Review and Development Strategy Adjustment of Eastern Seaboard Development Program Toward Asean Country in Chachoengsao Province: The Case of Solid Waste and Industrial Hazardous Waste Management
Keywords:
Development Strategy, Industrial Hazardous Waste, ChachoengsaoAbstract
This paper reexamines problems in the construction of hazardous waste disposal industries, a growing problem with hazardous waste management, and solutions to this problem. The research deals with qualitative methods on documentary analysis, interviews and field works. The research finds that a large volume of industrial hazardous wastes were produced in the eastern region of Thailand because this area is the large industrial zone of the country. However, the construction of hazardous waste disposal industries has been protested from the local people due to the mistrust of management processes and effects on the environment around the industries. A large number of hazardous wastes and the ineffectiveness of hazardous waste management in this area lead to illegal waste dumping throughout the eastern region, particularly in Nong-Nae sub-district, Chachoengsao province. This area becomes an unauthorised zone for disposing of industrial hazardous waste that has enormous impacts on the environment and increases health risks to the local people although there are not any industries in this area. Given the foregoing, the study suggests measures for industrial hazardous waste management in 6 steps as follows: (1) setting up a center of industrial hazardous waste treatment and disposal in every industrial estate, where any wastes are not allowed to take outside the area; (2) formulating measures to enhance a capacity of local administrative organisations in solving the problem of illegal dumping of industrial hazardous wastes in community-based solid waste disposal zones or public areas; (3) information should be transparent, and the process of people participation in supervising, monitoring and evaluating of the situations, management and solutions of industrial hazardous wastes should be promoted; (4) increasing integrity of all related parts to a supervision on management procedures of industrial hazardous wastes from the beginning to the end of the process with strict law enforcement (5) improving laws and increasing penalties for all offenders; and (6) encouraging the establishment of Community Environment Fund as an assurance to conserve and restore natural resources and environment in the local areas, and promote people's well-being in the community.
References
เอกสารภาษาไทย
กรมควบคุมมลพิษ. (2558). (ร่าง) รายงานสถานการณ์มลพิษของประเทศไทย ปี 2557. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมโรงงานอุตสาหกรรม. (2558). คู่มือการจัดการกากอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ: กรมโรงงานอุตสาหกรรม.
กฤช เพิ่มทันจิตต์ และสุธี ประศาสนเศรษฐ. (2530). พื้นที่สามจังหวัดชายฝั่งทะเลตะวันออกกับการพัฒนาที่ไม่เท่าเทียมกันระหว่างภูมิภาคและการพัฒนาแบบพึ่งพาของระบบเศรษฐกิจไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เขมวไล ธีรสุวรรณจักร. (2557). หนองแหน...บทเรียนและอนาคตที่ต้องไปต่อ. กรุงเทพฯ: บริษัทแปลน พริ้นท์ติ้ง จำกัด.
เครือข่ายพิทักษ์สิ่งแวดล้อมและสิทธิชุมชน จ.สระแก้ว. (2560). "หลุมขยะโปรเวสต์ มาโคกปี่ฆ้อง-คลองทับจันทร์" นายทุนจ้องผลักดัน "สระแก้วเมืองขยะพิษ" จับตาการแก้ปัญหาด้วย ม.37...อย่ายอมให้สระแก้วเป็นแบบที่ราชบุรี. วันที่ค้นข้อมูล 20 กรกฎาคม 2560, เข้าถึงได้จาก https://www.facebook.com/647494582070135/posts/714697092016550/local/news_554784
ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์. (2545). ความขัดแย้งในการจัดการปัญหากากพิษอุตสาหกรรมในโครงการพัฒนา ชายฝั่งทะเลตะวันออก: กรณีศึกษาเจนโก. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
_______. (2555). วิธีวิทยาการวิจัยทางสังคม. จันทบุรี: โครงการผลิตตำราและเอกสารประกอบการสอนสาขารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์ และชัยณรงค์ เครือนวน. (2549). รายงานวิจัยการจัดทำผังพิสัยการวิจัยระบบสุขภาพกับการพัฒนาอุตสาหกรรมในอนุภาคตะวันออก. ชลบุรี: ศูนย์จัดการงานวิจัยระบบสุขภาพภาคตะวันออก (ศวรส. อ), มหาวิทยาลัยบูรพา.
