การทบทวนและปรับยุทธศาสตร์การพัฒนาของโครงการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลตะวันออก สู่การเป็นประเทศอาเซียนในจังหวัดฉะเชิงเทรา: กรณีการจัดการขยะของเสียอันตรายจากโรงงานอุตสาหกรรม
คำสำคัญ:
ยุทธศาสตร์การพัฒนา, ขยะของเสียอันตรายจากโรงงานอุตสาหกรรม, ฉะเชิงเทราบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ คือ ทบทวนปัญหาการจัดตั้งโรงงานกำจัดของเสียอันตราย การขยายตัวของปัญหา และนำเสนอมาตรการในการจัดการขยะของเสียอันตรายจากโรงงานอุตสาหกรรม โดยเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ เก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสาร การสัมภาษณ์ และการลงพื้นที่สังเกตการณ์ มีข้อค้นพบที่สำคัญคือ สถานการณ์ปัญหาขยะของเสียอันตรายจากโรงงานอุตสาหกรรมในพื้นที่ภาคตะวันออกมีจำนวนสูงมากจากการที่ภาคตะวันออกเป็นแหล่งอุตสาหกรรมใหญ่ของประเทศ การจัดตั้งโรงงานกำจัดของเสียอันตรายได้รับการคัดค้านการใช้พื้นที่จากการไม่ไว้วางใจในกระบวนการจัดการและผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมที่เกิดในพื้นที่โดยรอบของโรงงานกำจัดขยะของเสียอันตราย ซึ่งจากการที่มีขยะอุตสาหกรรมจำนวนมากนำมาซึ่งการจัดการที่ไม่ถูกวิธี มีการลักลอบทิ้งในพื้นที่ต่าง ๆ ทั่วทั้งภาคตะวันออก โดยเฉพาะกรณีของตำบลหนองแหน จังหวัดฉะเชิงเทรา ทั้งที่ไม่มีโรงงานอุตสาหกรรมในพื้นที่ แต่ได้กลายเป็นพื้นที่รองรับขยะของเสียอันตรายจากโรงงานอุตสาหกรรม และส่งผลกระทบทางสิ่งแวดล้อม และสุขภาพให้กับประชาชนในพื้นที่ สำหรับข้อเสนอมาตรการในการจัดการขยะของเสียอันตรายจากโรงงานอุตสาหกรรม คือ (1) กำหนดให้นิคมอุตสาหกรรมแต่ละนิคมมีศูนย์รับบำบัดและกำจัดของเสียอันตรายจากโรงงานอุตสาหกรรม โดยไม่มีการนำออกไปนอกพื้นที่ (2) กำหนดมาตรการและส่งเสริมสมรรถนะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการจัดการปัญหาการทิ้งขยะของเสียอันตรายจากโรงงานอุตสาหกรรมปะปนกับบ่อขยะชุมชน ที่ดินเอกชน หรือพื้นที่สาธารณะ (3) เปิดเผยข้อมูลและสร้างกระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชนในการกำกับ ติดตาม ประเมินผล เกี่ยวกับสถานการณ์การจัดการ และการแก้ไขปัญหาขยะของเสียอันตรายจากโรงงานอุตสาหกรรม (4) บูรณาการหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการกำกับดูแล กระบวนการจัดการขยะของเสียอันตรายจากโรงงานอุตสาหกรรมตั้งแต่ต้นทาง กลางทาง จนถึงปลายทาง และบังคับใช้กฎหมายอย่างจริงจัง (5) ปรับปรุงแก้ไขข้อกฎหมายและบทลงโทษกับผู้กระทำผิดให้มีความรุนแรงขึ้นกับทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง (6) ส่งเสริมให้เกิดกองทุนสิ่งแวดล้อมชุมชน เพื่อเป็นหลักประกันให้กับชุมชนในการอนุรักษ์ฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม รวมถึงสุขภาวะที่ดีของประชาชนในชุมชน
เอกสารอ้างอิง
เอกสารภาษาไทย
กรมควบคุมมลพิษ. (2558). (ร่าง) รายงานสถานการณ์มลพิษของประเทศไทย ปี 2557. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมโรงงานอุตสาหกรรม. (2558). คู่มือการจัดการกากอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ: กรมโรงงานอุตสาหกรรม.
กฤช เพิ่มทันจิตต์ และสุธี ประศาสนเศรษฐ. (2530). พื้นที่สามจังหวัดชายฝั่งทะเลตะวันออกกับการพัฒนาที่ไม่เท่าเทียมกันระหว่างภูมิภาคและการพัฒนาแบบพึ่งพาของระบบเศรษฐกิจไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เขมวไล ธีรสุวรรณจักร. (2557). หนองแหน...บทเรียนและอนาคตที่ต้องไปต่อ. กรุงเทพฯ: บริษัทแปลน พริ้นท์ติ้ง จำกัด.
