มาตรการทางกฎหมายในการจัดการปัญหาสุนัขจรจัดในประเทศไทย: ศึกษากรณีบทบาทของผู้ประกอบกิจการเพื่อจำหน่ายสุนัข*

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิด ทฤษฎี และหลักกฎหมาย เกี่ยวกับการแก้ปัญหาสุนัขจรจัดศึกษากรณีบทบาทของผู้ประกอบกิจการเพื่อจำหน่ายสุนัข โดยมีขอบเขตการศึกษาคือ พระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรมและการจัดสวัสดิภาพสัตว์ พ.ศ. 2557 ของประเทศไทย เปรียบเทียบกับกฎหมายหรือมาตรการที่เกี่ยวข้องของประเทศญี่ปุ่น พระราชบัญญัติสวัสดิภาพและการจัดการสัตว์ พ.ศ.2557 (Act on Welfare and Management of Animals 2014) โดยมุ่งวิเคราะห์เฉพาะกรณีสุนัขเพื่อหาแนวทางในการควบคุมและจัดการแก้ปัญหาสุนัขจรจัด การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาค้นคว้าแบบวิจัยเอกสาร (Documentary Research) และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา (content analysis) โดยจะวิเคราะห์ประเด็น มาตรการทางกฎหมายในการจัดการปัญหาสุนัขจรจัดในประเทศไทย​จากแง่มุมบทบาทของผู้ประกอบกิจการเพื่อจำหน่ายสุนัข

สาเหตุหนึ่งของปัญหาสุนัขจรจัดที่เกิดขึ้นในประเทศไทยนั้น พบว่าเป็นปัญหามาจากผู้ประกอบกิจการเพื่อจำหน่ายสุนัขที่ไม่มีความรับผิดชอบและขาดมาตรฐานในการประกอบกิจการ กล่าวคือ มีปัญหาในเรื่องของการดำเนินกิจการอย่างมีมาตรฐาน การจัดสวัสดิภาพที่ดีแก่สุนัขในสถานประกอบการ และปัญหาการทิ้งสุนัขที่ไม่สามารถจำหน่ายได้หมด ส่งผลให้มีการเพิ่มขึ้นของสุนัขจรจัดอีกทางหนึ่ง จากการศึกษาไม่พบว่ามีกฎหมายใดที่บัญญัติเกี่ยวกับมาตรการในการควบคุมการประกอบกิจการดังกล่าว ดังนั้น การวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาหาแนวทางและมาตรการในการควบคุมการประกอบกิจการเกี่ยวกับการจำหน่ายสุนัขเพื่อแก้ไขปัญหาดังกล่าว โดยได้ศึกษาแนวทางจากพระราชบัญญัติการจัดการและสวัสดิภาพสัตว์ พ.ศ.2557 ของประเทศญี่ปุ่นเพื่อเป็นแนวทางในการแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรมและการจัดสวัสดิภาพสัตว์ พ.ศ.2557 ต่อไป