DATA COLLECTION FOR QUALITATIVE RESEARCH IN DRAMATIC ART AND MUSIC
Keywords:
Qualitative research, Research methodology, Dramatics art, Musical art, Data collectionAbstract
The objective of this study is to introduce the qualitative data collection methods for conducting research in the field of dramatic art and music. The researcher collects data from several studies about dramatic art and music and uses content analysis technique in order to present the basic knowledge of how to conduct qualitative research in dramatic art and music. The collected data also includes examples of qualitative research as a guideline for conducting a dramatic art and music study. This basic knowledge of qualitative research includes research designs, data collection methods. The findings can be applied as a source of references and a guideline for students and scholars who are interested in conducting a qualitative study related to the dramatic arts and music. Additionally, these references and guidelines can enhance research skills, particularly qualitative research about dramatic art and music, of both students and academics to meet with the international standard and the practicality as well as to strengthen the knowledge of dramatic art and music in future.
References
กรวิภา เลาศรีรัตนชัย, นิวัฒน์ สุขประเสริฐ, และชนัย วรรณะลี. (2562). การวิเคราะห์อัตลักษณ์นางเอก ลิเกลูกบท. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. 13(1), 100-120. doi: 10.14456/bsru-husocj.2019.5
จุติกา โกศลเหมมณี. (2556). รูปแบบและแนวคิดในการสร้างสรรค์งานนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัย ของนราพงษ์ จรัสศรี (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
เฉลิมชัย ภิรมย์รักษณ์. (2562). การขึ้นลอยในการแสดงโขน. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
ธนกร สุวรรณอำภา. (2561). การผสมผสานนาฏยจารีตระหว่างนาฏศิลป์ไทยและกระบี่กระบอง ชุดพระลักษณ์ตัดคคอสีดา (รายงานการวิจัย). นครปฐม: สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.
นิติพงษ์ ทับทิมหิน. (2561). ลงสรงพระศิวะ (รายงานการวิจัย). นครปฐม: สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.
ธาณี แสงอรุณ, และวีระ พันธ์เสือ. (2560). การสืบทอดปี่พาทย์ในอำเภอเมืองปราจีนบุรี จังหวัดปราจีนบุรี. เอกสารประกอบการประชุมวิชาการระดับชาติ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ครั้งที่ 1 (หน้า 309-324).นครปฐม: สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.
บุญเรียง ขจรศิลป์. (2533). การวิจัยที่ใช้การศึกษาเฉพาะกรณีในหลายพื้นที่. วารสารศึกษาศาสตร์ปริทัศน์, 7(2), 144-153.
ไพศาล วรคำ. (2558). การวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 7). มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.
มณี เทพาชมภู. (2553). ลิเก: การอนุรักษ์และพัฒนาตามมิติทางวัฒนธรรม ภูมิปัญญา และปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง (รายงานการวิจัย). สืบค้นเมื่อ 16 มกราคม 2563, จาก http://research.culture.go.th/ebook/ct150/folder/assets/basic-html/page1.html
โยธิน พลเขต. (2560). ศิลปะการเป่าแคนประกอบลำทางสั้น. เอกสารประกอบการประชุมวิชาการระดับชาติ สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ครั้งที่ 1 (หน้า 263-278). นครปฐม: สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.
รัตนะ บัวสนธุ์. (2556). การวิจัยเชิงคุณภาพทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุขสันติ แวงวรรณ. (2557). ผลงานสร้างสรรค์ ชุด ระบำอัศวลีลลานาฏดนตรี (รายงานการวิจัย). อ่างทอง: วิทยาลัยนาฏศิลปะอ่างทอง สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.
สุภางค์ จันทวานิช. (2557). วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 22). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Stake, R. E. (2005). Qualitative Case Studies. In N. K. Denzin & Y. S. Lincoln (Ed.), Handbook of Qualitative Research (3rd ed.) (pp. 443-466). California, USA: Sage.