การพัฒนาการบริหารจัดการองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อการรองรับการขยายตัวของความเป็นเมืองสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เพื่อการศึกษาวิจัยและการเปลี่ยนแปลงการพัฒนาองค์กรและส่วนท้องถิ่นที่รองรับการสนับสนุนของความเป็นเมืองสุราษฎร์ธานีเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพเก็บข้อมูลด้วยระบบควบคุมกึ่งโครงสร้างจากผู้วิจัยหลักจำนวน 24 ผู้สังเกตการณ์แบบเจาะจงจากตัวแทนองค์กรเฝ้าระวังส่วนท้องถิ่นรอบเขตเมืองสุราษฎร์ธานีจำนวน 8 ลักษณะต่างๆ ละ 3 คนที่สามารถวิเคราะห์ 3 กลุ่มกลุ่มผู้บริหารองค์กรและส่วนท้องถิ่นกลุ่มหลักส่วนราชการองค์กรเฝ้าระวังส่วนท้องถิ่นและกลุ่มพนักงานองค์กรส่วนท้องถิ่นมี ข้อคำถามตามแนวคิด POSDCoRB ความน่าเชื่อถือของข้อมูลด้วยการตรวจสอบข้อมูลแบบสามเส้า และตรวจสอบวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่าการบริหารงานการควบคุมคุณภาพส่วนท้องถิ่นเป็นไปตามกฎหมายและระเบียบที่รัฐบาลกลางกำหนดมามีตำหนิด้านต่างๆ องค์กรการควบคุม งบประมาณการบริหารงานบุคคลแต่ละองค์กรและอำนาจหน้าที่ที่ยังไม่สามารถรวบรวมข้อมูลการควบคุมสุราษฎร์ธานีได้ส่งผลให้สามารถแก้ไขกฎหมายกฎหมายกฎระเบียบเกี่ยวกับการบริหารงานและการควบคุมบริการสาธารณะและเฝ้าระวังส่วนท้องถิ่นในเครือข่าย แผนการพัฒนาพื้นที่การใช้ทรัพยากรการควบคุมร่วมกันเพื่อให้ความเห็นความร่วมมือในประเด็นสำคัญบริการสาธารณะและการควบคุมสุราษฎร์ธานี โดยให้โครงสร้างการบริหารส่วนจังหวัดภายใต้การทำงานร่วมกันจากส่วนต่าง ๆ สำหรับการควบคุมเครือข่ายความร่วมมือในบริษัทพื้นที่
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
คณะกรรมาธิการการปกครองท้องถิ่น วุฒิสภา. (2563). การปฏิรูปองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบ
ทั่วไปตามร่างพระราชบัญญัติให้ใช้ประมวลกฎหมายองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ…..และร่าง
ประมวลกฎหมายองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักกรรมาธิการ 2 สำนักงานเลขาธิการ
วุฒิสภา.
คณะกรรมาธิการการปกครองท้องถิ่น วุฒิสภา. (2565). ปัญหาความซ้ำซ้อนในหน้าที่และอำนาจในการ
ปฏิบัติงานระหว่างองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นรูปแบบทั่วไปด้วยกันเอง และระหว่างองค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่นรูปแบบทั่วไปกับหน่วยงานของรัฐ. กรุงเทพฯ: สำนักกรรมาธิการ 2 สำนักงานเลขาธิการ
วุฒิสภา.
จิรวัฒน์ ภู่งาม, ธีรพัฒน์ เขื่อนปัญญา และธวัชชัย ยาวินัง. (2566). URBANIZATION การขยายตัวของเมือง
ในภูมิภาค. สืบค้นเมื่อ 3 มีนาคม 2566, จากhttps://www.bot.or.th/content/dam/bot/documents/th/research-
ชนิษฎา ชูสุข. (2565). เมืองและการจัดการปกครองเมือง. สงขลา: พี.ซี.พริ้นติ้ง.
ชลิตา เถยศิริ. (2560). รูปแบบการขยายตัวของพื้นที่เมืองและการกระทบต่อพื้นที่เปราะบางในจังหวัด
สุราษฎร์ธานี. (วิทยานิพนธ์ หลักสูตรการผังเมืองมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
โชติ บดีรัฐ. (2561). วิธีวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์เบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
ฐาณิศรา กาบบัวศรี. (2562). เทคนิคและกระบวนการ POSDCoRB. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการ
บริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย, 1(3), 15-22.
ณัทกวี ศิริรัตน์ และคณะ. (2565). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น : การบริการสาธารณะ. วารสารวิชาการ
มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 12(1), 131-142.
