มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับธุรกิจพักแรมแบบฟาร์มสเตย์

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่อง มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับธุรกิจพักแรมแบบฟาร์มสเตย์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษามาตรการทางกฎหมายของมาตรฐานการท่องเที่ยวพักแรมแบบฟาร์มสเตย์ เพื่อหาแนวทางที่เหมาะสมสำหรับพัฒนาเพื่อให้ได้มาตรฐานการท่องเที่ยวพักแรมแบบฟาร์มสเตย์  เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพศึกษาจากข้อกฎหมาย กฎกระทรวงตลอดจนข้อกำหนดต่างๆ และบทความ งานวิจัยที่เกี่ยวข้อง                                                                                                                                   ผลการวิจัยพบว่า ธุรกิจพักแรมแบบฟาร์มสเตย์  เป็นวิธีการอย่างหนึ่งของการเพิ่มรายได้ให้แก่ชุมชน                        ที่ดัดแปลงฟาร์มมาเป็นที่พักแรมผสมผสานด้วยบริการการท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวในฐานะผู้บริโภคต้องการสินค้าและบริการที่สะดวก  สบาย ปลอดภัยทั้งร่างกาย ชีวิตและทรัพย์สิน แต่บริการดังกล่าวนี้เมื่อพิจารณาถึงเจตนารมณ์ของผู้ประกอบการแล้ว มุ่งหวังที่จะหากำไรโดยไม่ให้ความสำคัญถึงมาตรฐานการให้บริการแก่นักท่องเที่ยว จนละเลยถึงสิ่งที่นักท่องเที่ยวต้องการและไม่คำนึงถึงคุณภาพสิ่งแวดล้อม เมื่อพิจารณาถึงมาตรการทางกฎหมายที่ใช้กำกับดูแลการดำเนินธุรกิจพักแรมแบบฟาร์มสเตย์ ซึ่งปัจจุบันยังไม่มีกฎหมายใช้บังคับโดยตรง อย่างไรก็ดีตามมาตรา 4 (3) แห่งพระราชบัญญัติโรงแรม ประกอบกฎกระทรวงกำหนดประเภทและหลักเกณฑ์การประกอบธุรกิจโรงแรม พ.ศ. 2551  ที่กำหนดให้ “สถานที่พักอื่นใด” ที่มีขนาดห้องพักไม่เกิน 4 ห้อง และมีผู้พักไม่เกิน 20 คนอันมีลักษณะการให้บริการเพื่อหารายได้เสริม ไม่ถือว่าเป็นโรงแรมซึ่งมีผลทำให้ธุรกิจพักแรมแบบฟาร์มสเตย์ ไม่มีสถานะเป็นโรงแรมจึงไม่อยู่ในบังคับของพระราชบัญญัติโรงแรม พ.ศ. 2547 ซึ่งมีมาตรการกำกับดูแลเรื่องความปลอดภัย สุขอนามัยและสิ่งแวดล้อมสำหรับที่พักแรมประเภทดังกล่าว                                                                                                                                                           งานวิจัยฉบับนี้จึงได้รวบรวมมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้อง  เพื่อกำกับดูแลด้านความปลอดภัย สุขอนามัยและคุณภาพสิ่งแวดล้อม ซึ่งมีกฎหมายที่เกี่ยวข้องดังนี้ พระราชบัญญัติโรงแรม พ.ศ. 2547 พระราชบัญญัติสาธารสุข พ.ศ. 2535 พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาสิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2535 กฎหมายเกี่ยวกับการจัดการขยะมูลฝอยและสิ่งปฏิกูลในท้องถิ่น ซึ่งประกอบไปด้วย พระราชบัญญัติแผนและขั้นตอนการกระจายอำนาจให้กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2542 พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด พ.ศ. 2540 พระราชบัญญัติเทศบาล พ.ศ. 2496 พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 ตลอดจนมาตรฐานโฮมสเตย์ไทย                    และเสนอแนะมาตรการทางกฎหมาย ระดับกฎกระทรวงเพื่อกำกับดูแลแยกต่างหากเป็นฉบับใหม่ โดยมุ่งเน้นการบริหารจัดการถึงดำเนินธุรกิจพักแรมแบบฟาร์มสเตย์ และด้านการส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม