Proactive Leadership of Administrators Affecting the Effectiveness of Schools under the Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to study 1) the components of proactive leadership of school administrator, 2) the proactive leadership level of school administrators and the level of school effectiveness, 3) the relationship between proactive leadership of school administrator and school effectiveness, 4) the predictive power of administrators' proactive leadership that affected school effectiveness and 5) guidelines to develop proactive leadership of school administrators that affected the effectiveness of the school under the Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon. The research was divided into 3 phases: 1) to study the components of proactive leadership of school administrator, 2) to study the relationship between the proactive leadership of administrators the effectiveness of schools under the Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon, and 3) to study ways to develop proactive leadership of administrators affecting the effectiveness of schools under the Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon.
The study of the components of proactive leadership of school administrator, it was found that there are five components: 1) independent will, 2) self-awareness, 3) imagination, 4) critical thinking, and 5) work planning. Proactive leadership level of school administrators under the Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon was at a high level. As for school effectiveness under the Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon was at the highest level. Proactive leadership of school administrators under the Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon and school effectiveness had a high level of positive correlation. Proactive leadership of school administrators which could statistically predict school effectiveness at the .01 level of significance were imagination and critical thinking while self-awareness could statistically predict school effectiveness under the Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon at the .05 level of significance with a predictive power of 77.10%.
The guidelines for developing proactive leadership of school administrators that affected school effectiveness under the Secondary Educational Service Area Office Sakon Nakhon, were 3 aspects: imagination; critical thinking and self-awareness.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารมหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ
กีรติ ภู่ทอง. (2558). ภาวะผู้นำเชิงรุกของผู้บริหารโรงเรียนที่ส่งผลต่อคุณภาพผู้เรียนของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาขนาดใหญ่ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 1. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี.
ดารารัตน์ จันทร์กาย. (2559). สมรรถนะของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์ในทศวรรษหน้า (พ.ศ. 2558 - 2567). (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์. อุตรดิตถ์.
พรวิทย์ พัชรินทร์ตนะกุล. (2562). Disrupt สถานศึกษาต้องมองไปข้างหน้า. สืบค้นจาก https://thestandard.co/panyapiwat-institute-of-management/
พระมหาสัณทยา ธีรธารี. (2556). ภาวะผู้นำตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ในการพัฒนาองค์การของนายกเทศมนตรี เทศบาลตำบลหนองสอ อำเภอเมือง จังหวัดกาฬสินธุ์. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.
ภรณี มหานนท์. (2554). การประเมินประสิทธิผลขององค์การ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
วาโร เพ็งสวัสดิ์. (2551). วิธีวิทยาการวิจัย. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
วุฒิชัย โภคะชัย. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของครูผู้สอนกับประสิทธิผลของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 23. วารสารการบริหารการศึกษาและภาวะผู้นำ มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 10(38), 12-20.
วิฑูรย์ สิมะโชคดี. (2563). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: เนตรนิมิตการพิมพ์.
สงกรานต์ จิตสุทธิภากร. (2541). 7 อุปนิสัยพัฒนาสู่ผู้มีประสิทธิผลสูง (The 7 habits of highly effective People). กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสกลนคร. (2565). ข้อมูลอัตรากำลังข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา สพม.สกลนคร. สืบค้นจาก https://www.sesaosakon.go.th/web2023/
สุชีรา จันทพรม. (2553). การศึกษาอิทธิพลภาวะผู้นำเชิงรุกของผู้บริหารที่ส่งผลต่อคุณภาพผู้เรียนของโรงเรียน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษายโสธร. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา. ชลบุรี.
อมรรัตน์ เตชะนอก (2563). การบริหารสถานศึกษาสู่ความเป็นเลิศในศตวรรษที่ 21 (Education management towards excellence in the 21st century). Journal of Modern Learning Development, 5(6), 21.
อรอุมา ไมยวงค์. (2564). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อประสิทธิผลของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาในจังหวัดนครพนม. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร. สกลนคร.
Covey, S.R. (1989). The 7 Habits of Highly Effective People. New York: Simon & Schuster. Inc.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.