ธนาวุฒิ คำศรีสุข และ กัมปนาท วงษ์วัฒนพงษ์. (2565). ปัญหาและอุปสรรคในการบริหารงานบุคคลของ
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(1), 369-386.
บูชิตา ไวทยานนท์. (2564). แนวทางการปฏิรูปองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ศึกษาในช่วงรัฐบาลคณะรักษา
ความสงบแห่งชาติ (คสช.) (พ.ศ. 2557- 2561). วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 11(2), 376-
บัวพันธ์ พรหมพักพิง และอโศก พลบำรุง. (2565). การเติบโตและการจัดการเมืองขององค์กรปกครองส่วน
ท้องถิ่นในพื้นที่เขตเศรษฐกิจพิเศษชายแดน อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก. วารสารสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภักมหาสารคาม, 6(2), 73-81.
พระเมธาวินัยรส และสาลินี รักกตัญญู. (2566). การบริหารจัดการองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: ปัญหา
อุปสรรค และแนวทางแก้ไข. วารสารวิจัยวิชาการ, 6(1), 289-302.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ:
มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ ประสานมิตร.
พนิต ภู่จินดา และยศพล บุญสม. (2559). แนวคิดการพัฒนาเมืองต้นแบบ. เจ-ดี : วารสารวิชาการ การ
ออกแบบสภาพแวดล้อม, 3(1), 21-43.
พนา พันพิจิตร์. (2563). ปัญหาและอุปสรรคในการบริหารงานขององค์การบริหารส่วนตำบลนาง
ตะเคียน อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม. รัฐศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ภูริพัฒน์ แก้วศรี. (2564). การพัฒนากระบวนการจัดทำแผนพัฒนาขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัด
เชียงราย โดยการประยุกต์ใช้ศาสตร์พระราชา. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 16(3), 85-100.
วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2548). การบริหารจัดการและการบริหารการพัฒนาขององค์กรตามรัฐธรรมนูญและ
หน่วยงานของรัฐ. กรุงเทพฯ: นิติธรรม.
สุภางค์ จันทวานิช. (2553). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
แสน บานแย้ม. (2562). ผลสัมฤทธิ์ของนโยบายการกระจายอำนาจเกี่ยวกับบริการสาธารณะท้องถิ่น:
กรณีศึกษา 4 พื้นที่ในจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารการวิจัยการบบริหารการพัฒนา, 9(2), 136-144.
สำนักงานจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2564). แผนพัฒนาจังหวัดสุราษฎร์ธานี (พ.ศ. 2566- 2570). สุราษฎร์ธานี:
คณะกรรมการบริหารงานจังหวัดแบบบูรณาการจังหวัดสุราษฎร์ธานี สำนักงานจังหวัดสุราษฎร์ธานี.
อรทัย ก๊กผล. (2559). Urbanization เมื่อ “เมือง” กลายเป็นโจทย์ของการบริหารจัดการท้องถิ่นสมัยใหม่.
กรุงเทพฯ: วิทยาลัยพัฒนาการปกครองท้องถิ่น สถาบันพระปกเกล้า.
อรทัย ก๊กผล และคณะ. (2563). แนวคิดพื้นฐานเกี่ยวกับการกระจายอำนาจและการปกครองท้องถิ่น.
กรุงเทพฯ: สำนักนวัตกรรมเพื่อประชาธิปไตย สถาบันพระปกเกล้า.
อริสา จันทรบุญทา และจิรัฐ เจนพึ่งพร. (2561). ความเป็นเมือง (Urbanization) และนัยเชิงนโยบายของไทย.
FAQ Focus and Quick, 128, 1-15.
Creswell, J.W., & V.P. Plano Clark. (2011). Designing and conducting mixed methods
research. Sage.
Dörnyei, Z. (2007). Research methods in applied linguistics. Oxford University Press
Scott, J. (1990). A matter of record: Documentary sources in social research. Polity press:
Cambridge
Selvi, A.F. (2019). Qualitative content analysis. In McKinley, J., & H. Rose (Eds.), The
Routledge handbook of research methods in applied linguistics (pp. 440–452).
Routledge.
United nation. (2014). World urbanization prospects: The 2014 revision, Highlights.
Woetzel Jonathan, Oliver Tonby, Fraser Thompson, Penny Burtt and Gillian Lee. (2014).
Southeast Asia at the crossroads: Three paths to prosperity. Southeast Asia:
McKinsey Global Institute.