คุณูปการของเติ้ง เสี่ยวผิง ที่มีต่อการสร้างสรรค์จีนให้ทันสมัย
คำสำคัญ:
เติ้ง เสี่ยวผิง, นโยบาย 4 ทันสมัย, การสร้างสรรค์จีนให้ทันสมัย, การพัฒนาเศรษฐกิจ, เสรีนิยมใหม่, ระบบเปิดเสรีทางเศรษฐกิจบทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการนำเสนอการพัฒนาเศรษฐกิจจีนยุคผู้นำรุ่นที่ 2 นำโดย เติ้ง เสี่ยวผิง ได้วางแนวทางนโยบายพัฒนาจีนให้ทันสมัยก่อนสิ้นปี ค.ศ. 2000 หรือที่เรียกว่า “นโยบาย 4 ทันสมัย” คือ การพัฒนาเศรษฐกิจ 4 เรื่อง ได้แก่ การเกษตร การอุตสาหกรรม วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี และการป้องกันประเทศ ใน ปี ค.ศ. 1978 เกิดการเปลี่ยนแนวทางการพัฒนาจากระบบรวมศูนย์มาสู่ระบบเปิดเสรีทางเศรษฐกิจสร้างสรรค์ให้ทันสมัยภายใต้ระเบียบโลกทางเศรษฐกิจ “เสรีนิยมใหม่” ที่อุบัติขึ้นช่วงปลายทศวรรษ 1970 การพัฒนาเศรษฐกิจในยุคเติ้ง เสี่ยวผิงได้รับการสืบทอดและปฏิบัติจากผู้นำรุ่นสู่รุ่นที่ 3 นำโดย เจียง เจ๋อหมินรุ่นที่ 4 นำโดย หู จิ่นเทา และรุ่นที่ 5 นำโดย สี จิ้นผิงส่งผลให้จีนมีขนาดเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 1 ของเอเชีย และอันดับ 2 ของโลกในปัจจุบัน
เอกสารอ้างอิง
เกรียงไกร พรพิพัฒน์กุล. (2559). ร่วมก้าวสู่ความฝันจีน ด้วย “นโยบายสี่ถ้วนทั่ว” ของประธานาธิบดีสี จิ้นผิง. วันที่ค้นข้อมูล 19 เมษายน 2559, เข้าถึงได้จากhttp://www.manager.co.th/China/ViewNews.aspx?NewsID=95800000 26994.
เกษียร เตชะพีระ. (2555). เศรษฐกิจโลกถดถอยครั้งใหญ่ : ความรุ่งเรืองและล่มจมของเสรีนิยมใหม่/โลกาภิวัตน์.กรุงเทพฯ: openbooks.
เขียน ธีระวิทย์. (2527). จีนผลัดแผ่นดิน. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
จุลชีพ ชินวรรโณ. (2555). ผลัดแผ่นดินมังกร: จีนภายใต้ผู้นำรุ่นที่ 5. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: openbooks.
เจียง เจ๋อหมิน. (2546). จีนก้าวสู่อนาคต : รายงานของ เจียงเจ๋อหมิน ในสมัชชาผู้แทนทั่วประเทศ ครั้งที่ 16 ของพรรคคอมมิวนิสต์จีน, บุญศักดิ์ แสงระวี, ผู้แปล. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ.
ธนาคารกรุงเทพ. (2559). ทิศทางเศรษฐกิจจีน ภายใต้แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13. วันที่ค้นข้อมูล 18 เมษายน 2559. เข้าถึงได้จาก http://www.bangkokbank.com/BangkokBankThai/InternationalNetwork/InternationalRelations/.
ประภัสสร์ เทพชาตรี. (2559). การผงาดขึ้นมาของจีน (ตอนที่ 1). วันที่ค้นข้อมูล 16 เมษายน 2559, เข้าถึงได้จาก http://thepchatree.blogspot.com/2011/07/1.html.
มิตเตอร์, รานา. (2554). จีนสมัยใหม่: ความรู้ฉบับพกพา, กิตติพงศ์ สนธิสัมพันธ์, ผู้แปล. กรุงเทพฯ: openworlds.
วรรณรัตน์ ท่าห้อง. (2559). นโยบายเศรษฐกิจยุคสีจิ้นผิงต่ออาเซียน : ความเชื่อมโยงเพื่อเสถียรภาพในการพัฒนา. วันที่ค้นข้อมูล 27 มิถุนายน 2559. เข้าถึงได้จาก http://www.ias.chula.ac.th/ias/th/Article-Detail.php?id=15.
วรศักดิ์ มหัทธโนบล. (2549). เศรษฐกิจการเมืองจีน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ศูนย์จีนศึกษา สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
_______. (2553ก). เงาะตะวันออก: กระแสการเมืองในการปกครองจีน (5). ใน มติชนสุดสัปดาห์, 30 (1558), หน้า 35.
_______. (2553ข). เงาะตะวันออก: กระแสการเมืองในการปกครองจีน (จบ). ใน มติชนสุดสัปดาห์, 30 (1560), หน้า 35.
_______. (2554). ครองแผ่นดินจีน: พรรค ผู้นำ อำนาจรัฐ. กรุงเทพฯ: มติชน.
สเตเกอร์, แมนแฟร็ด และรอย รวี. (2559). เสรีนิยมใหม่: ความรู้ฉบับพกพา. วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง, ผู้แปล. กรุงเทพฯ: openworlds.
สวีฉงเวิน. (2543). ลักษณะเฉพาะแห่งยุคของทฤษฎี ว่าด้วยธาตุแท้แห่งสังคมนิยมของเติ้ง เสี่ยวผิง. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
อักษรศรีพานิชสาส์น. (2557). เอกสารคำสอนวิชา ศ. 362 เศรษฐกิจประเทศในเอเชีย. กรุงเทพฯ: คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อาร์ม ตั้งนิรันดร. (2559). ระบบเศรษฐกิจของสี จิ้นผิง. วันที่ค้นข้อมูล 19 เมษายน 2559, เข้าถึงได้จาก http://www.naewna.com/politic/columnist/22043.
อุกฤษฏ์ ปัทมานันท์. (บรรณาธิการ). ฮ่องกง-จีน ในโลกที่กำลังเปลี่ยนแปลง. กรุงเทพฯ: สถาบันเอเชียศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฮาร์วี, เดวิด. (2555). ประวัติศาสตร์ฉบับย่อของลัทธิเสรีนิยมใหม่. เก่งกิจ กิติเรียงลาภ และคณะ, ผู้แปล. กรุงเทพฯ: สวนเงินมีมา.
Zemin, J. (1997). Hold High the Great Banner of Deng Xiaoping Theory for an All-Round Advancement of the Cause of Building Socialism with Chinese Characteristics Into the 21st Century. In Selected Documents of the 15th CPC National Congress. pp. 10-14.
Ziyang, Z. (1989). Advance Along the Road of Socialism with Chinese Characteristics. In Major Documents of the People’s Republic of China (December 1978-November 1989). pp. 641-648.
