CREATIVE DOCTORAL RESEARCH IN MUSIC: CHAIWATTHANARAM SUITE
Keywords:
Wat Chaiwatthanaram Temple, Thai music composition, SuiteAbstract
This qualitative research aims to study the historical background of Chaiwatthanaram Temple in order to compose a piece of Thai music, “The Chaiwatthanaram Suite”.
The author discovered that King Prasat Thong established Chaiwatthanaram Temple as a royal charity for his mother based on The Buddha’s Story. The Chams and the Chinese communities in the neighboring area were considered the inspiration for the music composition including 5 major songs and 6 different minor songs. The principle of Montri Tramote in naming the songs after the reminiscence of important events was adopted as follows: 1)“Chaiwatthanaram Buchit” with extended pillar tones of the original melodies; 2)“Mitr Watthana” which consisted of 4 minor songs: “Puang Xiang Baan Chin” with decorative indigenous dialect melody, “Yak Yueang Luk Tok”, without moving the notes down (maybe before or after for notes down) and syncopation, “Talat Ngiw” with decorative indigenous rhythmic patterns and syncopation, “Khaek Cham” performed with a novel prologue cover derived from automatic melody construction, and “Pratha Khu Cham” with decorative dialect indigenous melody; 3) “Buddha Silapa” including 2 minor songs: “Phaka Phrom” with extended pillar tones and independent decorative musical patterns and “Phra That” with a decorative melody in a form of Sakkawa Poetry; 4) “Bodin Prasat Thong” with an autonomous, up-beating rhythmic pattern extending the pillar tones; and 5) “Rueang Rong Watthanaram” with extended pillar tones, decorative Sepa (Thai-verse) rhythmic patterns and a solo section. Consequently, the Chaiwatthanaram Suite was creatively composed to reflect the prosperity of Chaiwatthanaram Temple as well as to be used as a medium to publicize Phra Nakhon Sri Ayutthaya Province.
References
โกสุม สายใจ. (2560). พุทธศิลป์กับการจัดการความรู้. วารสารมนุษยศาสตร์และ
สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 3(1), 1-10. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน 2564 จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/112524/87647
เฉลิมศักดิ์ พิกุลศรี. (2530). สังคีตนิยมว่าด้วยดนตรีไทย. กรุงเทพมหานคร: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์.
ธนิต อยู่โพธิ์. (2523). เครื่องดนตรีไทย พร้อมด้วยตำนานการผสมวงมโหรี ปี่พาทย์ และเครื่องสาย (พิมพ์ครั้งที่ 3). ม.ป.ท: โรงพิมพ์การศาสนา.
บุษกร บิณฑสันต์. (2556). ดนตรีบำบัด. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประทีป เพ็งตะโก. (2537). วัดไชยวัฒนาราม. กรุงเทพมหานคร: ไอเดียสแควร์.
ประพิณ มโนมัยวิบูลย์. (2554). ชุมชนจีนในประเทศไทย หลากหลายสำเนียงจีน. วารสารราชบัณฑิตยสถาน, 36(4), 539-552. สืบค้นเมื่อ 12 มิถุนายน 2564 จาก https://www.orst.go.th/fileroom/cabroyinweb/drawer004/general/data0000/00000630.flp
ปาริสุทธิ์ สาริกะวณิช. (2536). การศึกษาสถาปัตยกรรมวัดไชยวัฒนาราม จังหวัดพระนครศรีอยุธยา.(วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพมหานคร.
พิชิต ชัยเสรี. (2544). พุทธธรรมในดนตรีไทย. ม.ป.ท.
พิชิต ชัยเสรี. (2556). การประพันธ์เพลงไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พูนพิศ อมาตยกุล. (2527). ดนตรีวิจักษ์. กรุงเทพมหานคร: สยามสมัย.
มนตรี ตราโมท. (2538). ดุริยสาส์นของนายมนตรี ตราโมท. กรุงเทพมหานคร: ธนาคารกสิกรไทย จำกัด (มหาชน) สนับสนุนการจัดพิมพ์.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.