การยุติการดำเนินคดีอาญาโดยใช้ดุลพินิจในชั้นก่อนฟ้อง
คำสำคัญ:
ยุติการดำเนินคดีอาญา, ดุลพินิจ, การเบี่ยงเบนคดีบทคัดย่อ
ประเทศที่กระบวนการยุติธรรมทางอาญามีความเจริญแล้ว อาทิ อังกฤษ สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น จะมีการจัดการคดีที่เป็นความผิดเล็กน้อย หรือไม่มีความยุ่งยาก ได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยวิธีการเบี่ยงเบนคดีในชั้นก่อนฟ้อง ซึ่งมีความแตกต่างในด้านรูปแบบของกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาของแต่ละประเทศ แต่ล้วนก็ได้รับอิทธิพลจากแนวความคิดของหลักการดำเนินคดีอาญาโดยใช้ดุลพินิจ ประเทศไทยก็ได้รับอิทธิพลจากแนวความคิดดังกล่าวมาปรับใช้ในกระบวนการยุติธรรมทางอาญา หากแต่รูปแบบของการเบี่ยงเบนคดีในชั้นก่อนฟ้องของไทยมีความแตกต่าง ที่เป็นการเพิ่มขั้นตอนในกระบวนพิจารณา การขาดความชอบด้วยกฎหมายของการทำความเห็นทางคดี และในบางรูปแบบก็มีการเพิ่มองค์กรที่เข้ามามีบทบาทในการดำเนินคดีอันอาจทำให้เกิดความล่าช้า และเพิ่มปัญหาให้แก่กระบวนการยุติธรรมทางอาญามากกว่าการดำเนินคดีอาญาตามปกติ จึงจำเป็นที่ต้องมีการพัฒนารูปแบบของการเบี่ยงเบนคดีที่เหมาะสมในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาของไทย
เอกสารอ้างอิง
2.คณะอนุกรรมการศึกษาผลกระทบกฎหมายเกี่ยวกับการใช้มาตรการชะลอการฟ้องและมาตรการต่อรองคำรับสารภาพ, “รายงานการศึกษาผลกระทบกฎหมายเกี่ยวกับการใช้มาตรการชะลอการฟ้องและมาตรการต่อรองคำรับสารภาพ” (2554) 58(2) ดุลพาห 10
3.รุ่งแสง กฤตยพงษ์, “ระบบอัยการในประเทศสหรัฐอเมริกา” (2534) 14:162 วารสารอัยการ.
4.สมเกียรติ ตั้งกิจวานิชย์ และคณะ, นิติศาสตร์ของระบบยุติธรรมทางอาญาของไทย (กรุงเทพฯ : โครงการการวิเคราะห์กฎหมายและกระบวนการยุติธรรมทางอาญาด้วยเศรษฐศาสตร์ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, 2554)
5.สำนักแผนงานและงบประมาณ ศาลยุติธรรม,รายงานสถิติประจำปีพ.ศ.2557-2562 (5 พฤษภาคม 2563) สำนักแผนงานและงบประมาณ ศาลยุติธรรม <https://oppb.coj.go.th/th/content/category/articles/id/8/cid/2084>.
6.Hans-Heinrich Jescheck, "The Discretionary Powers of the Prosecuting Attorney in West Germany" (1970) 18:3 The American Journal of Comparative Law.
7.Ian Oliver, “Police Accountability in 1996” (1996) Criminal Law Review.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 วารสารวิชาการคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความหรือข้อความคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นวรรณกรรมของผู้เขียนโดยเฉพาะ คณะนิติศาสตร์มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และกองบรรณาธิการไม่มีส่วนรับผิดชอบหรือไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยกับข้อคิดเห็นนั้น แต่ประการใด

