การพัฒนาแนวทางการสื่อสารเพื่อแก้ไขปัญหาทุพโภชนาการในเด็กยากจน กรณีศึกษาหมู่บ้านนายม จังหวัดชัยภูมิ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและศึกษาการยอมรับแนวทางการสื่อสารเพื่อแก้ไขปัญหาทุพโภชนาการในเด็กยากจนที่อาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดาร กรณีศึกษาหมู่บ้านนายม จังหวัดชัยภูมิ โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมผ่านการสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกตอย่างมีส่วนร่วม และการสนทนากลุ่มกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย ได้แก่ ตัวแทนจากโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ผู้นำหมู่บ้าน องค์การบริหารส่วนตำบล โรงเรียนประจำหมู่บ้านและผู้ปกครอง ผลการวิจัยพบว่า แนวทางการสื่อสารเพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าวควรมุ่งเน้นการแสดงให้เห็นถึงโทษหรือผลกระทบที่เกิดจากปัญหาทุพโภชนาการ โดยการใช้จุดดึงดูดใจด้านอารมณ์คือ ความกลัว ควบคู่ไปกับด้านเหตุผลคือ การให้ความรู้เรื่องการรับประทานอาหารที่ถูกต้องตามหลักโภชนาการและควรเป็นความรู้ที่กลุ่มเป้าหมายสามารถนำไปปฏิบัติได้ทันที ทั้งนี้ การนำเสนอเนื้อหาควรเข้าใจง่าย ใช้ภาษาถิ่น โดยสื่อสารผ่านช่องทางการผสมผสานสื่อของชุมชนอันได้แก่ สื่อบุคคล สื่อหอกระจายเสียงและสื่อกิจกรรม ทั้งนี้ ควรดำเนินการสื่อสารในช่วงฤดูฝนเนื่องจากผู้ปกครองไม่ได้ไปทำงานรับจ้างต่างถิ่น จึงสามารถมีส่วนร่วมได้สูงสุด อีกทั้งควรต่อยอดโดยการสื่อสารอย่างสม่ำเสมอและขยายเครือข่ายความร่วมมือไปยังกลุ่มต่าง ๆ ในชุมชน