A STUDY OF SAW SAM SAI SOLO ON SANSANOR SAMCHAN COMPOSTED BY PRAYA BHUMEESAVIN (JIT JITTASAVEE): CASE STUDY OF MR. LERKIAT MAHAVINIJCHAIMONTRI
Keywords:
Saw Sam Sai Solo, Sansanor Samchan, Phraya Bhumeesavin (Jit Jittasavee)Abstract
This article is a part of a research on the study of Saw Sam Sai (a traditional Thai three-stringed fiddle) solo of Sansanor Samchan composed by Phraya Bhumeesavin (Jit Jittasavee). It is also the case study of Mr. Lerkiat Mahavinijchaimontri aiming to study the music form, lyrics, and the solo patterns of Sansanor Samchan by adopting qualitative research method. The research was conducted by investigating related academic documents and conducting field studies to interview experts and to study the song in private sessions with these experts. The results revealed that Sansanor Samchan solo is categorized in the Dam Nern Tam Nong repertoire with two parts, and the second part contains the Sroi melody performed by a Lor Khad technique. The lyrics, which are the original version, contain a specially composed poetic structure. Regarding the song composition of Sansanor Samchan solo, it can be concluded that Phraya Bhumeesavin (Jit Jittasavee) intentionally created this solo to be different from other famous solos of that time. The sound of the particular solo is reduced from four melodic sounds in order to emphasize the resonance of the three-stringed fiddle. Additionally, some advanced performing techniques are embedded in the solo, such as New Nak Sadoong and some other specialized hand and finger placements on the fiddle bow which are specifically adopted explicitly to perform a three-stringed fiddle solo.
References
ธรณัส หินอ่อน. (2561). เดี่ยวซอด้วง. ขอนแก่น: คลังนานาวิทยา.
พงษ์ศิลป์ อรุณรัตน์. (2559). เสียงเสนาะซอสามสาย. กรุงเทพมหานคร: อัพบีทครีเอชั่นส์.
พิชิต ชัยเสรี. (2559). สังคีตลักษณ์วิเคราะห์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มานพ วิสุทธิแพทย์. (2556). ทฤษฎีการวิเคราะห์เพลงไทย. กรุงเทพมหานคร: สันติสิริการพิมพ์.สำนักงานมาตรฐานอุดมศึกษา สำนักงานปลัดทบวงมหาวิทยาลัย. (2544). เกณฑ์มาตรฐานดนตรีไทยและ
เกณฑ์การประเมิน. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2560). สารานุกรมศัพท์ดนตรีไทย ภาคคีตะ-ดุริยางค์ ฉบับราชบัณฑิตยสภา(พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: อรุณการณ์การพิมพ์.
สุรพงษ์ บ้านไกรทอง. (2555). การถ่ายทอดวิธีการบรรเลงซอสามสาย สำนักพระยาภูมีเสวิน (จิตร จิตตเสวี).(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.