Psychological Well-Being of the Thai Elderly

Abstract

ABSTRACT The purposes of this research were to investigate the level of psychological wellbeing of the Thai elderly and to compare psychological well-being with social factors: gender, marital status, level of education, income and hometown. The sample was 403 of the Thai elderly. The research instruments used were social factors questionnaires and psychological well-being scale. The data were analyzed by percentage, mean, standard deviation, t-test, analysis of variance (ANOVA) and Scheffé’s multiple comparisons test. The research findings were as follows: the psychological well-being of the Thai elderly were at moderate level; the male elderly had higher psychological well-being than female elderly (p < 0.05); the couple elderly had higher psychological well-being than the widow elderly (p < 0.05); the high and the moderate educated elderly had higher psychological well-being than the uneducated elderly (p < 0.05); the high income elderly had higher psychological well-being than the low income elderly (p < 0.05). There were also differences in self-acceptance of psychological well-being for the elderly of different hometowns (p < 0.05).

สุขภาวะทางจิตของผู้สูงอายุไทย

การวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ ที่จะศึกษาระดับสุขภาวะทางจิตของผู้สูงอายุไทยและ เปรียบเทียบสุขภาวะทางจิตกับปัจจัยทางสังคมด้านเพศ สถานภาพสมรส ระดับการศึกษา รายได้ และถิ่นที่อยู่ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุชายและหญิงจำนวน 403 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถาม ปัจจัยทางสังคม แบบวัดสุขภาวะทางจิต สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสถิติทดสอบที การวิเคราะห์ความแปรปรวน และการวิเคราะห์ความ แตกต่างของค่าเฉลี่ยเป็นรายคู่ด้วยวิธีเชฟเฟ ผลการวิจัยพบว่า ผู้สูงอายุไทยมีสุขภาวะทางจิตใน ระดับปานกลาง เพศชายมีสุขภาวะทางจิตสูงกว่าเพศหญิง (p < 0.05) ผู้สูงอายุที่สมรส มีสุขภาวะ ทางจิตสูงกว่ากลุ่มที่เป็นหม้าย (p < 0.05) ผู้สูงอายุที่มีระดับการศึกษาสูงและ ปานกลางมีสุขภาวะ ทางจิตสูงกว่ากลุ่มไม่ได้รับการศึกษา (p < 0.05) ผู้สูงอายุที่มีรายได้สูงมีสุขภาวะทางจิตสูงกว่า กลุ่มรายได้น้อย และผู้สูงอายุที่มีถิ่นที่อยู่แตกต่างกันมีสุขภาวะทางจิตด้านการยอมรับตนเอง แตกต่างกัน (p < 0.05)