ระบบเสียงภาษาไทยถิ่นอีสาน (ลาว) ที่พูดในอำเภอเมือง จังหวัดนครพนม

Main Article Content

Punhaya Shivaniphat

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระบบเสียงและคำศัพท์ของภาษาถิ่นอีสาน (ลาว) ที่พูดในอำเภอเมือง จังหวัดนครพนม โดยเก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์ผู้บอกภาษา จำนวน 3 คน ซึ่งมีอายุ 50 ปี ขึ้นไป ที่มีภูมิลำเนาอยู่ที่ตำบลในเมือง ตำบลหนองญาติ และตำบลขามเฒ่า อำเภอเมือง จังหวัดนครพนม คำศัพท์สำหรับเก็บข้อมูลเสียงวรรณยุกต์ อาศัยรายการคำสำหรับเก็บข้อมูลเสียงวรรณยุกต์ภาษาไทถิ่นของวิลเลียม เจ. เก็ดนี่ (William J. Gedney) จำนวน 60 คำ ผลการศึกษา พบว่า ระบบเสียงภาษาถิ่นอีสาน (ลาว) ที่พูดในอำเภอเมือง จังหวัดนครพนม ประกอบด้วย หน่วยเสียงสระ 21 หน่วยเสียง แบ่งเป็นสระเดี่ยว 18 หน่วยเสียง ได้แก่ /i/, /ɨ/, /u/, /e/, /ǝ/, /o/, /ε/, /ɔ/, /a/, /ii/, /ɨɨ/, /uu/, /ee/, /ǝǝ/, /oo/, /εε/, /ɔɔ/, /aa/ และสระประสม 3 หน่วยเสียง ได้แก่ /ia/, /ɨa/, /ua/  หน่วยเสียงพยัญชนะ 20 หน่วยเสียง ได้แก่ /p-, t-, k-, ʔ-, ph-, th-, kh-, b-, d-, f-, c-, s-,  h-, m-, n-, ñ-, ŋ-, l-, w-, y-/ โดยสามารถเป็นหน่วยเสียงพยัญชนะท้ายได้ 9 หน่วยเสียง ได้แก่ /-p, -t, -k, -ʔ, -m, -n, -ŋ, -w, -y/ และมีหน่วยเสียงพยัญชนะควบกล้ำ 2 หน่วยเสียง ส่วนหน่วยเสียงวรรณยุกต์ มี 6 หน่วยเสียง และสามารถเก็บรวบรวมคำศัพท์ได้ทั้งสิ้น 2,214 คำ แบ่งเป็นหมวดหมู่คำศัพท์ออกเป็น 20 หมวด

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
Shivaniphat, P. (2025). ระบบเสียงภาษาไทยถิ่นอีสาน (ลาว) ที่พูดในอำเภอเมือง จังหวัดนครพนม. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 16(1), 59–70. สืบค้น จาก https://so01.tci-thaijo.org/index.php/humanjubru/article/view/278748
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กลุ่มงานสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานจังหวัดนครพนม. (2567). ข้อมูลบรรยายสรุปจังหวัด

นครพนม ปี 2567. นครพนม: สำนักงานจังหวัดนครพนม.

กาญจนา นาคสกุล. (2556). ระบบเสียงภาษาไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงาน

ทางวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ซ่อนกลิ่น พิเศษกิจ. (2526). ภาษาถิ่น. กรุงเทพฯ: สหบูรพาสาส์นการพิมพ์.

เรืองเดช ปันเขื่อนขัติย์. (2531). ภาษาถิ่นตระกูลไทย. กรุงเทพฯ: เรือนแก้วการพิมพ์.

วิไลวรรณ ขนิษฐานันท์. (2520). ภาษาผู้ไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

_______. (2527). ภาษาและภาษาศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิไลศักดิ์ กิ่งคำ. (2544). ภาษาถิ่น. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สีเวียงแขก กอนนิวง. (1999). หนังสือคู่มือเรียนภาษาลาวง่าย ๆ. เวียงจันทน์: สำนักพิมพ์

และจำหน่ายหนังสือแห่งรัฐ.

สุพัตรา จิรนันทนาภรณ์. (2541). ภาษาถิ่นตระกูลไทย. พิษณุโลก: สาขาวิชาภาษาศาสตร์ ภาควิชาภาษา

มหาวิทยาลัยนเรศวร.

Fang Kuei Li. (1959). “Classification by Vocabulary : Thai Dialects.” Anthropological

Linguistics Vol. 1.2 : 15-21.