ยุทธศาสตร์การบูรณาการท่องเที่ยวชุมชนเพื่อสร้างความเป็นธรรมในการกระจายรายได้ของจังหวัดตราด
คำสำคัญ:
ยุทธศาสตร์การบูรณาการ, การท่องเที่ยวโดยชุมชน, การสร้างความเป็นธรรมในการกระจายรายได้บทคัดย่อ
โครงการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจทรัพยากรการท่องเที่ยว สินค้าท่องเที่ยว และสิ่งอำนวยความสะดวกในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนระดับตำบลของจังหวัดตราดอันเป็นฐานข้อมูลไปสู่การพัฒนายุทธศาสตร์การบูรณาการและจัดทำฐานข้อมูลการท่องเที่ยวโดยชุมชนของจังหวัดตราด เพื่อสร้างความเป็นธรรมในการกระจายรายได้ของจังหวัดตราด วิธีการศึกษาในงานวิจัยนี้ผู้วิจัยใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสาน (mixed method) ระหว่างการวิจัยเอกสาร (documentary research) การวิจัยประวัติศาสตร์จากการบอกเล่า (oral history) การสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง (structured interview) และการสัมภาษณ์เจาะลึก (In-depth interview) ผลการศึกษาพบว่า การขับเคลื่อนเพื่อสร้างความเป็นธรรมในการกระจายรายได้ของจังหวัดตราดโดยอาศัยการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนนั้นควรต้องมีการบูรณาการระหว่างการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ วัฒนธรรม ชายทะเล ประวัติศาสตร์ และการท่องเที่ยวเชิงอาหารเข้าด้วยกัน ในการพัฒนายุทธศาสตร์การบูรณาการโดยการวิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาสและอุปสรรค พบว่ายุทธศาสตร์ในการท่องเที่ยวชุมชนของจังหวัดตราดที่มีลักษณะยุทธศาสตร์เชิงรุก โดยมีความจำเป็นต้องขับเคลื่อนการท่องเที่ยวชุมชนในจังหวัดตราด โดยมุ่งใช้จุดแข็งของจังหวัดตราด เพื่อมาพัฒนาให้เป็นประโยชน์ต่อโอกาสที่เอื้ออำนวย ส่วนเนื้อหาเชิงยุทธศาสตร์ดังกล่าวควรให้ความสำคัญกับการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวโดยชุมชนในพื้นที่จังหวัดตราด การเชื่อมโยงการท่องเที่ยวระหว่างจังหวัดตราดกับประเทศกัมพูชาและยุทธศาสตร์การสร้างความเข้มแข็งให้ SMEs เพื่อพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยวโดยชุมชน
เอกสารอ้างอิง
เอกสารภาษาไทย
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (ม.ป.ป.). 12 เมืองต้องห้ามพลาด. ม.ป.ท.
คณะกรรมการฝ่ายประมวลเอกสารและจดหมายเหตุในคณะกรรมการอำนวยการจัดงานเฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเข้าอยู่หัว. (2542). วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญา จังหวัดตราด. กรุงเทพฯ: คุรุสภาลาดพร้าว.
ชัยยนต์ ประดิษฐศิลป์. (2553). การให้คำปรึกษา เรื่องการพัฒนายุทธศาสตร์และการบริหารจัดการที่ดี เพื่อสนับสนุนการพัฒนาขีดความสามารถแกนนำของขบวนองค์กรชุมชนระดับจังหวัด กรณีจังหวัดตราด. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน.
_______. (2559). ตำราปฏิบัติการวิจัยทางสังคม. จันทบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ไพฑูรย์ มีกุศล. (2557). ทรัพยากรการท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ โบราณสถานและศาสนสถาน. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ราณี อิสิชัยกุล. (2557). การจัดการท่องเที่ยวเฉพาะทาง. นนทบุรี: มหาวิทยาลัย สุโขทัยธรรมาธิราช.
วิไลลักษณ์ เสรีตระกูล และคณะ. (2550). การประมาณรายได้จากกิจกรรมการท่องเที่ยวทางธรรมชาติอย่างยั่งยืน บนพื้นที่เกาะช้าง กิ่งอำเภอเกาะช้าง จังหวัดตราด. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สมชาย เดชะพรหมพันธุ์. (2546). ชุมชนเกาะช้าง. ชลบุรี: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สิตางศ์ เจริญวงศ์. (2554). การก่อรูปองค์กรของภาคประชาชนในจังหวัดตราด. ชลบุรี: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สุภางค์ จันทวานิช. (2535). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงมหาวิทยาลัย.
สุวัฒน์ จุธากรณ์. (2557). แนวคิดเกี่ยวกับการท่องเที่ยว. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัย เชียงใหม่.
สฤณี อาชวานันทกุล. (2554). ความยุติธรรม. กรุงเทพฯ: openworlds.
เอกสารภาษาต่างประเทศ
Charles, T. & Abbas, T. (2009). Foundations of Mixed Methods Research: Integrating Quantitative and Qualitative Approaches in the Social and Behavioral Sciences. London: SAGE.
ข้อมูลจากการสัมภาษณ์
สมโภชน์ วาสุกรี. (2559, 21 ตุลาคม). ปราชญ์ชาวบ้านจังหวัดตราด. สัมภาษณ์.
_______. (2559, 29 ธันวาคม). ปราชญ์ชาวบ้านจังหวัดตราด. สัมภาษณ์.