เครือข่ายพิทักษ์สิ่งแวดล้อมและสิทธิชุมชน จ.สระแก้ว. (2560). "หลุมขยะโปรเวสต์ มาโคกปี่ฆ้อง-คลองทับจันทร์" นายทุนจ้องผลักดัน "สระแก้วเมืองขยะพิษ" จับตาการแก้ปัญหาด้วย ม.37...อย่ายอมให้สระแก้วเป็นแบบที่ราชบุรี. วันที่ค้นข้อมูล 20 กรกฎาคม 2560, เข้าถึงได้จาก https://www.facebook.com/647494582070135/posts/714697092016550/local/news_554784
ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์. (2545). ความขัดแย้งในการจัดการปัญหากากพิษอุตสาหกรรมในโครงการพัฒนา ชายฝั่งทะเลตะวันออก: กรณีศึกษาเจนโก. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
_______. (2555). วิธีวิทยาการวิจัยทางสังคม. จันทบุรี: โครงการผลิตตำราและเอกสารประกอบการสอนสาขารัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์ และชัยณรงค์ เครือนวน. (2549). รายงานวิจัยการจัดทำผังพิสัยการวิจัยระบบสุขภาพกับการพัฒนาอุตสาหกรรมในอนุภาคตะวันออก. ชลบุรี: ศูนย์จัดการงานวิจัยระบบสุขภาพภาคตะวันออก (ศวรส. อ), มหาวิทยาลัยบูรพา.
พิชญา อนันตวงศ์ และเดชรัต สุขกำเนิด. (ม.ป.ป.). ชีพจรภาคตะวันออก “ตรวจชีพจร นโยบายสาธารณะ และสุขภาวะของคนตะวันออก”. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข.
เพ่ง บัวหอม. (2557). ความล้มเหลวของการจัดการความขัดแย้งเกี่ยวกับปัญหามลพิษระหว่างโรงงานเจนโก้กับชุมชนเขตอุตสาหกรรมในจังหวัดระยอง. ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, สาขาไทยศึกษา, คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยบูรพา.
เพ็ญโฉม แซ่ตั้ง. (2549). นโยบายของรัฐกับการขยายอุตสาหกรรมปิโตรเคมีระยะที่ 3 และอนาคตของมาบตาพุด. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ.
_______. (2557). “ของเสียอันตราย ปัญหาระดับโลกที่ยังแก้กันผิดทาง.” ใน เขมวไล ธีรสุวรรณจักร. หนองแหน...บทเรียนและอนาคตที่ต้องไปต่อ (หน้า 12-29). กรุงเทพฯ: บริษัทแปลน พริ้นท์ติ้ง จำกัด.
มติชนออนไลน์. (2560). อุตสาหกรรม จ.สระแก้ว รุดตรวจบ่อกำจัดขยะสารพิษบริษัทเอกชน ผงะ!! บ่อปรับเสถียรพัง ชาวบ้านผวา. วันที่ค้นข้อมูล 20 กรกฎาคม 2560, เข้าถึงได้จาก https://www.matichon.co.th/local/news_554784
มูลนิธิบูรณะนิเวศ. (2560). รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการการขับเคลื่อนนโยบายสาธารณะเพื่อการบริหารจัดการของเสียอย่างยั่งยืน การจัดการของเสียอุตสาหกรรมและของเสียนำเข้า. นนทบุรี: มูลนิธิบูรณะนิเวศ.
วิทยา อินทร์สอน. (2559). “ธรรมาภิบาลสิ่งแวดล้อมในโรงงานอุตสาหกรรม.” อินดัสเทรียล เทคโนโลยี รีวิว, 22 (285): 99-102.
สาวิตต์ โพธิวิหค. (2527). การพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลตะวันออก. ใน เอกสารประกอบการสัมมนาเรื่อง “Mid-Fifth Plan Review. วันพฤหัสบดีที่ 12 มกราคม ณ ห้องกิตติฮอล โรงแรมดุสิตธานี.
สุธาวัลย์ เสถียรไทย และคณะ. (2546ก). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการธรรมาภิบาล (Good Governance) และการมีส่วนร่วมของประชาชน (Public Participation) ในกระบวนการจัดการด้านสิ่งแวดล้อม: บทสรุปสำหรับผู้บริหาร. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
_______. (2546ข). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์โครงการธรรมาภิบาล (Good Governance) และการมีส่วนร่วมของประชาชน (Public Participation) ในกระบวนการจัดการด้านสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)
เสนาะ อูนากูล. (2531). ยุทธศาสตร์การพัฒนา : อดีต ปัจจุบัน อนาคต กองศึกษาและเผยแพร่การพัฒนา. กรุงเทพฯ: กองศึกษาและเผยแพร่การพัฒนา.
สํานักงานปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม. (2553). คู่มือการดําเนินงานตามหลักเกณฑ์ธรรมาภิบาลสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ: กระทรวงอุตสาหกรรม.
ข้อมูลการสัมภาษณ์
กัญจน์ ทัตติยกุล. (2561, 16 มิถุนายน). ผู้ประสานงานกลุ่มศึกษาการพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจพิเศษภาคตะวันออก (EEC Watch). สัมภาษณ์.
เพ็ญโฉม แซ่ตั้ง. (2561, 18 มิถุนายน). ผู้อำนวยการมูลนิธิบูรณะนิเวศ. สัมภาษณ์.
ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์. (2560, 14 ตุลาคม). นักวิชาการ. สัมภาษณ์.
สมนึก จงมีวศิน. (2560, 26 พฤษภาคม). นักวิชาการด้านสิ่งแวดล้อมภาคตะวันออก. สัมภาษณ์.
_______. (2561, 6 กันยายน). นักวิชาการด้านสิ่งแวดล้อมภาคตะวันออก. สัมภาษณ์.