี โดยใช้การเลือกตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง และใช้แบบสัมภาษณ์เชิงลึกเป็นเครื่องมือในการรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา จัดกลุ่มข้อมูล และเชื่อมโยงความหมายของข้อมูลเพื่อสรุปข้อเท็จจริงที่สอดคล้องกับแบบจำลองเพชร และตรวจสอบความน่าเชื่อถือของข้อมูลด้วยวิธีการตรวจสอบแบบสามเส้า

ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการแข่งขันของทุเรียนพรีเมียม ประกอบด้วย 6 ปัจจัย ได้แก่ 1) ปัจจัยการผลิต 2) ปัจจัยด้านอุปสงค์ 3) ปัจจัยด้านอุตสาหกรรมเชื่อมโยงและการสนับสนุน 4) ปัจจัยด้านกลยุทธ์ธุรกิจ โครงสร้าง และคู่แข่งขัน 5) ปัจจัยด้านนโยบายจากภาครัฐ และ 6) ปัจจัยด้านโอกาสทางธุรกิจ ส่วนข้อเสนอแนะต่อผู้ประกอบการส่งออกคือการยกระดับมาตรฐานคุณภาพทุเรียนเกรดพรีเมียม และพัฒนากลยุทธ์ทางการตลาดระหว่างประเทศที่สอดคล้องกับสภาวะการแข่งขันในตลาดส่งออกประเทศจีน

เอกสารอ้างอิง

กฤติกา งามกัณหา. (2546). ปัจจัยที่มีผลต่อการส่งออกทุเรียน : ศึกษาจากความคิดเห็นของผู้ส่งออก. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

กรมเจรจาการค้าระหว่างประเทศ สำนักการค้าสินค้า. (2564). สินค้าทุเรียนและผลิตภัณฑ์. สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2564, จากกรมเจรจาการค้าระหว่างประเทศ เว็บไซต์: https://api.dtn.go.th/files/v3/606ffb08ef4140a89b03bf59/download

กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2554). แผนพัฒนาการเกษตรในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555 – 2559). สืบค้นเมื่อ 5 พฤษภาคม 2561, จากกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ เว็บไซต์: https://www.moac.go.th/action_plan-files-391491791793

ชนงกรณ์ กุณฑลบุตร. (2556). การบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณัฐชุดา เดชพ่วง และกนกพร ชัยประสิทธิ์. (2561). ความสัมพันธ์ของปัจจัยภายในและปัจจัยภายนอกประเทศที่มีผลต่อการส่งออกทุเรียนไปสาธารณรัฐประชาชนจีน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเซีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 8(1), 333-340.

รุ่งอรุณ ธิมาชัย. (2553). การส่งออกทุเรียนสดแช่เย็นไปสาธารณรัฐประชาชนจีน. สารนิพนธ์เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วอยซ์ ออนไลน์. (2560). ทุเรียนพรีเมียม ลูกละ 1,000 ไม่อร่อยเคลมได้. สืบค้นเมื่อ 12 มกราคม 2564, จากวอยซ์ทีวี เว็บไซต์: https://www.voicetv.co.th/read/490642

สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2564). สถิติการส่งออก (Export). สืบค้นเมื่อ 20 มกราคม 2564, จากระบบฐานข้อมูลและการให้บริการข้อมูลการค้าเกษตรต่างประเทศของประเทศไทย เว็บไซต์: http://impexp.oae.go.th/service/export.php

สำนักวิจัยและพัฒนาการเกษตรเขตที่ 6. (2564). โรงคัดบรรจุผลไม้ จำนวน 9 ชนิด ส่งออกไปจีน. สืบค้นเมื่อวันที่ 30 เมษายน 2564, จากสำนักวิจัยและพัฒนาการเกษตรเขตที่ 6 เว็บไซต์: https://www.doa.go.th/oard6/?attachment_id=4195

Anselmsson, J., Vestman Bondesson, N., & Johansson, U. (2014). Brand image and customers' willingness to pay a price premium for food brands. Journal of Product & Brand Management, 23(2), 90–102.

Bing, M. Y. (2556). โอกาสทางการตลาดและแนวทางการจัดการห่วงโซ่อุปทานผลไม้ไทยในตลาดจีน. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง.

Christensen, H. K. (2010). Defining customer value as the driver of competitive advantage. Strategy & Leadership, 38(5), 20-25.

Porter, M. E. (1990). The competitive advantage of notions. Harvard business review,

(2), 73-93.

Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1997). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49-60.

Vigneron, F., & Johnson, L. W. (2004). Measuring perceptions of brand luxury. The Journal of Brand Management, 11(6), 484–506.