พิชญา อนันตวงศ์ และเดชรัต สุขกำเนิด. (ม.ป.ป.). ชีพจรภาคตะวันออก “ตรวจชีพจร นโยบายสาธารณะ และสุขภาวะของคนตะวันออก”. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
เพ่ง บัวหอม. (2557). ความล้มเหลวของการจัดการความขัดแย้งเกี่ยวกับปัญหามลพิษระหว่างโรงงานเจนโก้กับชุมชนเขตอุตสาหกรรมในจังหวัดระยอง. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาไทยศึกษา, คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยบูรพา.
เพ็ญโฉม แซ่ตั้ง. (2549). นโยบายของรัฐกับการขยายอุตสาหกรรมปิโตรเคมีระยะที่ 3 และอนาคตของมาบตาพุด. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ.
_______. (2557). “ของเสียอันตราย ปัญหาระดับโลกที่ยังแก้กันผิดทาง.” ใน เขมวไล ธีรสุวรรณจักร. หนองแหน...บทเรียนและอนาคตที่ต้องไปต่อ (หน้า 12-29). กรุงเทพฯ: บริษัทแปลน พริ้นท์ติ้ง จำกัด.
มติชนออนไลน์. (2560). อุตสาหกรรม จ.สระแก้ว รุดตรวจบ่อกำจัดขยะสารพิษบริษัทเอกชน ผงะ!! บ่อปรับเสถียรพัง ชาวบ้านผวา. วันที่ค้นข้อมูล 20 กรกฎาคม 2560, เข้าถึงได้จาก https://www.matichon.co.th/local/news_554784
มูลนิธิบูรณะนิเวศ. (2560). รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการการขับเคลื่อนนโยบายสาธารณะเพื่อการบริหารจัดการของเสียอย่างยั่งยืน การจัดการของเสียอุตสาหกรรมและของเสียนำเข้า. นนทบุรี: มูลนิธิบูรณะนิเวศ.
วิทยา อินทร์สอน. (2559). “ธรรมาภิบาลสิ่งแวดล้อมในโรงงานอุตสาหกรรม.” อินดัสเทรียล เทคโนโลยี รีวิว, 22 (285): 99-102.
สาวิตต์ โพธิวิหค. (2527). การพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลตะวันออก. ใน เอกสารประกอบการสัมมนาเรื่อง “Mid-Fifth Plan Review. วันพฤหัสบดีที่ 12 มกราคม ณ ห้องกิตติฮอล โรงแรมดุสิตธานี.
สุธาวัลย์ เสถียรไทย และคณะ. (2546ก). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการธรรมาภิบาล (Good Governance) และการมีส่วนร่วมของประชาชน (Public Participation) ในกระบวนการจัดการด้านสิ่งแวดล้อม: บทสรุปสำหรับผู้บริหาร. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
_______. (2546ข). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการธรรมาภิบาล (Good Governance) และการมีส่วนร่วมของประชาชน (Public Participation) ในกระบวนการจัดการด้านสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
เสนาะ อูนากูล. (2531). ยุทธศาสตร์การพัฒนา : อดีต ปัจจุบัน อนาคต กองศึกษาและเผยแพร่การพัฒนา. กรุงเทพฯ: กองศึกษาและเผยแพร่การพัฒนา.
สํานักงานปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม. (2553). คู่มือการดําเนินงานตามหลักเกณฑ์ธรรมาภิบาลสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: กระทรวงอุตสาหกรรม.
ข้อมูลการสัมภาษณ์
กัญจน์ ทัตติยกุล. (2561, 16 มิถุนายน). ผู้ประสานงานกลุ่มศึกษาการพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก (EEC Watch). สัมภาษณ์.
เพ็ญโฉม แซ่ตั้ง. (2561, 18 มิถุนายน). ผู้อำนวยการมูลนิธิบูรณะนิเวศ. สัมภาษณ์.
ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์. (2560, 14 ตุลาคม). นักวิชาการ. สัมภาษณ์.
สมนึก จงมีวศิน. (2560, 26 พฤษภาคม). นักวิชาการด้านสิ่งแวดล้อมภาคตะวันออก. สัมภาษณ์.
_______. (2561, 6 กันยายน). นักวิชาการด้านสิ่งแวดล้อมภาคตะวันออก. สัมภาษณ์.