แนวทางการพัฒนาส่วนประสมทางการตลาด 7Ps สำหรับการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา: ตลาดน้ำวัดลำพญา จังหวัดนครปฐม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาส่วนประสมทางการตลาด 7Ps สำหรับการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา: ตลาดน้ำวัดลำพญา จังหวัดนครปฐม การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากร คือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดลำพญา จังหวัดนครปฐม จำนวน 400 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive Sampling) ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง วัยรุ่นและวัยทำงานตอนต้น มีการศึกษาระดับปริญญาตรี รายได้ปานกลาง และนิยมเดินทางท่องเที่ยวกับครอบครัวหรือเพื่อนในวันหยุดสุดสัปดาห์ ความคิดเห็นต่อส่วนประสมทางการตลาดทั้ง 7 ด้านอยู่ในระดับมาก โดยเฉพาะด้านผลิตภัณฑ์และบุคลากรได้รับคะแนนเฉลี่ยสูงสุด ข้อเสนอแนะจากผลการวิจัยคือ ควรพัฒนาด้านผลิตภัณฑ์ (Product) ให้มีเอกลักษณ์และคุณภาพ สะท้อนวัฒนธรรมท้องถิ่นอย่างโดดเด่น ด้านราคา (Price) ควรกำหนดอย่างเหมาะสม โปร่งใส และคุ้มค่ากับคุณภาพสินค้า ส่วนของ ด้านสถานที่ (Place) ควรปรับปรุงความสะดวกในการเดินทาง การจัดโซนร้านค้า และพื้นที่บริการให้เป็นระเบียบและปลอดภัย ด้านการส่งเสริมการตลาด (Promotion) ควรใช้สื่อออนไลน์และจัดกิจกรรมเชิงวัฒนธรรมเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยว ด้านกระบวนการ (Process) ควรพัฒนาการให้บริการให้รวดเร็วและมีระบบ ด้านบุคลากร (People) ควรเสริมทักษะการบริการ ความรู้ และไมตรีจิตในการต้อนรับนักท่องเที่ยว และด้านลักษณะทางกายภาพ (Physical Evidence) ควรรักษาความสะอาดความปลอดภัย เพิ่มสิ่งอำนวยความสะดวก และตกแต่งภูมิทัศน์ให้สวยงาม เพื่อสร้างประสบการณ์ท่องเที่ยวที่มีคุณภาพและยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2567). รายงานสถานการณ์การท่องเที่ยวประเทศไทย ปี 2567. กรุงเทพฯ: กระทรวงฯ.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2567). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวแห่งชาติ 2566–2570. กรุงเทพฯ:
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
กิตติศักดิ์ โพธิ์งาม. (2564). การประยุกต์ส่วนประสมทางการตลาด 7Ps เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดนครปฐม. วารสารศิลปะและวัฒนธรรม ศึกษา, 6(2), 45–58.
ขนิษฐา บรมสาลี, และ รัฐพล สันสน. (2560). กลยุทธ์การบริหารจัดการตลาดน้ำในยุคเศรษฐกิจสร้างสรรค์. วารสารการจัดการท่องเที่ยวไทย, 13(2), 101–115.
ณรงค์ โพธิ์พฤกษานันท์. (2564). การมีส่วนร่วมของชุมชนกับการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในพื้นที่ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. วารสารศิลปศาสตร์และการจัดการ, 8(2), 11–28.
ณัฐฐา รัตนประดิษฐ์. (2566). แนวทางการพัฒนาส่วนประสมทางการตลาด 7Ps สำหรับการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษา: ตลาดน้ำวัดลำพญา จังหวัดนครปฐม. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
ทัศนีย์ มูลศิริ. (2565). การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวชุมชนเชิงวัฒนธรรมจังหวัดเชียงใหม่. วารสารศิลปศาสตร์และการจัดการ, 9(2), 15–27.
ภัคสิริ เผือกผ่อง และบุญศิริ. (2562). ปัจจัยทางการท่องเที่ยวที่มีอิทธิพลต่อการกลับมาท่องเที่ยวซ้ำของตลาดน้ำวัดลำพญา อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. วารสารสังคมศาสตร์บูรณาการ มหาวิทยาลัยมหิดล, 6(2), 132–154.
วราภรณ์ ทองสุข. (2563). ปัจจัยคุณภาพบริการที่มีอิทธิพลต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวตลาดน้ำดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 12(2), 89–103.
สุภาวดี พรมมี. (2566). การกำหนดราคาและกระบวนการบริการที่มีผลต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. วารสารวิทยบริการและการจัดการ, 6(1), 56–67.
Boone, L. E., and Boone, D. L. (2012). Contemporary marketing (16th ed.). South-Western Cengage Learning.
Nguyen, L. T. (2018). Factors influencing tourist satisfaction at Cai Rang floating market, Vietnam. Asian Journal of Tourism Research, 3(1), 25–38.
Stylidis, D., et al. (2020). Place attachment and revisit intention in cultural tourism. Tourism Management Perspectives, 33, 100615. https://doi.org/10.1016/j.tmp.2019.100615.
UNESCO. (2024). Culture, creativity and sustainable tourism: Global report 2024. Paris: UNESCO.
UNWTO. (2023). Tourism and sustainability report 2023. Madrid: World Tourism Organization.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis (3rd ed.). New York, NY:
Harper and Row.
