การประเมินมูลค่าการฟื้นฟูมรดกทางอุตสาหกรรม: กรณีศึกษาสวนวัฒนธรรมและความคิดสร้างสรรค์หนานชาง 699 มณฑลเจียงซี

บทคัดย่อ

จากความล้ำสมัยของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีรวมถึงความก้าวหน้าแบบก้าวกระโดดของวงการอุตสาหกรรม ทำให้การพัฒนาอุตสาหกรรมในอดีตที่กว้างขวางมีการสูญเสียความสามารถในการแข่งขันลงทีละน้อยในข่วงต้น ปี1990 และต้องเผชิญกับการล้มละลายและปิดกิจการลง ผลลัพธ์จากสภาวะดังกล่าวคือโรงงานอุตสาหกรรมเก่าจำนวนมากถูกปล่อยทิ้งร้างไม่มีการใช้งานและต่อมาศูนย์รวมวัฒนธรรมโรงงานกลายเป็นที่สะสมความทรงจำอันล้ำค่าของผู้คน ซึ่งการรีไซเคิลมรดกทางอุตสาหกรรมในศูนย์รวมโรงงานจึงมีความสำคัญต่อการพัฒนาระบบนิเวศอย่างยิ่ง เมื่อพิจารณาขยะที่เหลือเป็นมรดกในพื้นที่โรงงาน เช่น หิน ไม้ โลหะ แก้ว ล้วนเป็นทรัพยากรที่ไม่สามารถหมุนเวียนกลับมาใช้ใหม่ เพื่อให้เกิดการนำทรัพยากรเหล่านี้มาใช้อย่างสมเหตุสมผล จึงจำเป็นต้องมีการฟื้นฟูสภาพมรดกทางอุตสาหกรรมขึ้นมาใหม่ ผ่านการสำรวจที่ผสมผสานระหว่างการพัฒนาที่ยั่งยืนและการพัฒนาเศรษฐกิจด้านระบบนิเวศ การดำเนินการดัดแปลงอาคารอุตสาหกรรมและใช้กระบวนกาทางศิลปะจัดการเหล่าวัสดุขยะจากอุตสาหกรรมอย่างมีหลักกา และสมเหตุสมผลเพื่อรังสรรเป็นสิ่งของใหม่ที่มีมูลค่าเชิงพาณิชย์ ด้วยการวิจัยเชิงระบบที่ศึกษาเกี่ยวกับการประเมินการฟื้นฟูมรดกทางอุตสาหกรรม วิทยานิพนธ์ชิ้นนี้ได้ดำเนินการศึกษาตามหลักการและภายใต้แนวคิดทฤษฎีสำหรับการประเมินมูลค่าของสวนหนานชาง 699 สวนวัฒนธรรมและเสริมความคิดสร้างสรรค์ในมณฑลเจียงซี ผลจากการศึกษาแสดงให้เห็นว่ามูลค่าเชิงพาณิชย์ของสวนหนานชาง 699 มีสูงกว่ามูลค่าเดิมเล็กน้อยทั้งสภาพภายในและภายนอก อย่างไรก็ตาม การสร้างมูลค่าเชิงพาณิชย์นั้นขึ้นอยู่กับมูลค่าในสภาพดั้งเดิมก่อนหน้าของโรงงานเหล่านั้น เช่น ความเป็นมาทางประวัติศาสตร์  ความเป้นมรดกทางวัฒนธรรม สภาพโครงสร้างทางสิ่งแวดล้อม รวมถึงการหนาแน่นของผู้คนพื้นที่พักอาศัยซึ่งล้วนพึ่งพาอาศัยกันและมีอิทธิพลต่อกัน นากการเปรียบเทียบค่าน้ำหนักจากระบบการประเมินและการวิเคราะห์ผล พบว่า ผลการศึกษามีนัยสำคัญที่ส่งผลต่อการกำหนดทิศทางและกลยุทธ์การพัฒนา