การถ่ายทอดรำวงพื้นบ้านในจังหวัดนครสวรรค์
Keywords:
local dancing, Nakhonsawan Province, TransferringAbstract
This study is descriptive research with objectives 1) to examine backgrounds and components of local dancing in Nakhonsawan Province and 2) to explore process of transferring local dancing in Nakhonsawan Province. The study was conducted with 390 community leaders, village scholars, performers and villagers engaging in activities in relation to local dancing in Khaothong Sub-district, Phayuhakhiri District, Krokphra Sub-district, Krokphra District and Phranon Sub-district, Mueang District, Nakhonsawan Province. The research instrument was a questionnaire and statistics used for data analysis included percentage (%), mean () , standard deviation (S.D) and content analysis.
The findings reveal that components of local dancing in Nakhonsawan Province contain 7 items including 1) performers, 2) costume, 3) music instruments, 4) lyrics, 5) alignment and movement direction, 6) dance posture and processing and 7) opportunity. Transferring local dance in Nakhonsawan Province consisted of 5 aspects and they generally were at high level (= 4.00). When considered by aspects, they could be arranged in following orders, 1) result at highest level (= 4.44), 2) content at highest level (= 4.32), 3) transferor/ transferee at high level (= 4.13), 4) evaluation at high level (= 3.56) and 5) transferring method at high level (= 3.54).
References
จิรวัฒน์ นาคพนม. (2549). การพัฒนารูปแบบการถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นในด้านอาชีพจักสานของชุมชนในจังหวัดอ่างทอง. ปริญญานิพนธ์ กศ.ด.(การศึกษาผู้ใหญ่). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม 2557 , จาก ฐานข้อมูล ปริญญานิพนธ์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชูเกียรติ ลีสุวรรณ.(2535). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดคุณภาพสิ่งแวดล้อม เพื่อการพัฒนา ที่ยั่งยืน. ลำปาง :ชมรมคนรักสิ่งแวดล้อม, 2535.
ตรีภพ นาคปฐม (2556). การอนุรักษ์รื้อฟื้นกระบวนการถ่ายทอดวัฒนธรรมด้านศิลปะการต่อสู้ล้านนา(เชิงไทยวน) กรณีศึกษา : อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์. กรุงเทพฯ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นครินทร์ น้ำใจดี. (2557). โขนของมูลนิธิส่งเสริมศิลปาชีพในสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ : กระบวนการจัดสร้าง อนุรักษ์ พัฒนารูปแบบ. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ปีที่ 34 ฉบับที่ 3 กันยายน-ธันวาคม
นิคม ชมพูหลง. (2548). ภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่การเรียนรู้. พิมพ์ครั้งที่ 2. มหาสารคาม: อภิชาตการพิมพ์.
ปราณี ตันตยานุบุตร. (2551). ภูมิปัญญาไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
ปริวิทย์ ไวทยาชีวะ. (2551). การศึกษากระบวนการถ่ายทอดภูมิปัญญาท้องถิ่นของช่างพื้นเมืองเชียงใหม่ในการทำตุงล้านนาด้วยวิธีการฉลุลายกระดาษ. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์มหาบัณฑิต(ศิลปศึกษา) บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระชยสร สมบุญมาก. (2549). การพัฒนาหลักสูตรเน้นกระบวนการถ่ายทอดภูมิปัญญาล้านนา: กลองสะบัดชัย. ปริญญานิพนธ์ กศ.ด. (การศึกษาผู้ใหญ่). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ถ่ายเอกสาร.
พระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน พ.ศ.2548. (2548, 18 มกราคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 122 ตอนที่ 6 ก. หน้า 2.
เรณูโกศินานนท์.(2537). การแสดงพื้นบ้านในประเทศไทย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช, 2539
วราวุฒิ สุภาพ (2556). กระบวนการถ่ายทอดวัฒนธรรมกลองปู่จา : กรณีศึกษาจังหวัดลำปาง. วิทยานิพนธ์ คบ. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วาสนา บุญสม. ศิลปวัฒนธรรมไทย สายใยจากอดีต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ปิรามิด, 2548.
วิจารณ์ พานิช. (2555). องค์กรการเรียนรู้และการจัดการความรู้. เอกสารบรรยายหลักสูตรการ บริหารงานภาครัฐและกฎหมายมหาชน รุ่นที่ 3
ศิริรัตน์ แอดสกุลและคณะ.(2542).การธำรงเอกลักษณ์ทางวัฒนธรรมของชาวมอญ : กรณีศึกษาชุมชนมอญบ้านม่วง ตำบลบ้านม่วง อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี.รายงานผลการวิจัยเงินอุดหนุนงบประมาณแผ่นดิน จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.
สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์.(2528). การละเล่นพื้นเมืองภาคใต้. กรุงเทพ: โรงพิมพ์เฉลิมนิจ
สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545.กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2541). ภูมิปัญญาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานฯ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2541). รายงานการวิจัย แนวทางส่งเสริมภูมิปัญญาไทย ในการจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดี
เสถียร โกเศศ.(2515).ร้อง รำ ทำเพลง. พิมพ์เป็นที่ระลึกในงานพระราชทานเพลิงศพ หลวงวัยวุฒิ
ปรีชา (ม.ล.ไวยวัฒน์ กุญชร)
สมคิด อิสระวัฒน์. (2542). การเรียนรู้ด้วยตนเอง : กลวิธีสู่การศึกษาเพื่อความสมดุล. วารสารครุศาสตร์. 27, 1 (กรกฎาคม-ตุลาคม).
สมคิด อิสระวัฒน์.(2538). รายงานผลการวิจัย ลักษณะการเรียนรู้ด้วยตนเองของคนไทย. กรุงเทพฯ: คณะสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล
อุดมศักดิ์ พลอยบุตร. (2544). ครูยุคปฏิรูป. วารสารวิชาการ, 5 (1), 22 – 24